Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Παύλος Δ. Μιχαλέλης
Φιλοσοφικά λυρικά ποιήματα
Πρόλογος: Στρατής Μισγίρης
Αθήνα 2009, σελ. 151
Ο Παύλος Μιχαλέλης γεννήθηκε στην Άντισσα της Λέσβου. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στη Ρώμη και παρακολούθησε μαθήματα Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Όπως γράφει στο βιογραφικό του: «Εργάστηκε στην Αμερικανική Αποστολή στο Σχέδιο Μάρσαλ ως επιθεωρητής για δυο χρόνια και είδε να φεύγουν τα λεφτά στην Ελβετία και οι πιστώσεις τους να ονομάζονται “παγωμένες πιστώσεις” στα υπόγεια της Τραπέζης της Ελλάδος. Έτσι δεν εκβιομηχανίστηκε ποτέ η Ελλάδα, αφού εξήγαγαν τα χρήματα του Σχεδίου Μάρσαλ στην Ελβετία.
Αυτή η απογοήτευση τον ξαναέστειλε στην Αμερική που εργάστηκε σε πολυεθνική εταιρεία real estate και τραπεζικών εργασιών.
Χρόνια τώρα, τυραννά την ψυχή του η κάκιστη ζωή των ανθρώπων, που οφείλεται σε αδιαφορία και αναλγησία των σοφών και ισχυρών της γης! Αυτοί κοίταξαν μόνον τον εαυτό τους και το όνομά τους, τα πλούτη τους, φέρνοντας τώρα τους ανθρώπους του πλανήτη φάτσα με ένα τρομακτικό αδιέξοδο! Αυτό αναφέρεται με πόνο στα ποιήματά του. Εξέδωσε, τέλος, δύο βιβλία λυρικών ποιημάτων, το πρώτο “Αυτός ο άνθρωπος” και το άλλο “Αναφορά στο σύμπαν”. Χάρηκε που είχε ευμενείς κριτικές από σπουδαίους διανοουμένους.»
Η τρίτη του ποιητική συλλογή στεγάζει μια σειρά φιλοσοφικών λυρικών ποιημάτων, χωρισμένα στις παρακάτω ενότητες: Η αλήθεια, Αμφιβολία, Απογοήτευση, Έγκλημα, Εξουσία, Λόγια αγάπης για την Ελλάδα, Η αγάπη μου για την πάναγνη φύση, Θρησκεία, Οργή, Φιλοσοφία, Χρόνος, Γκρεμίστηκαν οι κολώνες της κοινωνίας.
Να ένα μικρό δείγμα. Το ποίημα έχει τίτλο «Το φρικτό μέλλον».
«Τα χρόνια που έρχονται / θα φεύγουνε γρήγορα / και θ’ αφήνουνε πίσω τους / άλλες συνήθειες και ήθη, / που θ’ αλλάξουν τελείως / τη ζωή των ανθρώπων! // Λαοί απροσμέτρητοι / θα πεθαίνουν πολύ γρήγορα / από πείνα και δίψα. / Οι άνθρωποι θα ζούνε ασθμαίνοντας / σε μια μολυσμένη ατμόσφαιρα / σ’ ένα κόσμο αλλιώτικο. // Σ’ ένα κόσμο του μίσους / με φυλές μπερδεμένες, / με χαμένες πατρίδες κι ελπίδες / με άγχος / και φόβο, / μια ΖΩΗ άχαρη και πικρή!!! // Θα γίνουν οι άνθρωποι / θλιβερά βιονικά ζωντανά / χωρίς στοργή και αγάπη / χωρίς ΘΕΟ / και χωρίς πίστη / θα νιώθουν ΓΥΜΝΟΙ / και μονάχοι, / μες το άγνωστο Γήινο ΧΑΟΣ!!!»
Φιλοσοφικά λυρικά ποιήματα
Πρόλογος: Στρατής Μισγίρης
Αθήνα 2009, σελ. 151
Ο Παύλος Μιχαλέλης γεννήθηκε στην Άντισσα της Λέσβου. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στη Ρώμη και παρακολούθησε μαθήματα Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Όπως γράφει στο βιογραφικό του: «Εργάστηκε στην Αμερικανική Αποστολή στο Σχέδιο Μάρσαλ ως επιθεωρητής για δυο χρόνια και είδε να φεύγουν τα λεφτά στην Ελβετία και οι πιστώσεις τους να ονομάζονται “παγωμένες πιστώσεις” στα υπόγεια της Τραπέζης της Ελλάδος. Έτσι δεν εκβιομηχανίστηκε ποτέ η Ελλάδα, αφού εξήγαγαν τα χρήματα του Σχεδίου Μάρσαλ στην Ελβετία.
Αυτή η απογοήτευση τον ξαναέστειλε στην Αμερική που εργάστηκε σε πολυεθνική εταιρεία real estate και τραπεζικών εργασιών.
Χρόνια τώρα, τυραννά την ψυχή του η κάκιστη ζωή των ανθρώπων, που οφείλεται σε αδιαφορία και αναλγησία των σοφών και ισχυρών της γης! Αυτοί κοίταξαν μόνον τον εαυτό τους και το όνομά τους, τα πλούτη τους, φέρνοντας τώρα τους ανθρώπους του πλανήτη φάτσα με ένα τρομακτικό αδιέξοδο! Αυτό αναφέρεται με πόνο στα ποιήματά του. Εξέδωσε, τέλος, δύο βιβλία λυρικών ποιημάτων, το πρώτο “Αυτός ο άνθρωπος” και το άλλο “Αναφορά στο σύμπαν”. Χάρηκε που είχε ευμενείς κριτικές από σπουδαίους διανοουμένους.»
Η τρίτη του ποιητική συλλογή στεγάζει μια σειρά φιλοσοφικών λυρικών ποιημάτων, χωρισμένα στις παρακάτω ενότητες: Η αλήθεια, Αμφιβολία, Απογοήτευση, Έγκλημα, Εξουσία, Λόγια αγάπης για την Ελλάδα, Η αγάπη μου για την πάναγνη φύση, Θρησκεία, Οργή, Φιλοσοφία, Χρόνος, Γκρεμίστηκαν οι κολώνες της κοινωνίας.
Να ένα μικρό δείγμα. Το ποίημα έχει τίτλο «Το φρικτό μέλλον».
«Τα χρόνια που έρχονται / θα φεύγουνε γρήγορα / και θ’ αφήνουνε πίσω τους / άλλες συνήθειες και ήθη, / που θ’ αλλάξουν τελείως / τη ζωή των ανθρώπων! // Λαοί απροσμέτρητοι / θα πεθαίνουν πολύ γρήγορα / από πείνα και δίψα. / Οι άνθρωποι θα ζούνε ασθμαίνοντας / σε μια μολυσμένη ατμόσφαιρα / σ’ ένα κόσμο αλλιώτικο. // Σ’ ένα κόσμο του μίσους / με φυλές μπερδεμένες, / με χαμένες πατρίδες κι ελπίδες / με άγχος / και φόβο, / μια ΖΩΗ άχαρη και πικρή!!! // Θα γίνουν οι άνθρωποι / θλιβερά βιονικά ζωντανά / χωρίς στοργή και αγάπη / χωρίς ΘΕΟ / και χωρίς πίστη / θα νιώθουν ΓΥΜΝΟΙ / και μονάχοι, / μες το άγνωστο Γήινο ΧΑΟΣ!!!»