ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ

Παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Βασίλα στη Μελβούρνη… και με χιώτικη φωνή

Σε μια σεμνή, αλλά συναισθηματικά φορτισμένη εκδήλωση, παρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα, στην αίθουσα της Παλλεσβιακής Ένωσης της Μελβούρνης, το βιβλίο του Βασίλη Βασίλα «Η πατρίδα μας: Λέσβος». Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο χιώτικης καταγωγής Σωτήρης Χατζημανώλης, που διηγήθηκε τις δικές του αναμνήσεις από το νησί του συγκρίνοντάς το με αυτό της Λέσβου και εξήρε την προσπάθεια του μυτιληνιάς καταγωγής του συγγραφέα.

Το βιβλίο του Βασίλη Βασίλα «Η πατρίδα μας: Λέσβος» ήρθε μέσα στη χρονιά ως συνέχεια του πρώτου λευκώματος «Ταξίδια Ελπίδας και Αβεβαιότητας», που είχε κυκλοφορήσει μέσα στο 2010.
Οι φωτογραφίες και τα κείμενα της συγκεκριμένης έκδοσης εστιάζουν σε όσα οι μετανάστες άφησαν πίσω τους στη Λέσβο. Τα κεφάλαια του λευκώματος αφορούν στην ιστορία, την εργασία, τη σχολική και κοινωνική ζωή τους, καθώς και ιστορίες τους από το ταξίδι και τη ζωή τους στην Αυστραλία. Στις σελίδες του παρουσιάζονται οι μετανάστες στα χρόνια της νιότης τους, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια απόδειξη του ότι το νησί έχασε τόσο σημαντικό κομμάτι του νέου πληθυσμού και της εργατικής του δύναμης.
«Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού καταγόμαστε, γιατί αυτό, ουσιαστικά, δείχνει και ποιοι είμαστε», αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου του ο ίδιος ο συγγραφέας.

Χίος και Λέσβος…
Συγκινητική ήταν η εισήγηση, κατά την παρουσίαση του βιβλίου στην αίθουσα της Παλλεσβιακής Ένωσης της Μελβούρνης, στις αρχές του μήνα, του χιώτικης καταγωγής Ελληνοαυστραλού Σωτήρη Χατζημανώλη.
«Στο τελευταίο βιβλίο του Βασίλη Βασίλα υπάρχουν εκατοντάδες φωτογραφίες, όλες τους μοναδικές, και εκατοντάδες ιστορίες, εξ ίσου συγκλονιστικές», ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά. «Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του, ήταν σα να ξεφύλλιζα την ίδια τη δική μου ζωή. Αρχικά μάς πάει σε μια Λέσβο αλλοτινών καιρών… Οι φωτογραφίες, ίδιες με των δικών μου παππούδων, στη Χίο και τη Μικρά Ασία. Ίδιες ενδυμασίες, ίδιες εκφράσεις… Σε κάθε σελίδα, βρίσκω και μια προσωπική ανάμνηση. Κι αν για μένα, το Χιώτη, αυτό το βιβλίο μίλησε στην καρδιά μου, φαντάζεστε πόσο θα μιλήσει στους Λέσβιους. Είναι ανάγκη να επιστρέφουμε ξανά και ξανά στις ρίζες μας. Να αντλούμε δύναμη. Να συνεχίζουμε…»