Στρατώ Ι. Αμπατζή
Ποιήματα
Εκδόσεις Αιολίδα
Μυτιλήνη 2011, σελ. 93

Η Στρατώ Αμπατζή γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή Λέσβου το 1954. Εκεί τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο και στην Καλλονή το λύκειο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διορίστηκε ως φιλόλογος και υπηρέτησε την εκπαίδευση από το 1979 έως το 2010. Όπως σημειώνει, η «ενασχόληση με τη φιλοσοφία και την ποίηση συνιστούν το βασικό άξονα, τη μέριμνα και σωτηρία του βίου». Ποιήματα, δοκίμια, διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές επιστημονικές ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις για θέματα φιλοσοφίας και ειδικότερα με το έργο του Βενιαμίν Λεσβίου.
Πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Αιολίδα» κυκλοφόρησε και την πρώτη της ποιητική συλλογή, με τον τίτλο «Εκ του συστάδην», μια ομηρική έκφραση που σημαίνει μάχη σώμα με σώμα. «Διευρύναμε λοιπόν, την ομηρική έκφραση, αφού σώμα με σώμα ο άνθρωπος δεν παλεύει μόνο με τον εαυτό του αλλά και με τους άλλους· τη φύση, το Θεό, τον έρωτα, το θάνατο, τον κόσμο ολόκληρο. Η νοηματοδότηση της ζωής μας εξαρτάται από το προνόμιο να παλεύουμε “σώμα με σώμα” με όλα, όλη μας τη ζωή, όλοι μας», γράφει στο εισαγωγικό της σημείωμα.
Η συλλογή χωρίζεται σε έξι ενότητες, με τους παρακάτω τίτλους: Ερωτικά μαρτύρια, Σποράδην, Εντοπισμοί, Λατρευτικά - Σχεδόν παγανιστικά, «Εκ του συστάδην», Mutatis Mutandis.

Μικρό δείγμα γραφής, το ποίημα με τον τίτλο «Αιολική, μαγεμένη ανάσα»:
«Λίγο πριν, κοινώνησα των αχράντων / νερό το θαλασσινό, σταγόνα μία / που ‘χε μείνει στο στόμα / από πρόσφατο καθαρμό. // Ο τόπος, μια κόγχη της γης και το πέλαγος. / Απ’ το κάστρο, στο Μόλυβο / έως απέναντι, στην Ανατολή / ανάσα μία, που πάει κι έρχεται στο λεφτό· / εισπνοή-εκπνοή. // Τα Κιμεντένια, απέναντι, βουνά / εισπνέω το σχήμα τους / πετράδια που λόγια γινήκαν / κι άραξαν σ’ αυτή την ακτή· / με μια εκπνοή τα στέλνω ξοπίσω / με λυγμούς και χαμόγελα τ’ αποθέτω ξανά / στην αντίπερα όχθη. // Αιολική, μαγεμένη ανάσα μου / όλη, θάλασσα, βουνά κι ουρανό· / αιώνες τώρα, ζεις στον ίδιο ρυθμό»
«Απόδοση έντονων προσωπικών βιωμάτων παρέχει με την υψηλή της ποίηση η Στρατώ Ι. Αμπατζή. Συναισθήματα, ανθρωπιστικά και ερωτικά εναλλάσσονται διαρκώς στη συνείδησή της και προσφέρονται υπό στιχουργίαν φαινομενικώς ελεύθερην, δονούμενην όμως από ρυθμικήν ενότητα, η οποία συμπαρασύρει, κατά τη ροή της, τη συνείδηση του αναγνώστη. Τα θέματα διαπλέκονται με δυναμικήν στερεότητα που διαπερνά το σύνολο του έργου και δι’ αυτού, τα πνεύματα. Η θεματική ποικιλία δεν εμποδίζει δηλαδή τον ήρεμο συγκλονισμό τους από την μορφική τελειότητα του καθενός ποιήματος, η οποία διεγείρει συναισθηματικές αντιστοιχίες, έλλογες και εξώλογες, βαθύτατα ανθρώπινες», γράφει στο προλογικό του σημείωμα με τον τίτλο «Μια ποίηση θαυμαστή» ο ακαδημαϊκός, καθηγητής Φιλοσοφίας, Ευάγγελος Μουτσόπουλος, ενώ και ο Μίλτης Παρασκευαΐδης είχε γράψει παλαιότερα: «Ο Αιολικός Λυρισμός φιλοσοφημένος στην ποίηση της Στρατώς Αμπατζή.»
Αντιγράφουμε ακόμη ένα ποίημα, με τον τίτλο «Τι μεγάλες οι ώρες»:
«Όταν το κάθε λεπτό από ήχο βαραίνει και φως· / μελωδία της λέξης που υφαίνει νοήματα / την άκρη του νήματος καθώς βουτάς στην πηγή / εκεί όπου οι σφυγμοί ανεβαίνουν / και το αίμα τραγουδά τη ζωή του· / εικόνες της ψυχής που στροβιλίζεται / απαστράπτουσα καθώς καταδύεται / εκεί που αναρριχώνται τα είδωλα / και το φως χτίζει τον κόσμο»