Γράμμα στο Γρηγόρη

Αδερφέ μου, γεια σου.
Τελικά, καλά που υπάρχουν τα «ΑΚΡΑΣΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ» και το «ΕΜΠΡΟΣ», αλλιώς, θα είχα ξεχάσει να γράφω. Δεν μου περίσσευε χρόνος το τελευταίο εξάμηνο. Ήθελα πολύ να σου γράψω, προσπαθούσα να μεγαλώσω τη μέρα, … μα ήταν αδύνατο!
Για την έκφραση μιλάω, αδερφέ. Κρύβει μαγεία ο γραπτός λόγος, το ξέρεις καλά εσύ. Όσο σκέφτομαι πως στα σχολεία…
Από τι να εμπνευστεί το παιδί/μαθητής και να παίξει με το γραπτό λόγο; με την έκφραση;
Δεν ξέρει πως πρόκειται για ένα μαγικό παιχνίδι, για «κόλλημα»!!! Με «πιόνια» τις ριγμένες πάνω στο χαρτί λέξεις και «ζάρια» τις σκέψεις, τις ιδέες, που αγωνιούν για τη λέξη που τους ταιριάζει, μην επαναληφθούν, μην περάσουν απαρατήρητες, μη θίξουν, μη δεν πείσουν!
Κι όλα αυτά, με μια γλώσσα, με σαφέστατες στο νόημά τους λέξεις. Άλλη αντί άλλης να γράψεις, «έφυγες» και άντε να βρεις το δρόμο να γυρίσεις.
Αυτό το παιχνίδι έγινε μάθημα, ονομάστηκε όπως ονομάστηκε και πάει...
Σε σπίτι φίλου βρήκα βιβλίο με τις λέξεις ταξινομημένες βάσει κατάληξης!!!
Θέλεις να βάλεις ήχο στα λόγια με ρίμα, μα με ό,τι γυροφέρνει στο μυαλό δε βγάζεις άκρη;
Μπροστά σου όλες οι λέξεις με την κατάληξη που θες! … τα πιόνια!
Τη ζαριά την έχεις ρίξει, ήδη ταξιδεύεις, διαλέγεις, ή φεύγεις για άλλα «μονοπάτια».
Αυτό κι αν είναι παιχνίδι και δημιουργική αναστάτωση του μυαλού!
Δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά με την παιδεία, αδερφέ. Τσαπατσουλιές και χάσαμε την ουσία.
Λένε πως έτσι το ‘θελαν «κάποιοι». Δεν το πιστεύω. Γιατί αφεθήκαμε; Βολευόμασταν; Γιατί δεν αντιδρούμε τώρα; Τα σχολεία είναι ανοιχτά, κανείς δεν μας εμποδίζει να μπούμε μέσα ως γονείς και να καταθέσουμε τν ψυχή μας. Αν το έκαναν όλοι οι γονείς αυτής της έρμης της πατρίδας, όλα θα ‘ταν αλλιώς! Για φαντάσου να είχαμε και μια ζωντανή και ταυτόχρονα «καθαρή» ιστοσελίδα με τίτλο, ας πούμε http://www.goneisendrasei.gr ΓΟΝΕΙΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ!!! Αν «βρομίσει», «διαγραφή» αμέσως!
Παιδεία, όραμα, έκφραση, επικοινωνία, δημιουργία, μέλλον, ζωή.
Άγνωστες λέξεις ενός αραχνιασμένου λεξιλογίου κι ενός πολιτισμού που ήθελε να είναι φάρος. (πού κρύφτηκε το πάθος μας, πού είναι και το θάρρος;)
Παιδεία ανάξια της ιστορίας της η σημερινή, όνειρα μιας άλλης ζωής, που ποιος ήτανε ο αίτιος να τα τσαλαπατήσουμε; (ο δρόμος δεν μας έλειπε, είχαμε να βαδίσουμε!)
Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι και όχι τα φαντάσματα. Βολευτήκαμε όπως-όπως και υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών!
Του ανθρώπου τού έπρεπε η πρώτη θέση, όχι στη βιτρίνα της «επίδειξης», μα στη βιβλιοθήκη της ζωής.
Αν, λέω αν, κάτι μάθαμε τούτη την περίοδο της «κρίσης»… καιρός να ξεκολλήσουμε απ’ το μικρόκοσμό μας, το «ωχ αδερφέ», το «δεν έχω χρόνο» και το «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ότι αρπάξει ο …» και ΜΕ ΨΥΧΗ και ΜΕΡΑΚΙ να ασχοληθούμε με τα κοινά που μας αφορούν.
Έτσι θα έρθει το πραγματικό κέρδος. Δύσκολο να γίνει κατανοητό, μα μην εξουσιοδοτούμε κανέναν. Έλεγχος. Τα περιθώρια υπάρχουν. Όπως υπήρχαν και πριν πέντε χρόνια, πριν δέκα, πριν είκοσι…
Μη χαθούν όλα! όχι απαθείς θεατές! Μην καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως εμείς θα τη βολέψουμε. Αξίζουμε και μπορούμε όμορφες καταστάσεις!!!
Να σταθούμε κοντά στο σύλλογο του σχολείου, του χωριού, στο συνεταιρισμό, στα προβλήματα της γειτονιάς, του δήμου, της χώρας, της γης, σε όλα όσα μας αφορούν, στον γείτονα που υποφέρει, στα «μυαλά» του κόμματος που συμπαθούμε. Όχι αποφάσεις ερήμην μας!!!
Με μια βασική προϋπόθεση. Όλα απ’ τον ελεύθερό μας χρόνο! Και με ψυχή! Χωρίς απαίτηση για προσωπικά οφέλη! Έτσι «πουλήθηκαν» όλα!
Έχουμε τα κότσια; Πετύχαμε! Ποιο το κέρδος; η χαρά, που τόσο την υποτιμήσαμε!!! Η ομορφιά της ζωής που κρύβεται στη φύση και στον άνθρωπο!
Το χρήμα; εργαλείο και όχι αυτοσκοπός.
Δεν έχουμε τα κότσια; Όσοι μας δυνάστευαν θα συνεχίσουν! Στο χέρι μας είναι!
Έντεκα παρά δέκα. Βράδυ Τρίτης. Τελείως δημοκρατικά (!) το μήνυμα απ’ το τηλέφωνο ήταν: «μέχρι την Παρασκευή πρέπει να έχεις έτοιμο το κείμενο, βγαίνουμε…»
Η παρέα έχει όρεξη, φίλε. Το «ευχαριστώ» βγαίνει από καρδιάς. Το κέφι είναι εδώ και στα ωραία λέμε ΝΑΙ!!!
Γρηγόρη, το καλοκαίρι θέλω πάρτυ στη Δρώτα, μα αν σκέφτεσαι κάτι καλύτερο, δεν με «χαλάει» καθόλου. Ο καθένας φέρνει το κατιτίς του, βάζουμε τα ποτά, ένα CD player, CDάκια, μπαταρίες, κέφι και… του δίνουμε να καταλάβει. Αναλαμβάνεις την οργάνωση.
Μου το χρωστάς, χρόνια τώρα!!!

Σ’ αγαπώ πολύ
Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις!
Τάκης
 
Υ.Γ. Άσχετο. Φίλος, ψάχνοντας για «απάντηση» στα greeklish, σκαρφίστηκε τα «ηνγκλινικά».
Άκου: Γκρίτινγκς του ολ άουρ φρεντς. Τελ δεμ δατ έβρι μπάντι ις ινβάιτεντ του δε πάρτι ατ Δρώτα, ιφ γιου (!) ντισάιντ του οργκανάιζ ιτ, μάι ντίαρ Γκρέγκορι.
Φιλιά