Μία συνέντευξη που θα συζητηθεί με τον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Ζερδελή…

Ήταν πρωί λίγες μέρες πριν, όταν τον επισκεφτήκαμε στο ιατρείο του. Με όλα όσα συμβαίνουν, εντός και εκτός Βουλής, μια συζήτηση με το Γιάννη Ζερδελή που έζησε εκ των έσω τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, τη διάσπαση του, τις αποχωρήσεις αλλά και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, έχει τη δική της σημασία.

Όταν μάλιστα χωρίς περιστροφές υποστηρίζει ότι πρέπει «να επιστρέψουμε στη δραχμή», αυτό αποκτά άλλη σημασία! Τον διακόψαμε μάλιστα προκειμένου να μας διευκρινίσει τη δήλωσή του ώστε να αποφευχθούν παρερμηνείες. Αλλά η εκ νέου τοποθέτησή του, δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών: «Να το γράψεις έτσι όπως το είπα». Όμως ο γιατρός είπε κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα…

Πώς φτάσαμε ως εδώ κι αφού φτάσαμε ως εδώ, ας μιλήσουμε λίγο για τη διαφοροποίησή σας…

«Το πρόβλημα ξεκίνησε από την συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου (σημ.: Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ με την οποία παρατάθηκε η δανειακή σύμβαση κατά τέσσερις μήνες).

Εγώ από εκεί ξεκίνησα τη διαφωνία μου διότι θεωρούσα ότι το κείμενο αυτό θα έπρεπε εφόσον θα το υποστηρίζαμε ως πολιτικό κείμενο, που θα ήταν η απαρχή μιας διαδικασίας απεγκλωβισμού της λιτότητας και της μνημονιακής πολιτικής, να συζητηθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Κι αυτό διότι υπήρχαν σημεία του κειμένου με τα οποία διαφωνούσα, όπως και άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ».

Ποια ήταν αυτά τα σημεία;

«Δυο είναι τα βασικά. Το ένα είναι η υπογραφή - διατύπωση στο κείμενο ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα κάνει μονομερείς ενέργειες το οποίο στην ουσία είναι η εκχώρηση και αναγνώριση δικαιώματος βέτο στους δανειστές. Δεύτερον: Η δέσμευση να πληρώνουμε εντόκως και στο ακέραιο τους τόκους και τις υποχρεώσεις της χώρας ώστε να εξασφαλιστεί από τους δανειστές η ροή κεφαλαίων, ουσιαστικά υπονόμευσε και εξασθένισε κάθε διαπραγματευτική μας ισχύ.

Μας έφερε με την πλάτη στον τοίχο. Θυμάστε, ακολούθησαν οι γνωστές συζητήσεις επείγοντος στη Βουλή και οι ψηφοφορίες. Πρώτα στις επιτροπές όπου και προήδρευα, διαπίστωσα ότι το Σύνταγμα της χώρας είχε γίνει ένα διάτρητο πλέον κείμενο με τις διαδικασίες συζήτησης και ψήφισης του Γ΄ Μνημονίου χωρίς ουσιαστικά να μπορέσουν το τόσο βασικό κείμενο που αφορά το μέλλον της χώρας, να το λάβουν γνώση οι βουλευτές. Καταψήφισα λοιπόν το Γ΄ Μνημόνιο ενσυνειδήτως και πιστεύοντας ακράδαντα ότι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο με τίμησαν οι πολίτες με την ψήφο τους. Για να υπηρετήσω τη Δημοκρατία».

Υπάρχει όμως εναλλακτική πολιτική;

«Υπάρχει, αλλά φαίνεται ότι δεν απασχολεί τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων, που έχουν ασπαστεί τα μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές. Καλείται πλέον να απαντήσει η Αριστερά, όχι μόνο η Αριστερά της πολιτικής ηγεσίας, αλλά ιδιαίτερα η Αριστερά της κοινωνικής βάσης. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο παραμερίζοντας επιμέρους διαφορές και αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο να μη να διατυπωθεί με σαφήνεια η εναλλακτική πρόταση. Γι’ αυτό γινόμαστε μάρτυρες της ανόδου της Ακροδεξιάς, που ήδη στην Αυστρία εισπράττει μέρος της διαμαρτυρίας και της οργής όσων στις νεοφιλελεύθερες κοινωνίες περίμεναν καλύτερες μέρες που δεν βλέπουν σήμερα και δεν μπορούν να τις δούνε».

Στην πράξη όμως, ποια είναι η εναλλακτική πρόταση;

«Για μένα η εναλλακτική πρόταση -χωρίς να δεσμεύει κανέναν άλλον- πρέπει να χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω:

Πρώτον: Αμφισβήτηση νομιμότητας χρέους με κάθε πολιτικό και νομικό τρόπο.

Δεύτερον: Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, το οποίο θα ελέγχεται από κρατική τράπεζα.

Τρίτον: Τέλος στις ασυδοσίες των τραπεζών, οι οποίες θα πρέπει στα πρώτα στάδια να είναι σε αυστηρό κρατικό έλεγχο.

Τέταρτον: Να κοιτάξουμε πώς αντιμετωπίσθηκαν ανάλογες κρίσεις σαν αυτή του 1929 και 2008 στις ΗΠΑ, οι οποίες αντιμετωπίσθηκαν με προσφορά χρήματος στην αγορά και δημόσιες επενδύσεις.

Πέμπον: Επειδή θα κλείσουμε τον έκτο χρόνο υφεσιακής πορείας της οικονομίας, να δούμε τι πετύχαμε σ’ αυτά τα έξι χρόνια, που ουσιαστικά παραμένουμε ακόμα δέσμιοι ενός χρέους το οποίο έχει εκτιναχθεί από 120% στο 180%, από μια ανεργία που η μικρή μείωση της οφείλεται σε μετανάστευση εργατικού δυναμικού, αλλά και της λεγόμενης λευκής γενοκτονίας, που για δεύτερη συνεχή χρονιά σημειώνονται λιγότερες γεννήσεις από θανάτους».

Ναι, αλλά όλα αυτά συμβαδίζουν με την Ενωμένη Ευρώπη;

Πρέπει να γίνει αντιληπτό και κατανοητό ότι η παραμονή στην Ε.Ε. δεν είναι γεωγραφικός όρος, αλλά οικονομικοινωνικός όρος μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, όπου καταργούνται ταχύτατα δημοκρατικές κατακτήσεις, εργασιακά δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται δραματικά και οι απολαβές εργαζομένων και συνταξιούχων μειώνονται με αποτέλεσμα κυρίως στις χώρες του Νότου, η ανεργία να έχει πιάσει ποσοστά πρωτοφανή σε μη εμπόλεμη περίοδο. Η μετανάστευση του ανθού της χώρας έχει πάρει διαστάσεις μεταναστευτικού ρεύματος. Ήδη μέχρι το τέλος του 2015 έχουν μεταναστεύσει 450.000 Έλληνες, νέοι σε ηλικία, εκ των οποίων οι περισσότεροι κατέχουν γνώσεις πανεπιστημιακού επιπέδου και δεξιότητας».

Περί ΣΥΡΙΖΑ…

Τελικά τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;

«Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ του 2014. Έχει καταντήσει ένα κόμμα νεομνημονιακό στο οποίο έχουν υποσταλεί οι εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες. Για παράδειγμα, ακόμα και το Συνέδριο μετατίθεται διαρκώς. Με βάση αυτά, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αφηγητής ενός οράματος, μιας κοινωνίας ισότητας, ισονομίας, τα στοιχεία δηλαδή που είναι και οι θεμελιώδεις αξίες της Αριστεράς».

Και τι μέλλον έχει αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ;

«Αυτή τη στιγμή, το οικονομικό κατεστημένο κι αυτό φαίνεται μέσα από το φιλικό του αστικό τύπο, που ευνοεί το μεγάλο συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, κάτι που πιστεύω ότι δεν είναι πολύ μακριά. Έχω κάνει συζητήσεις με συντρόφους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει άλλη πολιτική. Όλα τα επιχειρήματα χρησιμοποιούν ρητορεία και είναι επιχειρήματα των προηγούμενων μνημονιακών κομμάτων της σκληρής λιτότητας».

Πώς κρίνετε το βουλευτή που σας αντικατέστησε, το Γιώργο Πάλλη;

«Δεν θέλω να μιλήσουμε για τοπικά θέματα…».

«Το κόμμα της Ζωής δεν θα προσφέρει ουσιαστικά οφέλη»

Να πάμε λίγο και στη ΛΑΕ. Τι έφταιξε που δεν έπεισε η κίνηση αυτή ώστε να μπει στη Βουλή;
«Πρέπει να ξέρουμε ότι η ΛΑΕ ήταν ένα πολιτικό σχήμα, που διεκδίκησε χωρίς ουσιαστικά να είναι καταστατικό κόμμα και δίχως αναγνωρισιμότητα. Και επίσης δεν κατάφερε σ’ αυτό το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ανοιχτεί ένας δημόσιος πολιτικός διάλογος για κάποια θέματα τα οποία θεωρούνται πολιτικά ταμπού, δηλαδή η σχέση της χώρας με την Ε.Ε., η νομισματική πολιτική, το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Ρόλο σημαντικό επίσης έπαιξε και το γεγονός ότι ταυτίστηκε η ΛΑΕ με επιστροφή στη δραχμή, την οικονομική κατάρρευση και την κοινωνική αναταραχή».

Ναι, αλλά και σήμερα δημοσκοπικά είναι πολύ χαμηλά.
«Οι δημοσκοπήσεις έχουν πέσει έξω είτε από αδυναμία των εκλογολόγων, είτε και από επιτηδευμένο ερωτηματολόγιο».

Πάμε λίγο και στην «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ποια η γνώμη σας;
«Θεωρώ ότι η δημιουργία ενός άλλου κόμματος δεν θα προσφέρει ουσιαστικά οφέλη. Θεωρώ ότι η Ζωή θα μπορούσε να κάνει ένα κίνημα με συγκεκριμένους στόχους, που τους έχει επεξεργαστεί πολύ καλά, όπως π.χ. νομιμότητα χρέους και οι αποζημιώσεις από το κατοχικό δάνειο. Το κίνημα αυτό θα μπορούσε να δρούσε παράλληλα με ένα νέο αριστερό κόμμα με προτάσεις επεξεργασμένες που θα αφορούν όλα τα ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής».

Οι δημοσκοπήσεις όμως, δείχνουν τη Ζωή να περνάει το Λαφαζάνη…
«Δεν θέλω να το σχολιάσω, θεωρώ όμως ότι η Πλεύση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, δεν είναι μακριά από τη Λαϊκή Ενότητα».

ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
1956: Γεννιέται στη Μυτιλήνη
1981: Παντρεύεται τη Νέλλη Πάλλη
1982: Γεννιέται η πρώτη του κόρη, Εύα
1990: Γεννιέται η δεύτερη κόρη του Αρτεμις-Ιωάννα
1998-2006: Νομαρχιακός σύμβουλος
2006-2010: Δημοτικός σύμβουλος
2012-2015: Βουλευτής

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
«Κυκλοφορώ ανάμεσα στον κόσμο, χωρίς σωματοφύλακες και χωρίς να κάνω πλαστική προσώπου» μου είπε, καθώς με υποδέχθηκε στο ιατρείο του, με το γνωστό χιούμορ που διαθέτει. Καρφί βέβαια στους πρώην συναδέλφους του βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα τους υποδέχονται με αποδοκιμασίες. Εμφανής η θλίψη του για την κατάντια του πρώην κόμματος του…