Κλομιδάδος και θυσία του ταύρου

01/07/2012 - 05:56
Το πρωί του Σαββάτου στις 17 Ιουλίου, εφέτος το καλοκαίρι, πήγαμε με την Ερατώ στον Κλομιδάδο για τη θυσία του ταύρου. Φθάνοντας, επισκεφθήκαμε το αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο, όπου θαυμάσαμε τις αδρές, αρμονικές, γραμμές στα αιολικά κιονόκρανα που μεταφέρθηκαν από το γειτονικό ναό του Ναπαίου Απόλλωνα της Κλοπεδής.
Το πρωί του Σαββάτου στις 17 Ιουλίου, εφέτος το καλοκαίρι, πήγαμε με την Ερατώ στον Κλομιδάδο για τη θυσία του ταύρου. Φθάνοντας, επισκεφθήκαμε το αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο, όπου θαυμάσαμε τις αδρές, αρμονικές, γραμμές στα αιολικά κιονόκρανα που μεταφέρθηκαν από το γειτονικό ναό του Ναπαίου Απόλλωνα της Κλοπεδής. Στην περιήγηση στο χωριό εστιάσαμε στο περίτεχνο ξύλινο τέμπλο της εντυπωσιακής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Το μεσημέρι από το κεντρικό καφενείο του χωριού με τα μέλη του σωματείου Αγ. Χαραλάμπους - Νάπης και τον πρόεδρό του Κώστα Καραγεωργίου, συνοδεύσαμε το εικόνισμα του άγιου Χαράλαμπου, με τα εκκλησιαστικά λάβαρα και με τους ήχους των μουσικών που ακολουθούσαν, στο σπίτι της Ανδρομάχης Χατζηστεφανή για να πάρουμε από εκείνη τον προσφερόμενο για θυσία ταύρο, μιας και είχε γι’ αυτό το χρόνο το «κουρμπάνι» δηλαδή τη χορηγία του πανηγυριού.
Εκεί συζητήσαμε με την Καλλιόπη Θεοδώρου, τη μητέρα του συμμαθητή μου Γιώργου, που με φιλοξένησε στο σπίτι της για μια εβδομάδα, στο τέλος της Τετάρτης τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου Καλλονής και αναλογισθήκαμε τις συνθήκες με τις οποίες οι τότε μαθητές πηγαινοερχόντουσαν με τα ποδήλατα από τη Νάπη, που απέχει επτά χιλιόμετρα από την Καλλονή.
Περιοδεύσαμε μαζί με τον ταύρο στα σοκάκια και τέλος σταθήκαμε στο κεντρικό καφενείο παρακολουθώντας την ορχήστρα στους σκοπούς του Κιόρογλου. Στο στενό δρόμο του καφενείου φωτογραφίσαμε τα άλογα με καβαλάρηδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά όλων των ηλικιών, που σταματούσαν μπροστά στα όργανα για ένα χορό καβάλα στο άλογο και ένα ποτό για τον αναβάτη και μερικές φορές και για το άλογο που χόρευε το ρυθμό στα δυο πισινά του πόδια με όρθιο πάνω σε αυτό τον επιδέξιό του καβαλάρη.
Στο ηλιοβασίλεμα, όταν με τον τελευταίο ομαδικό κυκλικό χορό των καβαλάρηδων, που κρατιόντουσαν από τα κρόσσια της μαύρης Λεσβιακής μαντήλας, δόθηκε το σήμα της αναχώρησης για τον άγιο, συνοδεύσαμε την πομπή των αλόγων στο μακρινό ξωκκλήσι, στο οροπέδιο Ταύρος, δεκαοκτώ χιλιόμετρα ανατολικά. Το βράδυ καθισμένοι στις απλωμένες στο χώμα πετσέτες γευθήκαμε τοπικούς μεζέδες και ντόπιο κρασί που πρόσφεραν οι εγχώριοι προσκυνητές. Στη μία και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα, παρακολουθήσαμε τη σφαγή-θυσία του ταύρου και διατηρώντας την παράδοση, σημείωσα στο μέτωπό μου το σήμα του σταυρού με το ζεστό αίμα του ζώου. Παρακολουθήσαμε την προετοιμασία του κισκέκ από το κρέας του ζώου με υπεύθυνο τον Δημήτρη Κλειώτη και δώσαμε συγχαρητήρια στον πρώην πρόεδρο του σωματείου Χρυσόστομο Καραγεωργίου για την αυθεντική μέχρι σήμερα διατήρηση του πανηγυριού.
Κατάκοποι κατευθυνθήκαμε στη ρίζα ενός πεύκου και απροετοίμαστοι για διανυκτέρευση, μη έχοντας χράμια και κουβέρτες όπως οι υπόλοιποι πανηγυριώτες, όπου κουλουριασμένοι και ξεσκέπαστοι, μας πήρε ο ύπνος για λίγες ώρες μέχρι που μας ξύπνησε το πρώτο φως του ανατέλλοντος ηλίου που μας οδήγησε να ανεβούμε στο οροπέδιο, πάνω από το ξωκκλήσι όπου ψάχναμε για υπολείμματα και ενδείξεις αρχαίου ναού παγανιστικής και Διονυσιακής λατρείας. Αγναντεύοντας τα παράλια της Μικρασίας, περιμένοντας να τελειώσει η Θεία λειτουργία και να ευλογήσει ο ιερέας το προσφερόμενο κισκέκ, σημειώσαμε ότι από την απέναντι Ανατολή ήρθαν όλα τούτα τα αρχαϊκά έθιμα στην καθ’ ημάς μοναδική σημερινή Ανατολή, στη Λέσβο, όπου διατηρούνται με ευλάβεια και αγάπη από τον κόσμο.
Αναχωρήσαμε για την Καλλονή στις δύο το μεσημέρι της Κυριακής και το απόγευμα στις επτά γυρίσαμε πίσω για να παρακολουθήσουμε μαζί με τους κατοίκους του χωριού τις ιπποδρομίες στο διαμορφωμένο χώρο στο δρόμο για τον Μανταμάδο. Απολαύσαμε την παρέλαση των μελών του σωματείου με την ελληνική σημαία, το εκκλησιαστικό λάβαρο, το εικόνισμα του άγιου Χαράλαμπου με την απαραίτητη συνοδεία των μουσικών που έπαιζαν «τα Ξύλα», το σκοπό του εμβατηρίου της Λέσβου και σταθήκαμε στην πλαγιά του λόφου για να παρακολουθήσουμε το τρέξιμο των αλόγων ανά δύο και ανά κατηγορία ράτσας. Στη διαδρομή με το βηματισμό «αραχμάνι» κατάλληλο για ορεινές δύσβατες περιοχές όπου τα δεξιά πόδια του αλόγου πρέπει να προχωρούν από κοινού και να εναλλάσσονται με τα αριστερά, με αποτέλεσμα να μην ανεβοκατεβαίνει και ταλαιπωρείται ο αναβάτης, σημειώσαμε πως επικράτησε η φοράδα «Άντζελα» από τον Μανταμάδο. Ρώτησα κι έμαθα ότι τα μικρόσωμα διαγωνιζόμενα είναι διασταύρωση της ντόπιας ράτσας των ανθεκτικών «Μυντιλήδων» με μεγαλύτερα άλογα άλλων περιοχών που έφερε η Αγροτική τράπεζα.
Συνεχίσαμε αργά το βράδυ στο πανηγύρι συμμετέχοντας στους ομαδικούς χορούς. Η Ερατώ περίμενε να ξημερώσει η Δευτέρα για να χορέψουμε αποκλειστικά οι δυο μας τον παλιό Μυτιληνιό καρσιλαμά.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey