Είναι τόσο περίεργο και ταυτόχρονα τόσο θλιβερό να βλέπει κανείς τις ανθρώπινες κοινωνίες σήμερα μετά από τόσων χρόνων «διαφωτισμό» και παιδεία πανάκριβη και παραδείγματα, μετά από τόση τεχνογνωσία και τόση δυνατότητα επικοινωνίας, να επανέρχονται σε μια εποχή βαρβαρότητας και πρωτοφανούς ανηθικότητας, σε μια εποχή που αγνοεί και μοιάζει να μην έχει ακόμα παραλάβει ούτε εκείνες τις πλάκες με τις δέκα εντολές.

Σε μια εποχή τόσο σύνθετη, τόσο επαρκή και τόσο υπερεξοπλισμένη είναι αδιανόητο να μην μπορούμε να τηρήσουμε δύο απλές όσο και υπέρτατες ηθικές ρήτρες που τέθηκαν δύο χιλιάδες χρόνια πριν τον Χριστό, δηλαδή τον σεβασμό στον θεό και την ανοχή και αγάπη στον διπλανό μας.

Θα’ λεγε κανείς μάλιστα ότι η προηγμένη τεχνολογία μάς αναβαθμίζει διαρκώς τη θηριωδία μας και τις ανεξάντλητες επινοήσεις του κακού.

Δεν έχουμε δυστυχώς κανένα άλλοθι.

Όταν παρακολουθήσει κάποιος ένα δελτίο ειδήσεων αυτή την εποχή θα δει δέκα λεπτά «ερντογανισμούς» και σαράντα λεπτά «αριμανισμούς» του αστυνομικού δελτίου, δηλαδή δυστυχήματα και εγκλήματα παντός τύπου:

εκβιασμοί, βιασμοί, κακοποιήσεις, ηλεκτρονικές απάτες, νηπιακή πορνογραφία, προστασίες, ναρκωτικά, θανάσιμοι ξυλοδαρμοί για αστείες παρεξηγήσεις, γυναικοκτονίες από παθολογική ζήλια, ρατσισμοί, χουλιγκανισμοί και τα τοιαύτα.

Αν σ’ όλα αυτά προσθέσουμε τα εγκλήματα των (χιλιάδων) ψυχικά νοσούντων και τα μακάβρια δυστυχήματα της «ρόδας του πολιτισμού», έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα διάλυσης και εθνικής αυτοκαταστροφής.

Κάποτε τα εγκλήματα είχαν μια λογική (αν μπορούμε να το πούμε αυτό) αφορμή και κάποια ελαφρυντική δικαιολογία.

Συνήθως γίνονταν από φτώχεια ή από εκδίκηση και σχεδόν πάντα σε βρασμό ψυχής, και δεν είχαν τόσο πωρωτικά και αποτρόπαια χαρακτηριστικά όπως σήμερα.

Όταν μελετήσουμε τις ιστορίες των ληστών (όπως λ.χ. του λήσταρχου Νταβέλη) θα δούμε ότι εγκληματούσαν και την ίδια στιγμή μπορούσαν να γίνουν και ήρωες μιας δίκαιης εκδίκησης ή προστασίας αδυνάτων.

Τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν σήμερα.

Μέχρι χθες σχεδόν όλες οι αγροτικές φωτιές έμπαιναν από βοσκούς που ήθελαν φρέσκο χορτάρι.

Τώρα πλέον μπαίνουν από θρασύδειλα ανθρωποειδή με ένα νερώνειο αίσθημα καταστροφής απλώς για να δημιουργήσουν συμφόρηση και προπαντός τηλεθέαση. Υπάρχει μια σαφής αιτιώδης διαφορά.

Σήμερα καταστρατηγούνται όλες οι δέκα εντολές, που τόσο απλά, τόσο περιοριστικά αλλά και τόσο κατανοητά πλέκουν τον αιώνιο καμβά της ηθικής μας συμπεριφοράς.

Τι μας εντέλλονται αυτές οι εντολές;

Δεν σκοτώνουμε για οποιονδήποτε λόγο, και δεν μοιχεύουμε.

Δεν δουλεύουμε επτά ημέρες την εβδομάδα, αλλά αφήνουμε και μία για την αγωγή της ψυχής...

Δεν εποφθαλμιούμε και δεν αρπάζουμε όσα έχει ο πλησίον μας, και από εκεί ξεκινάει μια ατέλειωτη λίστα εγκλημάτων.

Κυνηγάμε την αλήθεια και δεν λέμε ψέματα όπως αυτά με τα οποία κατακλύζουμε κάθε μέρα το διαδίκτυο.

Τιμάμε τους γονείς και τους συγγενείς μας και δεν τους δολοφονούμε για μια «γαϊδουροκυλίστρα».

Πάνω απ’ όλα όμως -όπως αρχίζουν και οι εντολές- σεβόμαστε έναν «άγνωστο» θεό που μας κυβερνά και ορίζει τη μοίρα μας, και όχι έναν «γνωστό» θεό που λέγεται «κοκαϊνη» και μαστούρα και βρόμικο χρήμα.

Ήθελα να ξέρω -και θα το ψάξω- άραγε διδάσκονται οι δέκα εντολές στις πρώιμες τάξεις του δημοτικού εμπεριστατωμένα και με αναλυτικά παραδείγματα, ή επειδή δήθεν έχουν «εβραϊκή» καταγωγή τις έχουμε πετάξει στο καλάθι των αχρήστων;...