Η πραγματοποίηση πριν από λίγες μέρες στο νησί μας του  διαγωνισμού ελαιολάδου, αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός για την προβολή του Λεσβιακού ελαιολάδου και γενικότερα της Λέσβου στη διεθνή αγορά, αναδεικνύοντας μεταξύ άλλων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τοπικού μας προιόντος, που δυστυχώς δεν έχουν αξιοποιηθεί δεόντως στα πλαίσια της προώθησης  του. Η πραγματοποίηση του διεθνή αυτού διαγωνισμού σε μια ελαιοκομική περιοχή , όπως η Λέσβος με τα εκατομμύρια ελαιόδενδρα και με τον μεγαλύτερο κατά κεφαλήν  ελαιώνα στον κόσμο, αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την ευαισθητοποίηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων και παραγωγών με το επώνυμο αυτό προιόν, που πάντα χαρακτήριζε το νησί μας. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι όλοι είδαν αυτόν τον διαγωνισμό ως μια ευκαιρία για να προβληματιστούν γύρω από το μέλλον και την προοπτική του λεσβιακού ελαιολάδου. Οταν μάλιστα έχει προηγηθεί έρευνα και μελέτη που αποδεικνύει  με επιστημονικά στοιχεία,  ότι το παραγώμενο ελαιόλαδο από τις  δυο τοπικές ποικιλίες, τη «κολοβή» και την «αδραμυτιανή» είναι εξαιρετικής ποιότητας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ανώτερο απ ότι παρουσιαζόταν μέχρι πρόσφατα, γεγονός που το καθιστά ανταγωνιστικό στη  διεθνή αγορά, αναδεικνύει την ανάγκη σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και υπηρεσίες να κάνουν ότι μπορούν για να στηριχθεί η ελαιοκομία στο νησί, με σύγχρονο όμως τρόπο  και με την αναγκαία επιστημονική υποστήριξη. Χρήσιμο «εργαλείο» σε αυτήν την προσπάθεια, που πρέπει να αξιοποιηθεί και να ενισχυθεί με κάθε τρόπο είναι το «Ινστιτούτο» στο Κ. Τρίτος που παραμένει αναξιοποίητο, παρά τις δυνατότητες που έχει από τεχνολογικής άποψης. Είναι κρίμα να υπάρχουν τέτοιες διαπιστώσεις, όπως επίσης και η μη αξιοποίηση Λέσβιων επιστημόνων, που αποδεδειγμένα έχουν συμβάλει στην ανάδειξη των ποιοτικών χαρακτηριστικών του λεσβιακού ελαιολάδου , όπως ο καθηγητής Αναλυτικής Χημείας του Παν Αθηνών κ. Θωμαίδης , που έγινε πανελληνίως γνωστός λόγω της καθημερινής παρουσίας στα κανάλια την περίοδο της πανδημίας με την πρόγνωση μέσω των λυμάτων της πορείας της πανδημίας. Χωρίς σχεδιασμό και συγκεκριμένη στόχευση για την ανάδειξη του λεσβιακού ελαιολάδου, οι όποιες προσπάθειες προώθησής του θα σκοντάφτουν σε προχειρότητες και σε «ερασιτεχνισμούς», όταν ο ανταγωνισμός απαιτεί επιστημονική στήριξη και συνέργειες που να εξασφαλίζουν αλλαγή όλης της αλυσίδας από την παραγωγή έως την εμπορία, ποντάροντας στην ποιότητα του προιόντος και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.