«Συν δε τω απογράφω, πέμπω σοι, εκ λεπτου χάρτου έκτυπον, ίνα το τε σχήμα των γραμμάτων ακριβώς ειδής και τα ελλείποντα έχης κατά σχολήν αναπληρούν.Τα δε του μαρμαρίνου λίθου έχει ώδε. Άνωθεν της επιγραφής αναγέγλυπται σιαγών» 11/7/1885. Είναι στο Γυμνάσιο της πόλης, βρέθηκε στα θεμέλια του «Αγίου Συμεώνος», την ίδια εποχή και τα γράφει ο Γρηγόριος Βερναρδάκης!* Την επιγραφή δημοσίευσε όμως ο Patton (IGXII.2.15), που σημείωσε και «supra inscripionen est anaglyphum navis satis informe». Δεν κατάλαβε, αυτό που ανέφερε πρώτος ο σεβαστός Λόγιος, δηλαδή την «σιαγόνα», την οποία εξέλαβε σαν «πλοίο»!! Και άρχισε η Ιστορία! Η επιγραφή σε μαρμάρινο βάθρο, αφορούσε συμφωνία ασυλίας του Κοινού των Αιτωλών, με τους Μυτιληναίους, το 214-213 π.Χ. Το κείμενο και η σημασία του, έχει δημοσιευτεί πολλές φορές (μεγάλη από 37 στίχους) και «ειστάλλαν θέμεναι εις το ίρο{ν} τω Ασκλαπίω»** Επομένως ήταν γνωστό, ότι μάλλον εκεί ήταν η θέσις του Ασκληπιείου, που συμπληρώθηκε από τα τελευταία ευρήματα!

Ο μύθος του Καλυδώνιου κάπρου, τον οποίο έστειλε η θεά Άρτεμη για να καταστρέφει τον τόπο στην Αιτωλία, όταν ο βασιλεύς Οινέας δεν της χάρισε τις «απαρχές» των καρπών της γης, έχει δώσει μια τεράστια απεικονιστική παραγωγή στην τέχνη και στην νομισματοποιία της ευρύτερης περιοχής του Κοινού! Έτσι όταν ο Μελέαγρος, γιός του Οινέα, βοηθούμενος από την Αταλάντη, φόνευσε τον Κάπρο, πέρασε αυτός σαν η Ισχύς του Κοινού, σε αμέτρητες παραστάσεις! Εκτός όμως από την απεικόνιση όλου του ζώου, την ίδια σημασία είχε και η «εραλδική» παράσταση της Κάτω Σιαγόνας με τον αιχμηρό κυνόδοντα! Νομίσματα και επιγραφές έφεραν και αυτό το έμβλημα! Αυτό έφερε και το βάθρο με το ψήφισμα των Αιτωλών, στο Ασκληπιείο της Μυτιλήνης! Την Σιαγόνα του Καλυδώνιου Κάπρου και όχι το πλοίο-«navis satis informe», του Patton! Από το 1992 γίνονται δημοσιεύσεις για την αλλαγή της άποψης για το ανάγλυφο-από πλοίο σε σιαγόνα, χωρίς να είναι γνωστή η επιστολή Βερναρδάκη*** και στάλθηκε επιστολή στην Δ/νση Μουσείων Αθηνών, για την αλλαγή της Ενημερωτικής Πινακίδας του βάθρου, χωρίς αποτέλεσμα!

Το σημαντικό Μαρμάρινο Βάθρο είναι τοποθετημένο στο ισόγειο του Υποστατικού, στην πίσω αυλή του Παλαιού Μουσείου! Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν συμπεριλήφθηκε στις επιγραφές του Οδηγού του Μουσείων, του 1999!

Πιστεύω ότι η Αρχαιολογία είναι Επιστήμη και στηρίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία! Πρέπει επομένως να αλλάξει η ενημερωτική επιγραφή στο Μουσείο, όσον αφορά την ανάγλυφη παράσταση γιατί διαφορετικά παράγει λανθασμένη ιστορική πληροφόρηση!

* Επιστολή που μου έδωσε πρόσφατα ο Σάββας Κωφόπουλος (που τον ευχαριστώ) του Γρ. Βερναρδάκη προς «Κωνσταντινω Κονζίω;» και αφορά την πρώτη αναφορά στο Βάθρο και την επιγραφή

** Αθηνά Αρ. Δημοπούλου-Πηλιούνη: «Λεσβίων Πολιτείαι», Αθήνα 2015, σελ. 288-296

*** α) Μάκης Αξιώτης: Η ανάγλυφη παράσταση της επιγραφής IGII.2.15. Περιοδικό Αρχαιολογία, τεχ.43, 1992, σελ. 33-34

β) Μάκης Αξιώτης: «Περπατώντας τη Λέσβο», Μυτιλήνη 1992, τομ. Β, παράρτημα σελ. 736-737

γ) Jordens-G.Becht-Jordens: “Ein Eberunterkiefer als Staatssymbol des Aitolischen Bundes” (IGXII 2,15) PolitischeIdentitatssuche im Mythos nach dem Ende der spartanischen Hegemonie. Klio 76 (1994) σ. 172-174

Ο Μελέαγρος και η Αταλάντη σκοτώνουν τον Κάπρο

η σιαγόνα του Γ. Βερναρδάκη

το Βάθρο στο Μουσείο

με την ανάγλυφη γουρουνίσια μασέλα

που την βλέπουν πλοίο

νομίσματα των Αιτωλών με τον κάπρο και τη σιαγόνα

και μόνο τη σιαγόνα.