Ναι, κάπως έτσι πορεύεται η ομάδα μας και προσωπικά παράπονο δεν έχουμε. Η κακή ψυχολογία είναι φυσιολογική και εμφανής, όμως η μάχη δίνεται. Έστω και απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ, που μετά από τόσα παιγνίδια μεταξύ μας -ήταν και το Κύπελλο- πέρσι και φέτος, ήταν η πρώτη φορά που πεισθήκαμε ότι άξιζε να μας κερδίσει και μάλιστα με άνετο σκορ.

Άποψή μας είναι ότι δεν ήλθε ακόμα η ώρα του απολογισμού της πορείας της ομάδας στην Α΄ Εθνική και ας εξανεμίστηκαν και οι μαθηματικές ελπίδες παραμονής. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε ας μη βιαστούμε. Για να μην θεωρηθεί όμως ότι προς το παρόν υπεκφεύγουμε, το λέμε καθαρά και προκαταβολικά. Ο απολογισμός, πέρα από τα όποια λάθη και αδυναμίες, ήταν και είναι μακράν θετικός!
Και ένα τελευταίο.

Ανεξαρτήτως εξελίξεων και διοικητικών αποφάσεων για το μέλλον, κρατάμε με ενδιαφέρον αυτό που είπε ο Καραγεωργίου για την ανάγκη να δοθούν ευκαιρίες στα νέα παιδιά, τώρα που δεν υπάρχει πια βαθμολογικό άγχος. Όμως, θα το πούμε, στις όποιες -λίγες ομολογουμένως- ευκαιρίες δόθηκαν ως τώρα στους νεαρούς μας, δεν είδαμε κάτι που να …βγάζει μάτια!

Να φταίει το ως τώρα συνολικό άγχος της ομάδας; Ότι συνήθως οι νεαροί έμπαιναν όταν όλα είχαν κριθεί;

Ο προπονητής ξέρει καλύτερα και κρίνει. Ας μας επιτρέψει την ταπεινή μας άποψη. Αφού αποφάσισε να δώσει ευκαιρίες, τρία παιγνίδια έμειναν πια, ας τις δώσει με γενναιότητα, και κανείς μας δεν θα του προσάψει κάτι στο όποιο αποτέλεσμα.