Έρευνα στην τοπική οικογένεια της Μυτιλήνης

Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς, κυρίως οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι συναναστρέφονται καθημερινά με τους μαθητές, να αναγνωρίζουν ότι ελλοχεύει ένα πρόβλημα, ανεξαρτήτως αν γνωρίζουν τι συμβαίνει στον οικογενειακό χώρο. Όντας ως ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές ανίχνευσης μίας προβληματικής συμπεριφοράς, ο εκπαιδευτικός καλείται να εντοπίσει και να λάβει υπόψη ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, που σχετίζεται με το σχολικό περιβάλλον (σχολική επίδοση, ενδυμασία, φανερά τραύματα κ.λπ.).

Για να μειωθεί και να προληφθεί η βία στην οικογένεια, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη και όχι αποσπασματική στρατηγική προσέγγιση, που θα επενδύσει δυναμικά σε όλους τους τομείς της πρόληψης (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια), θα καλύπτει ολοκληρωμένα τον τομέα της αντιμετώπισης, όλες τις μορφές βίας και θα εφαρμοστεί σε εθνικό επίπεδο. Πιστεύεται ότι μόνο όταν κυβέρνηση και κοινωνία συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες και τις διαστάσεις του προβλήματος της βίας στην οικογένεια και όταν επιδείξουν την αναγκαία πολιτική βούληση και οικονομική δέσμευση, τότε μόνο θα διατεθούν οι απαραίτητοι οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι για συντονισμένη δράση, τότε μόνο μπορεί να υπάρξει μία πιο αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπιση.

Η υιοθέτηση ενός Σχεδίου Δράσης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας στην οικογένεια θα σηματοδοτήσει την αλλαγή στον τρόπο προσέγγισης και θα τονίσει τη δέσμευση της εκάστοτε κυβέρνησης για αποφασιστική λήψη μέτρων, που θα συμβάλουν αρχικά στη μείωση και τελικά στην πρόληψη πράξεων βίας μέσα στην οικογένεια.

Οι πολιτικές που θα υιοθετηθούν, θα πρέπει να στοχεύουν στην παροχή ίσων ευκαιριών σε παιδιά, γυναίκες και άντρες, δεδομένου ότι η βία στην οικογένεια είναι στις πλείστες των περιπτώσεων αιτία και αποτέλεσμα των διακρίσεων από τις οποίες υποφέρουν κυρίως οι γυναίκες και τα παιδιά σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και ιδιωτικής τους ζωής.

Η παροχή εκπαίδευσης βασισμένης στην ισότητα και απαλλαγμένης από οποιαδήποτε διάκριση σε σχέση με το φύλο, θα πρέπει να αποτελεί τη βάση για την πρωτοβάθμια πρόληψη. Παράλληλα, οι σχέσεις γονιών - παιδιών θα πρέπει να ξεφύγουν από τα παραδοσιακά στερεότυπα κτητικότητας και υπερπροστασίας από μέρους των γονιών. Τα παιδιά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστές οντότητες και ως ισότιμα μέλη της οικογένειας και της πΠολιτείας και όχι ως ιδιοκτησία των γονιών.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το πλήρες κείμενο της επιστημονικής έρευνας θα διαβαστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στις σχολικές μονάδες που συνέβαλαν στην ολοκλήρωσή της, καθώς και σε ένα πλήθος συνεργαζόμενων κοινωνικών υπηρεσιών στην τοπική και μη κοινωνία της Λέσβου, για δική τους ενημέρωση και μελλοντική συμβολή σε ανάλογες δράσεις.