Τη Δευτέρα πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λέσβου για την ανάδειξη αιρετής διοίκησης μετά από πολλά χρόνια και ενώ τα τελευταία χρόνια διοικούνταν από διορισμένες διοικήσεις, αποτέλεσμα και της τραγικής εικόνας που είχε περιέλθει η πάλαι ποτέ κραταιά συνεταιριστική οργάνωση του νησιού μας. Το γεγονός ότι έγιναν εκλογές δεν σημαίνει και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την εν λόγω Ένωση, αφού ουσιαστικά τα ίδια σχεδόν πρόσωπα... ανακυκλώθηκαν και από διορισμένα που ήταν -η πλειοψηφία αυτών- τελικά έγιναν αιρετά, προσφεύγοντας σ’ ένα εκλογικό σώμα αντιπροσώπων συνεταιρισμών που δεν ξεπερνούσαν τα δάκτυλα των δυο χεριών και οι οποίοι αποτελούν την ισχνή μειοψηφία των συνεταιριστικών οργανώσεων που στο πρόσφατο παρελθόν συγκροτούσαν την παλιά Ένωση που κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του νησιού μας με τις ποικίλες δραστηριότητές της που την καθιστούσαν έναν σημαντικότατο βραχίονα στην οικονομία της Λέσβου.

Δυστυχώς, η Ένωση αυτή δεν υπάρχει πλέον, πνιγμένη στα χρέη της και στην οικονομική καθίζηση που υπέστη, είναι σκιά του παλιού καλού εαυτού της, που πλέον δεν αρκεί για να ανταπεξέλθει στη σημερινή συγκυρία που καλείται να διαχειριστεί. Τα χρόνια πάντως της απόλυτης κατάπτωσης φρόντισε κάποιες δραστηριότητες να τις κρατήσει «ζωντανές» σε συνεργασία με ιδιώτες -για τις οποίες υπάρχουν ενστάσεις και παρατηρήσεις κατά πόσο έγιναν σύννομα- ωστόσο, κατά τη γνώμη μας, ήταν προτιμότερη αυτή η επιλογή από το να κλείσουν εντελώς και να χαθεί έτσι και η παραμικρή περίπτωση επανάκαμψης. Μιλάμε για τα εμπορικά σήματα του τυποποιημένου ελαιολάδου, που αποτελούν την πρώτη τέτοια συνεργασία, για να ακολουθήσει το πυρηνελαιουργείο από πέρυσι και να βρίσκεται εν αναμονή και το σαπωνοποιείο.

Χωρίς αυτές τις δραστηριότητες ενεργές, ακόμη και με τέτοια μορφή, που ομολογουμένως σηκώνει πολλή κουβέντα, η Ένωση Συνεταιρισμών Λέσβου δεν θα υπήρχε! Γιατί μπορεί η Ένωση να έχει μια τεράστια περιουσία, σε ακίνητα κυρίως, αλλά αυτά, αν δεν αξιοποιηθούν, την καθιστούν μόνο παθητική. Γι’ αυτήν την εξέλιξη έχουν τεράστιες ευθύνες οι διοικούντες που δεν φρόντισαν τότε που οι... μύγες ήταν παχιές να αξιοποιήσουν αυτήν την περιουσία προς όφελος της Ένωσης αντί να την αφήσουν να καταστρέφεται και να απαξιώνεται.

Δεν γνωρίζουμε αν η εκκαθάριση, που πολλοί θεωρούν ως μονόδρομο για την Ένωση, αποτελεί λύση και διέξοδο στα τεράστια αδιέξοδα που υπάρχουν, αλλά όπως κι αν έχουν τα πράγματα η πάλαι ποτέ Ένωση δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη της και στις βουλές του... αιρετού συμβουλίου που προέκυψε απ’ αυτές τις εκλογές των ολίγων και προθύμων, όταν η υπόθεση Ένωση Συνεταιρισμών αφορά όλους τους συνεταιρισμένους παραγωγούς του νησιού και την οικονομία του νησιού γενικά.

Το γεγονός ότι δεν θέλει να ανακατευτεί κανείς στα της Ένωσης, φοβούμενος τυχόν ευθύνες που μπορεί να προκύψουν, ακόμη και ποινικές, δεν αποτελεί λόγο για να μην ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι υπό τις παρούσες συνθήκες και ποια σενάρια υπάρχουν που μπορούν να εξεταστούν ως διέξοδο στη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ένωσης. Την ευθύνη γι’ αυτήν την οργανωμένη συζήτηση οφείλει να την αναλάβει η νέα... αιρετή διοίκηση της Ένωσης, αν στοιχειωδώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο της και δεν έχει άγνοια κινδύνου, διαφορετικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη για την περαιτέρω απαξίωσή της, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι κανείς σ’ αυτόν τον τόπο δεν επιθυμεί.