Τα τελευταία τραγικά γεγονότα, με τους βομβαρδισμούς πόλεων και αμάχων, που διαδραματίζονται στην καρδιά της Ευρώπης, με την εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν, στη γειτονική Ουκρανία, δεν μπορεί παρά να προκαλούν τεράστια ανησυχία στον κόσμο, ειδικά της Ευρώπης, που ούτε στα πιο «τρελά» του όνειρα δεν φανταζόταν ότι στην καρδιά της ηπείρου μας, θα ξαναζήσει τη φρίκη του πολέμου μετά τη λήξη του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Και όμως το σύστημα ασφαλείας που στήθηκε στην Ευρώπη, μετά τον πιο καταστροφικό πόλεμο, και που λειτούργησε παρά τα όποια προβλήματα και τις εντάσεις εδώ και οκτώ σχεδόν δεκαετίες ανέφελα, φαίνεται μετά την εισβολή αυτή της Ρωσίας στην Ουκρανία να ανατρέπεται βιαίως και να προκαλεί τεράστια ανασφάλεια στα κράτη και στους λαούς της «γηραιάς» ηπείρου, προσγειώνοντας όλους ...ανώμαλα στη νέα πραγματικότητα που εδώ και λίγες μέρες ζει ο κόσμος. Δεν έφτανε δηλαδή η πανδημία με τους χιλιάδες νεκρούς, που έφερε τα πάνω κάτω στον πλανήτη, έπρεπε να συμβεί και αυτή η στρατιωτική εισβολή του Πούτιν για να θρηνήσουμε και άλλα ανθρώπινα θύματα εξαιτίας αυτού του ακατανόητου παραλογισμού. Δυστυχώς απ΄ ότι φαίνεται βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα «νερά», όπου οι μέχρι πρότινος βεβαιότητες κλονίζονται και οι αστάθμητοι παράγοντες πληθαίνουν. Και είναι κρίσιμο μέσα σε αυτήν την αναμπαμπούλα η χώρα μας να παραμείνει παράγοντας σταθερότητας, συμβάλλοντας στην ειρήνη και στη νομιμότητα και όπως πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Η Ελλάδα οφείλει να είναι απέναντι στον αναθεωρητισμό του Πούτιν, που επιχειρεί με τα όπλα να αλλάξει τα σύνορα στην Ευρώπη, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι η στάση της αυτή ενισχύει και τη θέση της χώρας και τις συμμαχίες της έναντι του εκδηλωμένου αναθεωρητισμού του Ερντογάν για την περιοχή μας. 

Στη σωστή πλευρά της ιστορίας 

Το γεγονός ότι επί της επικράτειας της Ουκρανίας πέρα από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις «συγκρούεται το Διεθνές Δίκαιο και το σύστημα ασφάλειας όπως επεβλήθη στις ευρωπαϊκές χώρες μετά τον πόλεμο, με το «Δίκαιο του ισχυρού» που επιχειρεί να ανατρέψει τις υφιστάμενες ισορροπίες, αποτελεί μια πολύ κρίσιμη μάχη, που από την έκβασή της θα κριθούν πάρα πολλά την επόμενη μέρα και για τις μελλοντικές εξελίξεις στον κόσμο. Και η χώρα μας έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για την έκβασή της, όχι παθητικά όμως, αλλά συμβάλλοντας με τις δυνάμεις της και με τις συμμαχίες της προκειμένου να μπει φρένο σε αυτόν τον παραλογισμό που προκαλεί τέτοια αναστάτωση και ανασφάλεια στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και είναι θετικό ότι και οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, και η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας μας στέκονται αλληλέγγυοι στην Ουκρανία και στον δοκιμαζόμενο λαό της, καταδικάζοντας την Ρωσική εισβολή και ό,τι αυτή κομίζει στην Ευρώπη και στον κόσμο. Σε τελική ανάλυση σε τέτοιες στιγμές οφείλουν όλοι, κράτη, λαοί και ο καθένας ξεχωριστά, να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιούς θα αφήσουν. Και η Ελλάδα και ο λαός της, χωρίς περιστροφές τάχθηκε από την πρώτη στιγμή με την ειρήνη και τη νομιμότητα και με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, ελπίζοντας ο παραλογισμός να ηττηθεί το συντομότερο δυνατόν και η ομαλότητα να επικρατήσει, ενισχύοντας τις εγγυήσεις ασφάλειας μεταξύ των κρατών, που η τωρινή κρίση επιχειρεί να αμφισβητήσει. Να ελπίσουμε μόνο να μην είναι βαρύ το τίμημα της ανθρωπιστικής κρίσης που προκαλεί αυτός ο παράλογος πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης.