Θα θυμάστε τη γελοιογραφία με τον αραμπά και το εργοστάσιο της ΔΕΗ πάνω του, τότε που κάθε τοπική κοινωνία του νησιού μας έλεγε το δικό της ΟΧΙ στην προοπτική να εγκατασταθεί αυτό στο ζωτικό της χώρο. Θυμόμαστε όλοι ότι ύστερα απ’ το καθολικό ΟΧΙ στις αποθήκες καυσίμων του Μαμιδάκη στη Σκάλα Λουτρών, ακολούθησαν άλλα ΟΧΙ, τόσο για το πού μπορούν να χωροθετηθούν αυτές, όσο και για τον εφοδιασμό του νησιού με καύσιμα με τα καραβάκια.

Μάχες σώμα με σώμα κατοίκων και ΜΑΤ ακολούθησαν το ΟΧΙ της Κερατέας στη δημιουργία ΧΥΤΑ στα γεωγραφικά της όρια. Αντίστοιχες μάχες πριν λίγα χρόνια στη Χαλκιδική, για το δυναμικό ΟΧΙ στο να λειτουργήσουν μεταλλεία χρυσού. Καινούργιες ανάλογες μάχες προβλέπονται ύστερα απ’ τα ΟΧΙ της Αμυγδαλέζας και άλλων περιοχών της χώρας για τη δημιουργία Κέντρων Συγκέντρωσης Λαθρομεταναστών.

Όλο και δυναμώνουν τα ΟΧΙ στην προοπτική εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα νησιά μας.

Συνεπαρμένοι από το μεγαλειώδες ΟΧΙ του Μεταξά ή του λαού στον ιταμό Μουσολίνι, το έχουμε δεδομένο ότι κάθε ΟΧΙ είναι απόδειξη αντρείας, λεβεντιάς, αξιοπρέπειας και βάλε. Το κάθε ΟΧΙ συνοδεύεται και από χειμαρρώδεις λόγους που το δικαιολογούν. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η συνήθης δικαιολογία είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Όχι του στενού περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και κινούμαστε, αλλά του πολύ - πολύ ευρύτερου. Το στενό μας περιβάλλον το καταστρέφουμε με τα επικίνδυνα χρώματα και υλικά των οικοδομών, με τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες των ηλεκτρικών συσκευών και των κινητών τηλεφώνων, με τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, την υπερβολική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, την υπεράντληση του νερού. Σε όλα αυτά, τα όποια αδύναμα «όχι» καταπνίγονται απ’ τη βολή και την καλοπέρασή μας, από το οικονομικό μικροσυμφέρον μας, απ’ το μικροαστικό μεγαλοϊδεατισμό μας.

Ο ορίζοντας των ΟΧΙ, όμως, δεν έχει τελειωμό. ΟΧΙ σε οικονομικά θέματα. ΟΧΙ σε επενδυτικά προγράμματα. ΟΧΙ στην COSCO, ΟΧΙ στην αξιοποίηση του Ελληνικού. (Ή μάλλον, να γίνει όλο πάρκο. Το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο της Ευρώπης. Τρομάρα μας!!! Εδώ ένα άλσος στο Πεδίον του Άρεως σήμερα το φτιάχνουν την άλλη το καταστρέφουν, το μεγαλύτερο της Ευρώπης μάς μάρανε!!!)

Τα ΟΧΙ στα εθνικά μας θέματα είναι λεπτή υπόθεση και η ορθότητά τους επιβεβαιώνεται ή όχι απ’ την Ιστορία. Να θυμίσω μόνο ότι το μεγαλειώδες ΟΧΙ «σε οποιοδήποτε όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία» έχει μετατραπεί σε παρακάλια για ένα όνομα «Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό».

Για όλα αυτά τα παραπάνω ΟΧΙ, που όλοι λίγο ως πολύ έχουμε ψελλίσει, πει ή κραυγάσει, κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτος για την ορθότητά τους. Δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο τσουβάλι, δεν είναι δυνατό να τα βλέπουμε όλοι με το ίδιο μάτι.

Τώρα έχουμε ένα ακόμα «μεγαλειώδες ΟΧΙ» που αντιπαρατίθεται στο ΝΑΙ. Ξεχνώντας - για την πρόοδο του λόγου - το πώς και το γιατί, γεγονός είναι ότι φτάσαμε σε έναν καινούργιο «διχασμό». Τον προετοίμασε το πρώτο μνημόνιο και τον ολοκληρώνει το δεύτερο. Το ΝΑΙ το ξέρουμε όλοι τι θα πει. Το έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Απολύσεις, ανεργία, κουτσούρεμα μισθών και συντάξεων, λειψή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, φοροκαταιγίδα, στερήσεις, φτώχεια και για πολλούς εξαθλίωση μέχρι και θάνατο. Όλα αυτά γέννησαν το «μεγαλειώδες ΟΧΙ». Ένα ΟΧΙ, που συγκινεί, που ερεθίζει, που πεισμώνει, που φανατίζει. ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στη Μέρκελ, ΟΧΙ στην εθνική υποτέλεια, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ… Θεωρείται ότι η επικράτηση αυτού τού ΟΧΙ θα εξαφανίσει όλα τα δεινά. Το ΟΧΙ αυτό θα σημάνει μια προσπάθεια να απεγκλωβιστούμε από το μνημόνιο και τα δεινά του. Πώς; Πιέζοντας τους δανειστές μας. Με ποιο μέσο πίεσης; Με τη δύναμη του κατατρεγμένου, με την απειλή ότι αν χαθούμε εμείς, θα τους παρασύρουμε, με τη βεβαιότητα ότι μπλοφάρουν.

Και αναρωτιέμαι: Καλά, με μεθόδους χαρτοπαιξίας θα σωθεί η χώρα; Και αν δεν μπλοφάρουν; Αν μας αναγκάσουν να φύγουμε από το Ευρώ και την Ε.Ε.; Τότε τι γίνεται; Μια φωνή μονάχα ακούγεται σε αυτή την περίπτωση καθαρή. Αυτή τού Κ.Κ.Ε.. Την αποδέχεσαι, τη θεωρείς συμφέρουσα; Την ακολουθείς. Οι άλλοι; Οι άλλοι δε λένε τίποτα για την περίπτωση αυτή. Μήπως τότε η εξαθλίωση γίνει χειρότερη; Μήπως τότε ακολουθήσει ένα νέο 1897; Μήπως τότε δούμε τι θα πει κοινωνική έκρηξη; Αν κάποιος μας παρουσιάσει ένα πειστικό πρόγραμμα που θα δείχνει έναν καλύτερο δρόμο που θα ακολουθήσουμε, αν (λέω αν) φύγουμε από το Ευρώ, τότε εγώ θα είμαι μαζί του. Γιατί και εγώ είμαι Έλληνας. Και εγώ θέλω να είμαι ανεξάρτητος Και εγώ θέλω να ευημερήσουν τα παιδιά μου. Και μένα δε μου αρέσει η Μέρκελ.

Γι’ αυτό εγώ λέω να τους αλλάξουμε όλους. Όλους αυτούς που με την τακτική, τα λόγια και προπαντός τα έργα, μας έφεραν μέχρις εδώ. Δεν εξαγνίστηκε κανένας στην κολυμβήθρα τού Σιλωάμ. Η κολυμβήθρα τού Σιλωάμ για να λειτουργήσει, χρειάζεται να ανακατευτούν τα νερά. Ας μην περιμένουμε τον Άγγελο να κατέβει. Ας ανακατέψουμε εμείς τα νερά και την τράπουλα. Στην εφεδρεία όσοι απέκτησαν αξία από τα κόμματα. Στην εξουσία όσοι, έχοντας αποδείξει την αξία τους στη ζωή, μπορούν να προσδώσουν αξία και στα κόμματα.