Πριν από μερικά χρόνια, πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 2005, συζητώντας με τον πρόεδρο του Σωματείου Τουριστικής Ανάπτυξης των Βατερών, Γιώργο Χαχαδάκη, άκουσα την ιδέα του να συνδεθεί ακτοπλοϊκώς το Πλωμάρι με τη Σμύρνη. Σκέψου, μου έλεγε, να έχει ανοίξει ο παραλιακός δρόμος Βατερών - Πλωμαρίου, μήκους 16 - 17 χιλιομέτρων, και σε ένα τέταρτο από τα Βατερά να φτάνεις στο Πλωμάρι κι από εκεί σε 90 λεπτά με το καράβι να βρίσκεσαι στη Σμύρνη. Και φαντάσου να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μας με τη γειτονική χώρα και μια τουριστική αγορά 4 εκατομμυρίων ανθρώπων να μπορεί να προσεγγίσει το νησί μας από τη νότια είσοδό του, το λιμάνι του Πλωμαρίου, και να διακινούνται οι επισκέπτες μέσω ενός σύγχρονου δρόμου, σ’ όλο το μήκος της Νότιας Λέσβου, όπου βρίσκονται θαυμαστές παραλίες και παραδοσιακοί οικισμοί, ψαραδολίμανα, μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι.
Μετά από πέντε χρόνια ξανάκουσα διαβάζοντας το «Εμπρός» της 4-2-2011 την ίδια ιδέα, που εμπεριέχεται στην πρόταση του αντιδημάρχου Πλωμαρίου - Θερμής, κ. Σταύρου Πολίτη, για την εγκατάσταση ακτοπλοϊκής γραμμής, η οποία θα συνδέει το λιμάνι του Πλωμαρίου με τη Φώκαια και τις απέναντι μικρασιατικές ακτές, που απέχουν μόλις 25 ναυτικά μίλια από το Πλωμάρι, όσο περίπου και η απόσταση της Μυτιλήνης από το Αϊβαλί.

Και θυμήθηκα πόσες φορές έχω γράψει στον περιοδικό και τον ημερήσιο Τύπο της Λέσβου και έχω συζητήσει με εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας και της πνευματικής ζωής του νησιού μας την ιδέα ενός νότιου οδικού άξονα, που θα ξεκινά από το Πέραμα της Γέρας, θα διατρέχει την παραλιακή γραμμή Πλωμαρίου - Βατερών, θα περνά από το στόμιο του Κόλπου Καλλονής μέσω ενός πορθμείου Περάματος - Αποθήκας (μισό μίλι απόσταση) και θα συνεχίζει προς Ταβάρι - Ερεσό, για να καταλήξει στο Σίγρι. Αφήστε στην μπάντα, έλεγα στους συνομιλητές μου, τον οδικό χάρτη της Λέσβου, όπως μας έχει παραδοθεί από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, τον οποίο ακολουθούμε και στη σύγχρονη εποχή, και κοιτάξτε με τα μάτια ενός ξένου τουρίστα τους δυο Κόλπους Γέρας και Καλλονής - που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις λίμνες της Β. Ιταλίας, την Γκάρντα και την Ματζόρε - που θα συνδέονται με τον παραλιακό νότιο άξονα· απολαύστε με τις αισθήσεις ενός ξένου από τη Β. Ευρώπη τις παραλίες του Αγίου Ισιδώρου, της Μελίντας, των Βατερών, του Ταβαρίου και της Ερεσού, οι οποίες θα είναι άμεσα προσπελάσιμες στους επισκέπτες που θα διακινούνται πάνω σ’ αυτόν τον οδικό άξονα· τους παραδοσιακούς οικισμούς Πλωμαρίου, Αγιάσου, Πολιχνίτου, Σκάλας Πολιχνίτου και Μεσοτόπου που θα διασυνδέονται μεταξύ τους μέσω καθέτων με τον νότιο οδικό άξονα· και ρωτήστε τους tour operators για τις προοπτικές της τουριστικής ανάπτυξης που διανοίγονται όχι μόνο για τη Νότια Λέσβο αλλά και για ολόκληρο το νησί μας από μια τέτοια προβολή των φυσικών και πολιτισμικών πλεονεκτημάτων του νησιού μας, μέσω της παραπάνω τουριστικής διαδρομής.

Ποιο είναι το συμπέρασμα από τα παραπάνω; Ότι από ιδέες έχουμε και περίσσευμα στον τόπο μας! Εκείνο που λείπει είναι οι άνθρωποι που θα τις κάνουν πράξη· άνθρωποι με θέληση, φαντασία και τόλμη, με κέφι και μεράκι για δουλειά. Και για να μη μιλάμε γενικά και αόριστα. Χρειάζεται η ηγεσία του τόπου μας πολιτική, οικονομική και πνευματική ν’ αφήσει την πεπατημένη του παρελθόντος: τη μεμψιμοιρία και τη μοιρολατρία, την κακομοιριά της εξυπηρέτησης του ατομικού ή παραταξιακού συμφέροντος, αλλά και την κούφια επαναστατικότητα των Μπαλαφάρων της κομματικής γραμμής. Να διεκδικήσουν οι άρχοντές μας από την κεντρική εξουσία αυτά που δικαιούται το νησί μας με επεξεργασμένες και συγκεκριμένες προτάσεις, που θα εντάσσονται σε ένα συνολικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, όπου θα ιεραρχούνται και θα στοιχειοθετούνται τα αναγκαία έργα βασικής υποδομής. Η νέα διοικητική δομή του «Καλλικράτη» με τον ενιαίο Δήμο Λέσβου βοηθά στην ενιαία θεώρηση του αναπτυξιακού προβλήματος του νησιού μας, στην υπέρβαση των τοπικιστικών αντιθέσεων και της ασυμφωνίας των πρώην «καποδιστριακών» δημάρχων για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οι οποίες τώρα αποτελούν περιουσία προς εκμετάλλευση του ενιαίου Δήμου Λέσβου. Και το σημαντικότερο: ο Δήμος Λέσβου, ο μεγαλύτερος σε έκταση δήμος της χώρας, αποκτά άλλη οντότητα, άλλο… ανάστημα έναντι της κεντρικής εξουσίας.

Αν αποκτήσει και φωνή σοβαρή και υπεύθυνη, μπορεί - και παρά την οικονομική συγκυρία - να βρει και τους αναγκαίους πόρους, προκειμένου να πραγματοποιήσει τα βασικά έργα υποδομής που θα συμβάλλουν στον εκσυγχρονισμό της αγροτικής οικονομίας και την τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας, δυο τομείς στους οποίους το νησί μας διαθέτει σοβαρά πλεονεκτήματα. Το ΕΣΠΑ αποτελεί την κύρια πηγή για την άντληση πιστώσεων, μπορούν όμως να ενισχυθούν οι οικονομικοί πόροι του Δήμου Λέσβου με αξιοποίηση του πλούτου των θερμοπηγών του νησιού μας, με την εκμετάλλευση της θερμικής ενέργειας και των ιαματικών ιδιοτήτων τους, αλλά και την εκμετάλλευση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας (αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά συστήματα). Και βέβαια εξυπακούεται ότι πρέπει η φωνή του νησιού μας να είναι ενιαία, ως έκφραση της θέλησης όλων των πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών δυνάμεων, και όσο είναι δυνατόν σε συμφωνία με τις Αρχές της Περιφέρειας Β. Αιγαίου. Και για να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα αυτή η αλλαγή πορείας, πρέπει όλοι μας να απαλλαγούμε από τις παθογένειες εκείνες που επέφεραν τον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό και οδήγησαν στην ερήμωση των χωριών μας.
Χρειάζεται με ανοιχτά μάτια και ανοιχτό μυαλό να συνειδητοποιήσουμε σε ποιον κόσμο ζούμε, τι θέλουμε και τι μπορούμε να συνεισφέρουμε ο καθένας από τη μεριά του, για να αλλάξουμε τη φορά των πραγμάτων.