Δεν μπορεί η Αρίσβη να πιστέψει αυτό που έγινε στο θωρηκτό «Αβέρωφ». Μέρες μετά την αποκάλυψη για τα περί της δεξίωσης στο θρυλικό πλοίο, οι κάτοικοι του χωριού του λεκανοπεδίου Καλλονής που έφτασαν πρόσφυγες του 1922 από τη Μικρά Ασία, συνεχίζουν να αναρωτιούνται πώς το έκανε αυτό ένα «δικό τους», όπως το χαρακτηρίζουν, παιδί, η Μαριέττα Χρουσαλά. Η δική τους Μαριέττα, για την οποία καμάρωναν όλα τα τελευταία χρόνια, η Μαριέττα που έστειλε προσκλητήρια για το γάμο της και στην Αρίσβη, το χωριό της μητέρας της και των καλοκαιριών της στη Λέσβο.

«Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ, το πήραμε κατάκαρδα και πολύ βαριά αυτό που έγινε, όλοι μας. Οι γείτονες, οι φίλοι, οι συγγενείς, όλο το χωριό, γιατί δεν το περιμέναμε απ’ τη Μαριέττα, δεν το περιμέναμε γιατί ξέρουμε ότι γνωρίζει την ιστορία του τόπου, ξέρει τι πέρασαν οι πρόσφυγες πρόγονοί της και δεν πιστεύαμε πως μπορεί να συμπράξει σε μια τέτοια προσβολή στο ιστορικό σκαρί του “Αβέρωφ”», μας είπε χθες το πρωί ο 80χρονος συνταξιούχος έμπορος Γιώργος Μαραγκός. Ο κ. Μαραγκός θέλησε έτσι να εκφράσει, εκπροσωπώντας και πολλούς συγχωριανούς του, αυτό το «γιατί, Μαριέττα;» που μερικά 24ωρα τώρα αναρωτιέται όλη η Αρίσβη.

Χωριό της προσφυγιάς
Η Αρίσβη, εξήγησε λίγο αργότερα ο κ. Μαραγκός στην πλατεία του χωριού, κάτω απ’ τον πλάτανο, συνοδεία ελληνικού καφέ και δροσερού νερού, είναι ένας οικισμός που φτιάχτηκε το 1922, στο παλιό τουρκικό χωριό, το Τζουμαϊλί, από 17 οικογένειες προσφύγων. Είναι ένα προσφυγοχώρι, που οι κάτοικοί του, απόγονοι εκείνων που ξεριζώθηκαν απ’ το Αδραμύττι, το Δικελί και μερικά ακόμη χωριά της σημερινής Τουρκίας, ξέρουν, όπως ανέφερε ο συνομιλητής μας, «τι σημαίνει πόνος, τι σημαίνουν σύμβολα όπως το “Αβέρωφ”. Και δεν μπορείς σε ένα κατάστρωμα που χύθηκε αίμα για την απελευθέρωση της Λέσβου να κάνεις κοσμικότητες και δεξιώσεις προσβάλλοντας ό,τι εκπροσωπεί.».
Όπως συνέχισε ο ίδιος, η Μαριέττα, όπως και η μητέρα της και η γιαγιά της Μαρίτσα, που πλέον μένει στην Αθήνα μετά το θάνατο του συζύγου της, είναι πολύ αγαπητές στο χωριό, και μάλιστα «όλοι καμαρώναμε που ένα δικό μας κορίτσι, μια τόσο όμορφη κοπέλα διακρίθηκε και έβγαινε και στην τηλεόραση».


Θέμα συζήτησης, κάτω από τον πλάτανο στην Αρίσβη, το «κάμωμα» της Χρουσαλά

Για το γάμο
Όμως τα αισθήματα είναι αμοιβαία κατά πώς φαίνεται και απ’ την πλευρά της Μαριέττας, όπως και της δασκάλας μητέρας της, αφού για το γάμο έστειλαν και προσκλητήρια στο χωριό και μάλιστα, όπως είπε ο κ. Μαραγκός, πάνω από δέκα προσκλήσεις ήρθαν στο χωριό και υπήρξαν κι ορισμένοι που ταξίδεψαν για το γάμο στην Αθήνα.
Όχι, ο κ. Μαραγκός δε γνωρίζει κάποιο συγχωριανό του ο οποίος να παρέστη στη δεξίωση που έγινε μερικές μέρες μετά το μυστήριο πάνω στο «Αβέρωφ».
«Δε θα έπρεπε, και γράψτε το», κατέληξε, «να μας στεναχωρήσει, γιατί αυτό που έγινε μας πείραξε όλους και δεν είχε δώσει ουδέποτε τέτοια δείγματα πως μπορεί να μας πικράνει έτσι.»
Μαζί με το άγχος για το τι θα γίνει το χωριό τώρα με τον «Καλλικράτη», μαζί με τις συντάξεις του ΟΓΑ που καθυστερούν πάνω από ένα χρόνο να βγουν αν ο δικαιούχος τους είχε ξενιτευτεί κάποια χρόνια στην Αυστραλία, μαζί με την οικονομική κρίση, το Μαντέλη, την παραγραφή και τη βουλευτική ασυλία, μαζί με όλα τα θέματα της καθημερινότητας κάθε καφενείου, εκεί κάτω απ’ τον πλάτανο της Αρίσβης υπάρχει και η σκιά απ’ τη στεναχώρια για την κοπέλα που δε θυμήθηκε την προσφυγική της προέλευση.