… είναι ένας τίτλος που κυριαρχεί στη γραπτή και προφορική συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων. Τον υιοθετούμε, όχι για να εμπλακούμε σε μιαν ακόμα επανάληψη περί ποσοστών και κομματικών προτιμήσεων ή στην αξιολόγηση των δημοσκοπήσεων ως εργαλείο κοινωνικής έρευνας ή εκλογικής στρατηγικής. Θέματα δευτερεύουσας σημασίας και «ανατριχιαστικά» τετριμμένα. Αντίθετα, είναι ίσως χρησιμότερο να τονισθούν δύο κρισιμότατα ζητήματα που μετά βεβαιότητας θα προσδιορίσουν την πορεία της ζωής μας και της χώρας για πολλά χρόνια μπροστά μας.

Το πρώτο ζήτημα αφορά στους δημεγέρτες, δημαγύρτες και ψευδοσταγείς κυβερνητικούς. Το πόσο βαθύς και αποτελεσματικός είναι ο εκμαυλισμός μερίδας του ελληνικού λαού, με επιδόματα-«καθρεπτάκια» και πλαστικά στολίδια ηρωικής οπισθοδρόμησης, όπως θα αποτυπωθεί στην εκλογική αποτίμηση της Τσιπρικής ομάδας και θα καταδείξει δύο πράγματα: τη μεσο-πρόθεσμη δυνατότητα επιτυχίας του μακιαβελικού σχεδίου μετασχηματισμού της Κυβέρνησης σε παρεο-κεντρικό καθεστώς Πολακοειδούς αισθητικής, πρακτικής και αντίληψης· την οριστική καταστροφή της τέως Ανανεωτικής Αριστεράς και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ που ως κόμμα ήδη πνέει τα λοίσθια βάσει σχεδίου. Πιθανότατα, οι μόνοι ικανοί να αντιταχθούν σ’ αυτό είναι οι ειλικρινείς Αριστεροί, που όμως προς το παρόν αργούν, άλλοι ατομικώς ωφελούμενοι, άλλοι αποσβολωμένοι και άλλοι παρασυρόμενοι από μεγαλειώδη -πλην ψεύτικα- λόγια και αντι-δεξιά ανακλαστικά.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά στο αίτημα της πολιτικής αλλαγής, όπως αυτό σχηματοποιήθηκε και προβάλλεται από τον Κ. Μητσοτάκη -και λιγότερο από τη ΝΔ ως συγκροτημένο σύνολο. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πολιτική αλλαγή ΔΕΝ σημαίνει αλλαγή πολιτικών προσώπων στην Κυβέρνηση. Επ’ ουδενί και τουναντίον θα έλεγα. Πρόκειται για το μέγα στοίχημα των επερχομένων εκλογών. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον προς τούτο, το φαινόμενο της αναδυόμενης προσφάτως επιχειρηματολογίας ότι ο «Κυριάκος» βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του όταν αναφέρεται σε θέματα όπως η 7ήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων, οι ρυθμισμένες σχέσεις ΣΔΙΤ στη Δημόσια Υγεία, ο ρόλος της μη-κρατικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, κ.ο.κ. Εκλογομάγειρος δεν είμαι, ίσως είμαι και απομακρυσμένος από το «λαϊκό» αίσθημα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι το να κερδίσει ο «Κυριάκος» τις εκλογές με πρόγραμμα χωρίς αμφισημίες και κρυμμένα λόγια, είναι η μόνη δυνατότητα του να κυβερνήσει αύριο, με καθαρό πολιτικό πεδίο.

Είναι πράγματι κρίσιμη η έκφραση του Ελληνικού λαού την επόμενη Κυριακή. Καθότι θα κρίνει το διακύβευμα της ισχύος της στελεχιακής βαρονίας εντός των κυριάρχων κομμάτων. Θα κριθεί το επίπεδο αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στα εγκαθιδρυμένα συστήματα ισχύος στους μηχανισμούς λήψης απόφασης. Οι του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποφασίσουν εάν θα ανατρέψουν τον Τσιπρικό εσμό που ξεφτέλισε κάθε έννοια της Αριστεράς. Οι Νέο-Δημοκράτες, αντιστοίχως, εάν θα απελευθερώσουν την παράταξη τους από τους τοπικούς βαρόνους.

Δύσκολα, ίσως ανέφικτα πράγματα! Όμως, «Κυριακή κοντή γιορτή».