Ο θεσμός των «αναπληρωτών» και η εκπαίδευση

28/09/2018 - 17:54

Ο κ. Πρωθυπουργός μιλώντας στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης διακήρυξε πως οραματίζεται να καταστήσει την Ελλάδα «πρότυπο» χώρας, ένα υπόδειγμα που όλοι θα σπεύδουν να «αντιγράψουν»! Ισχυρίστηκε μάλιστα πως έχουν ήδη τεθεί οι βάσεις για την πραγματοποίηση αυτού του οράματος. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το «όραμα» είναι μεγαλεπήβολο και πως κάθε πολιτικός θα πρέπει να έχει ως στόχο κάτι τέτοιο. Το ζήτημα είναι αν όσα λέγονται αντανακλούν την πραγματικότητα.

Θέση μου είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει κράτος «πρότυπο» χωρίς τη σωστή παιδεία. Ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Γαβρόγλου, βαδίζοντας στα ίχνη του Πρωθυπουργού και ακολουθώντας τη γραμμή του διακήρυξε με περηφάνια πως για πρώτη φορά εφέτος τα σχολεία άρχισαν να λειτουργούν χωρίς ελλείψεις σε βιβλία και με τους εκπαιδευτικούς στις θέσεις τους. Τόνισε μάλιστα πως διορίστηκαν είκοσι χιλιάδες (20.000) αναπληρωτές εκπαιδευτικοί! Βέβαια, ο κ. Υπουργός κράτησε και «πισινή» λέγοντας πως υπάρχουν κάποια προβλήματα, αλλά αυτά οφείλονται σε κάποιους «αντιδραστικούς» Διευθυντές σχολείων και Περιφερειακών Διευθύνσεων που δεν θέλουν να λυθούν τα προβλήματα στην εκπαίδευση και δεν ενημερώνουν το Υπουργείο για τα πραγματικά προβλήματα της Περιφέρειας και του σχολείου τους! Όμως, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών περιγράφουν διαφορετικά την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Παιδείας.

Το θέμα όμως είναι αλλού. Πρώτα πρώτα πρέπει να πάψουν οι εκπαιδευτικοί που προσλαμβάνονται αυτά τα χρόνια να ονομάζονται «αναπληρωτές», γιατί δεν αναπληρώνουν κανένα. Καλύπτουν απλώς κενά στην εκπαίδευση. Παλαιότερα ο θεσμός του αναπληρωτή είχε κάποιο νόημα: ο αναπληρωτής αναπλήρωνε κάποιο/κάποια εκπαιδευτικό που για κάποιο λόγο (σπουδές, τοκετό κ.λπ.) απουσίαζε από τη θέση του και μάλιστα δικαιούνταν και τα δώρα που έπαιρνε ένας μόνιμος εκπαιδευτικός. Η Πολιτεία εδώ και χρόνια επινόησε αυτό τον θεσμό, για να αποφύγει τους διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών που είναι πιο δαπανηροί και οικονομικά επιζήμιοι για το κράτος. Έτσι, ενώ από το 2010 -το 2009 έγινε ο τελευταίος διαγωνισμός του ΑΣΕΠ- μέχρι και σήμερα έφυγαν κατά δήλωση του ίδιου του Υπουργού από την εκπαίδευση περίπου 30.000 εκπαιδευτικοί, γιατί συνταξιοδοτήθηκαν, δεν έχει προσληφθεί κανένας μόνιμος εκπαιδευτικός. Έτσι, τις ανάγκες των σχολείων που προκλήθηκαν από την αποχώρηση αυτών των 30.000 εκπαιδευτικών καλύπτουν σήμερα οι 20.000 αναπληρωτές! Ο κ. Υπουργός ένιωσε περήφανος γι’ αυτή την επιτυχία!

Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Έχει, αλήθεια, ασχοληθεί κανείς με το αν οι «αναπληρωτές» που κάθε φορά προσλαμβάνονται διαθέτουν την απαραίτητη επιστημονική και παιδαγωγική επάρκεια κι αν είναι ικανοί να ανταποκριθούν με αποτελεσματικό τρόπο στις ανάγκες της τάξης και του σχολείου που καλούνται να υπηρετήσουν; Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν λάβει το πτυχίο τους εδώ και πολλά χρόνια, έχουν δημιουργήσει οικογένεια και δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στον χώρο της εκπαίδευσης. Αυτοί ξαφνικά προσελήφθησαν και στάλθηκαν να υπηρετήσουν την εκπαίδευση χωρίς καμιά ή, ίσως, με πλημμελή επιμόρφωση. Αλήθεια, τι απόδοση έχουν ακόμη και οι παλαιότεροι; Τους έχει αξιολογήσει κανείς; Έχει δει αν ακολουθούν τον σωστό δρόμο; Ασφαλώς όχι.

Όμως το πρόβλημα βρίσκεται κάπου αλλού που ο απλός πολίτης δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Λίγοι από τους «αναπληρωτές» που προσλαμβάνονται κάθε χρόνο πηγαίνουν στον ίδιο νομό, στην ίδια πόλη ή χωριό ή, ακόμη, και στο ίδιο σχολείο με την προηγούμενη χρονιά. Έτσι, πριν καλά καλά γνωρίσουν το σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο καλούνται να δραστηριοποιηθούν, πριν καλά καλά γνωρίσουν τους ίδιους τους μαθητές τους - αυτό απαιτεί οπωσδήποτε κάποιο χρόνο, αυτοί απολύονται από τη θέση τους και στη συνέχεια προσλαμβάνονται και τοποθετούνται όπου τύχει. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι «δύστυχοι» αυτοί εκπαιδευτικοί καλούνται να διδάξουν νέα άγνωστα σ’ αυτούς αντικείμενα πράγμα που δυσκολεύει και αποδυναμώνει το έργο τους. Έτσι, οι εκπαιδευτικοί αυτοί λίγα προσφέρουν στους μαθητές όχι πάντα με δική τους υπαιτιότητα, γιατί, όπως δείχνουν οι έρευνες, για να αποδώσει κάποια αλλαγή, έστω και η πιο μικρή, απαιτείται εφαρμογή της για τουλάχιστον δύο χρόνια.

Και κάτι ακόμη. Οι έρευνες στο χώρο της εκπαίδευσης δείχνουν πως ένας εκπαιδευτικός που διορίζεται αγωνίζεται τα δύο πρώτα χρόνια να ενσωματωθεί μέσα στο σύνολο, μέσα στον Σύλλογο των διδασκόντων και την κοινωνία των μαθητών. Με αυτό το δεδομένο οι «αναπληρωτές» που προσλαμβάνονται βρίσκονται κάθε χρόνο αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα και έτσι λίγα προσφέρουν στον τομέας της μάθησης και της αγωγής. Συμπέρασμα: όσο πιο πολλούς «αναπληρωτές» προσλαμβάνει ένας Υπουργός, τόσο πιο αποτυχημένος πρέπει να θεωρείται, γιατί η εκπαίδευση έχει ανάγκη από μόνιμους εκπαιδευτικούς.

 

* Ο Αθανάσιος Φραγκούλης είναι Δρ. Κλασικής Φιλολογίας, Επίτ. Σχολικός Σύμβουλος

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey