Στη χώρα όπου η βασική πολιτική που ασκείται είναι η επικοινωνιακή, το ενδυματολογικό στυλ μετράει. Το ένδυμα γίνεται λεξιλόγιο, συστατικό μιας γλώσσας που κατασκευάζει συμβολισμούς και επιχειρήματα, αφηγείται εντέλει μια ιδεολογία. Θυμηθείτε: η μη-γραβάτα του Τσίπρα ισοδυναμεί με αντι-συστημική στάση· και το πότε θα φορέσει ο πρωθυπουργός γραβάτα θα σημάνει επικοινωνιακή κωδωνοκρουσία για τη χαρμόσυνη «διευθέτηση του χρέους». Περιμένετε λίγο να δείτε την «αλλαγή στυλ»: λίγους μήνες μετά, θα προκηρυχθούν εκλογές, με κεντρικό αφήγημα του ΣΥΡΑΝΕΛ την Κεντρο-Αριστερή υπόσταση του!

Το ζήτημα καλλιέργησε και ανέδειξε ο Μέγας Νάρκισσος: πουκάμισα έξω, μακό μπλουζάκια πάνω στο γυμναστηριακό σώμα, μοτοσυκλέτα και κράνος και ακροβασίες στην Οικονομία και τη διαπραγμάτευση. Και προσηλύτισε fashion victims που ως αντιγραφές μετατράπηκαν σε καρικατούρες: είδαμε την Πρώτη Κυρία της Αττικής να ντύνεται «μηνυτήρια αναφορά», υποκατηγορία «γραμματεύς Διευθυντικού στελέχους» -αυστηρό ταγέρ με κολλάρο, πρόθυμο γυαλί υπάκουου θήλεος, σινιόν. Είδαμε Αντι-Περιφερειάρχη να ντύνεται, σε τηλεοπτικό πλατό, με φωσφοριζέ νιτσεράδα, ως Πυροσβέστης της ΕΜΑΚ να εξηγεί το «φλας φλού» (προς Θεού!) της Μάνδρας. Και βεβαίως, γνωρίζουμε τον Καταδρομέα/ Βατραχάνθρωπο/ Πιλότο/… και λοιπό «ειδικο-δυναμίτη» να ασκεί εξωτερική πολιτική «πυγμής». Άσε τον νεγκλιζέ ατημέλητο Άλλον με τις αγγλο-σαξωνικές παρεκτροπές κρύου χιούμορ και σακίδιο στο Χίλτον να αναγνωρίζει τον άδικο χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής.

Ο έμφυτος λαϊκός σαρκασμός έχει αξιολογήσει προ πολλού αυτά τα ζητήματα: «από φωνή … κορμάρα» έχει πεί, για τις άφωνες αοιδούς των σκυλάδικων με τα πληθωρικά -και εκτεθειμένα- προσόντα! Και πώς αλλιώς μπορεί να είναι το πράγμα όταν επί «Υπουργού με παραλλαγή», ακτιβιστές «πολιτιστικού σωματείου» κάνουν βόλτα στο Πεντάγωνο, αφού προηγουμένως πέρασαν από τη Βουλή, Πρεσβείες, Υπουργεία, Πολιτικά Γραφεία, Υπηρεσίες… και δεν τρέχει τίποτα. Καθότι το στυλ αφορά εντέλει στον ίδιο και αγνοεί τη δημόσια αισθητική -που ούτως ή άλλως είναι για κλάματα.

Έλα μου όμως που υπάρχει κι ένας άλλος δημόσιος Λόγος, μη -επιτηδευμένος αυτός, ενίοτε ανώνυμος, άλλοτε εκφερόμενος από προσωπικότητες ευρέως συμβολισμού. Αυτός ο Λόγος αποτελεί αντίστιξη στα παραπάνω. Ο Πολωνός Πρόεδρος γονάτισε ενώπιον του ‘Άγνωστου Στρατιώτη. Ο Πρόεδρος μιας χώρας, ο επικεφαλής πολιτών που θυσίασαν ίσως το μεγαλύτερο αριθμό των προγόνων τους έναντι του Ολοκληρωτισμού, στο Γκέτο της Βαρσοβίας, στη Νορμανδία, στη Μάχη της Αγγλίας, στο Άρνεμ, στο Δάσος του Κατίν, στην Αλληλεγγύη, γονάτισε μπροστά στους Νεκρούς μας, η μεγαλύτερη ίσως αναγνώριση της θυσίας τους. Ναι, αναγνώστη, γονάτισε ο Πολωνός Πρόεδρος σ’ αυτό το Μνημείο-Μνημονικό που τα τελευταία χρόνια καίγεται από τις εντόπιες συλλογικότητες…

Υπάρχει κι ο Λόγος του Ανώνυμου Πολίτη: το «Αβέρωφ» -το πλοίο σύμβολο της δημιουργίας της σύγχρονης Ελλάδας- κατέπλευσε στη Θεσσαλονίκη. Και κατακλύζεται, καθημερινά, κατά χιλιάδες από επισκέπτες του Βορειο-Ελλαδίτικου χώρου. Σύλλογος Λέσβιων τον επεσκέφθη προσκυνηματικά, με επικεφαλής τα λάβαρα της νήσου. Τον επισκέφτηκε και ένας Γέρων: ανέβηκε βραδέως και πεισματικά -για τις ελλείπουσες φυσικές δυνάμεις του- τη σκάλα του θωρηκτού· γονάτισε και φίλησε το σκαρί· κι ύστερα με αργά βήματα πήγε στη Σημαία του, την αγκάλιασε κι έκλαιγε επί ώρα. Τον πήρε αγκαλιά το πλήρωμα του «Αβέρωφ», να τον βοηθήσει. Ήταν Σμυρνιός...

Ο κάθε ένας από Εμάς ταλαντεύεται και κρίνει… πάνω στους Θεσμούς και τις Αξίες της Δημοκρατίας μας. Εντέλει το παιχνίδι θα κριθεί στο στυλ! Κι αν γίνει η μέγιστη αυτή τομή, τότε τα σικ καταστήματα ένδυσης δε θα σώζονται ούτε με τις Εκπτώσεις της Black Friday…