Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία ή μάλλον ελάχιστα μέτρα, μια ανάσα, ένα «τσικ», έστω και αν είναι αδόκιμος ο όρος, πριν το νήμα του τερματισμού των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών τού 2010. Όπως λέμε καλλιστεία 2010!! Τη «μητέρα των μαχών», γιατί έτσι εξελίχθηκε μέσα από τους διαξιφισμούς και τις αντιπαραθέσεις της προεκλογικής περιόδου.
Ένα απέραντο πέπλο ασάφειας, μυστηρίου και ερωτηματικών έχει απλωθεί πάνω απ’ τη χώρα και δυσκολεύει τις κινήσεις μας, την ορατότητα, αλλά και την όσφρησή μας. Βαδίζουμε στα τυφλά, μέσα στη νύχτα και την πηχτή ομίχλη και όποτε κουτουλάμε τα κεφάλια μας, αναρωτιόμαστε: «Τι σκατά θα κάνουμε μ’ αυτή την κατάσταση;»
Να ψηφίσω τον «μπαρμπα-Θύμιο» που θα είναι καλός στη δουλειά του ή τη «θεία Λουκία» που είναι αντίθετη στο μνημόνιο; Τον «κουμπάρο τον Αποστόλη» που θα μου φτιάξει το πεζοδρόμιο ή, και αυτό είναι το τελευταίο επιχείρημα, τον άχρηστο κύριο «τάδε» για να γλυτώσουμε τις εκλογές;
Από τα κανάλια μάθαμε πως την πορεία της χώρας δε θα την κρίνει το ποιος θα βγει δήμαρχος ή σύμβουλος σε κάποιο κουτσοχώρι, αλλά πως οι μεγάλες Περιφέρειες και οι κεντρικοί δήμοι θα αποτελέσουν το βαρόμετρο για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης. Όσο και αν ακούγεται λογικό ως επιχείρημα, εμένα με στεναχωρεί, γιατί χωρίζει την επικράτεια σε σημαντικές και ασήμαντες ζώνες.
Γιατί ο «μπαρμπα-Σγουρός», ο «θείος Κικίλιας» και ο «συμπέθερος Δημαράς» είναι πιο σημαντικοί από τον «μπαρμπα-Θύμιο» και τον «κουμπάρο τον Αποστόλη»; Γιατί η Αττική έχει άλλο ειδικό βάρος από την Ήπειρο ή το Βόρειο Αιγαίο; Όταν με το καλό έρθει η ώρα της ανάπτυξης (σε καμμιά 25αριά χρόνια από τώρα!), θα ξεκινήσει από τα καφέ στο Παγκράτι και τα λουλουδάδικα στο Σύνταγμα ή από τα κρασιά της Λήμνου, τη σπιρουλίνα των Σερρών, τον κρόκο της Κοζάνης και την κτηνοτροφία της Ηπείρου; Κάθε κομμάτι αυτού του τόπου είναι σημαντικό, αρκεί να μην το μετράς σε ψήφους.
Ο Παπανδρέου μάς έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι και αν χάσει, θα πάει σε εκλογές, γιατί δε θα αντέξει να του κάνει «μούτες» ο Σαμαράς και να τον κοροϊδεύει για την ήττα! Δεν ομολογεί πως τα κουκιά δε βγαίνουν ως το 2013 και χρειάζεται ένα μικρό «αβάτζο» δύο ετών, μήπως και…
Κουτοπονηριές σα να είμαστε «κουτόφραγκοι», λες και θα του αρνηθεί ο λαός τη δεύτερη θητεία. Από τη στιγμή που δε θα καθίσουν όλοι μαζί να δουλέψουν για το καλό της χώρας, τα περιθώρια για πιθανά σενάρια στενεύουν. Και το πιθανότερο είναι να συνεχίσουμε με το ΓΑΠ επικεφαλής. Εξάλλου, με ποια λογική θα παραδίδαμε τα σκήπτρα αυτήν τη στιγμή στον Σαμαρά;
Ο οποίος πατάει στον «Καλλικράτη» για να κάνει φτηνή αντιπολίτευση ενάντια στο μνημόνιο, έστω και αν το κόμμα του, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δηλαδή, μας έσπρωξε σ’ αυτό! Και δεν ξεχνώ τη δήλωση πως θα τηρήσει τη συμφωνία και πως δε θα πάρει πίσω την ελληνική υπογραφή!!!
Ο «Καλλικράτης» ακόμη δεν ήρθε στη ζωή μας και ήδη ταλαιπωρήθηκε πολύ. Κανείς δεν έχει σεβαστεί το σοβαρό, το σημαντικό αυτό εγχείρημα. Λίγο οι «κεφαλές» που τρώγονται σαν κοκόρια, λίγο οι υποψήφιοι σύμβουλοι που λειτουργούν πατροπαράδοτα πίνοντας τσίπουρα και ούζα, αλληλοκατηγορούμενοι για την έλλειψη θέσεων και σχεδίου, κατάντησαν τον Καλλικράτη… Καλοκράτη!!! Γιατί καλά κρατεί η ανοησία και ο εμπαιγμός…