Περνάμε τη ζωή μας μ’ έναν απώτατο και απόκρυφο στόχο: συνειδητά ή ασυνείδητα, να καταλάβουμε την ταυτότητά μας, ποιοι και τι είμαστε, απέναντι στη μικρή ατομική κλίμακά μας αλλά κι απέναντι στα μεγάλα του Κόσμου και της ιστορίας. Αυτήν την απλή αλήθεια που ενσυναισθανόμαστε όλοι μας, ακόμα κι αν χρειάζονται αποκαλυπτικές κρίσεις και διλήμματα στην πορεία μας, οφείλουμε να τη δεχθούμε και ως συλλογικά όντα, με πρόσθετες απαιτήσεις και διακυβεύματα. Κάπως έτσι αρχίζουν τα δύσκολα! Ποιοι είμαστε, σε ποια χώρα ζούμε;

Η εύκολη λύση θα ήταν να αποδεχθούμε τη μυθ-ιστορία ενός Λαού, Έθνους, Κράτους -με πάμπολλα ερωτηματικά- με ειδικό, μοναδικό και ιδιαίτερο χαρακτήρα, τον οποίο εποφθαλμιά η γενική Κακία του σύμπαντος. Δεν είναι δύσκολο και δεν είναι σπάνιο: το ένα τρίτο εξ Ημών θεωρεί ότι μας «ψεκάζουν», σχεδόν το 80% θεωρεί ότι ο «Ρώσος» -ή όποιος άλλος- είναι αδελφός -παρά τη συρροή των ιστορικών γεγονότων/αποδείξεων ότι πλείστες όσες καταστροφές επισυνέβησαν διότι ο «αδελφός» ήταν μάλλον Κάιν και όχι Άβελ, οι αστικοί μύθοι πληθωρίζουν χωρίς ποτέ να θέτουν το ερώτημα «μα πώς εμείς, οι τόσοι προικισμένοι και αυθεντικοί κληρονόμοι ενός απροσδιόριστου κλέους, καταλήξαμε “πρώτοι” στα αρνητικά και “τελευταίοι” στα θετικά» ενός πολιτισμού που φέρει το όνομά μας, αλλά είναι τόσο ξένος από εμάς; Πώς το σύγχρονο ανάλογο της Πνύκας έγινε το καφενείο, της Βουλής συμπεριλαμβανόμενης; Πώς ο Σόλων έγινε Κοντονής; Πώς ο Θεμιστοκλής έγινε Καμμένος;

Δε χρειάζεται να πάμε μακριά στην αναζήτηση ταυτότητας, π.χ. στη δολοφονία του Καποδίστρια ως κορυφαίο συμβολισμό της σύγκρουσης Ανατολής-Δύσης στον πεισμόνως διεκδικούμενο πολιτισμό μας! Μια βδομάδα είναι πλέον υπεραρκετά πλούσια σε γεγονότα και συμβολισμούς! Μας αρκεί, νομίζω, η έκκληση (!) του ΚΕΕΛΠΝΟ, προ ημερών, προς τους γιατρούς/νοσηλευτές να εμβολιασθούν κατά της ιλαράς -«έκκληση προς γιατρούς», αν είναι δυνατόν! Μας αρκεί η εικόνα των κολυμβητών μέσα στο μαζούτ που θεωρούν ότι η Δεξιά κυνηγά την Κυβέρνηση κι ότι η ρύπανση είναι αποτέλεσμα photoshop, σύμφωνα με βουλεύτριες (Χριστέ μου, οποία βαρβαρο-ελληνική)! Μας αρκούν βουλευτές συν-κυβερνητικού κόμματος με σημαία το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» να ρητορεύουν υπέρ των δικαιωμάτων των διεμφυλικών ατόμων, γαργαρίζοντας την ομοφοβία τους ενόψει του new deal «μαζί θα γεράσουμε» ως πολιτική εκδοχή δυσλειτουργικού ζεύγους…! Μας αρκούν οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ να κηρύσσουν «ανταρσία» έναντι της «αναβάθμισης του σχολείου» που εξήγγειλε ο ηγέτης του κόμματός τους! Μας αρκεί η δήλωση του Πρωθυπουργού ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ που ξέρατε δεν υπάρχει πια» και δε μας απασχολεί το γεγονός ότι ουδείς, πολιτικός ή δημοσιογράφος, έκανε την αναγκαία αναπόφευκτη ερώτηση «τότε, τι/ποιο κόμμα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ;»!

Δε μας ενδιαφέρει ότι κάθε «συλλογικότητα» κάνει πάρτι στην ανυπαρξία μας ή ό,τι τέλος πάντων της καπνίσει στο δημόσιο χώρο, δε μας ξενίζει που έχει εγκαινιασθεί η Ιονία Οδός κάπου 6 φορές την ώρα που οι περιβόητες δημόσιες επενδύσεις ουσιαστικώς μηδενίζονται, δεν ενεργοποιεί την απορία μας η ύπαρξη Δάσους στο Ελληνικό την ώρα που καταρρέουν όλες οι διοικητικές και πραγματικές δομές προστασίας της φύσης στη χώρα, απαξιούμε να ασχοληθούμε με το επίπεδο των μαθητών μας που εισέρχονται στα πανεπιστήμια και νομίζουν ότι μετακόμισαν σε άλλο γλωσσικό πλανήτη, θεωρούμε ότι είναι θέμα προκήρυξης του ΑΣΕΠ η επιστροφή επιστημόνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό, θεωρούμε ότι είναι άνευ πολιτικής σημασίας η θετική έκπληξη του πρωθυπουργού στα ελληνικά ερευνητικά κέντρα όταν το κόμμα του είναι ιδεολογικά αντίθετο στην αριστεία, με τις μπούρδες του Μπαλτά, του Φίλη και του Γαβρόγλου! Αλλά πλέον, και σε πολιτική προοπτική, της συνδικαλαρίας της ΔΑΚΕ!

Ανάμεσα στην αβάσταχτη ελαφρότητα της αντιμετώπισης των κρισίμων ζητημάτων, με την άκρατη καταστροφολογία από τη μια και την εγκληματική ανευθυνότητα από την άλλη, ποια η ταυτότητα μας σήμερα; Η παύση της αναζήτησης της Αλήθειας, θα έλεγα, αυτή η άφρων μείξη ενός αγράμματου μακρυγιαννισμού που ενοχλείται από τη βαθιά προοπτική ενός Χατζηδάκι, ενός Τσαρούχη, ενός Ζενέτου κι ενός Αλεξάνδρου -που θα ’πρεπε να είναι οι σύγχρονοι Ήρωες μας, οι οδηγοί μας στην αναζήτηση των επιγόνων τους και ενός ευπρεπούς μέλλοντος. Καθίσταται έτσι εφικτό να λέγεται ότι η πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό δεν είναι οικολογική καταστροφή, αλλά «ιδιάζουσα κατάσταση» -κατά τον Υπουργό Περιβάλλοντος- ή «λεκές» κατά το συμπολιτευόμενο βουλευτή ΑΝΕΛ. Αυτή είναι η ταυτότητά μας… Λεκές στο μυαλό μας…

Χάνεται χρόνος, χρήμα, διάθεση και φαντασία, ελπίδα και πρωτοβουλία… Είμαστε σε ύφεση ποιότητας με το ερώτημα εάν αυτή υποδηλώνει δομική παρακμή. Κι όλα τα καθημερινά συμπτώματα δεν παρεισέφρησαν από κάποια Κερκόπορτα· ορθάνοιχτες ήταν οι Πύλες και ο Πορθητής στον καθρέπτη μας!