«Η Ελλάδα των πολλών και η Ελλάδα των ελίτ είναι δυο κόσμοι ανειρήνευτοι, δεν συμβιβάζονται» (ομιλία Τσίπρα στην Βουλή 10/5/2019)

Ο «ανειρήνευτος» πόλεμος του Αλ. Τσίπρα εναντίον των ελίτ διακόπτεται μόνον, για να «ξεκουραστεί» λίγες μέρες στην θαλαμηγό της κυρίας Αικ. Παναγοπούλου, συζύγου μεγαλοεφοπλιστού, καθώς και για να ανακηρυχτεί υποψήφιος για την Ευρωβουλή ο γιος του μεγαλοεπιχειρηματία Κόκκαλη και, επίσης, για να ζητήσει ο «υπασπιστής» του Τσίπρα, Ν. Παππάς, από τον μεγαλοεφοπλιστή Μαρινάκη να δανείσει 20 εκατομμύρια στον μεγαλοεργολάβο Καλογρίτσα (αναμένουμε, ακόμα, να διαψεύσει τη σχετική δήλωση Μαρινάκη)!

Σε ένα παλιότερο άρθρο μου της 10/10/2018, με τίτλο «Οι ελίτ της προόδου», έγραφα: «οι προοδευτικές ελίτ (οι εξέχοντες και οι εκλεκτότεροι εκπρόσωποι της πνευματικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής) υπήρξαν, πάντοτε, οι προωθητικές δυνάμεις για την πρόοδο της κοινωνίας.

Ο ρόλος της ελίτ έχει συνδεθεί ιστορικά με επαναστατικά κινήματα, με εφευρέσεις και ανακαλύψεις, με τολμηρές θεωρίες και μεταρρυθμίσεις, με γόνιμες παρεμβάσεις στην οικονομία, στην κοινωνία και το κράτος και με καινοτόμες δράσεις για την αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων».

Οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχοντα τον Αλ. Τσίπρα, από άγνοια της παραπάνω ιστορικής αλήθειας και τυφλωμένοι από τις ταξικές ιδεοληψίες τους, εμφανίζονται ως πολέμιοι των ελίτ και κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους συνθηματολογώντας «εσείς με την ελίτ, εμείς με τον λαό».

Με αυτή τη συνθηματολογία, καλλιεργώντας το μίσος -γενικά- προς την ελίτ και προς τους πολιτικούς αντιπάλους τους -οι οποίοι αναγνωρίζουν τον σημαντικό ρόλο της ελίτ και της αριστείας- απαξιώνουν τον ιστορικό και κοινωνικό ρόλο των αρίστων και των προκομμένων ανθρώπων και, στην ουσία, αντιμάχονται την πρόοδο της χώρας και του λαού· και, συγχρόνως, αυτοαναιρούνται ως «προοδευτικό κόμμα» και «Προοδευτική Συμμαχία» και -εν τη μωρία τους- χαρίζουν την ιδιότητα του προοδευτικού στους πολιτικούς αντιπάλους τους, οι οποίοι ενσωματώνουν στις τάξεις τους αυτούς που διακρίνονται για την «άριστη» επίδοσή τους στον πνευματικό, οικονομικό και κοινωνικό χώρο στον οποίον δραστηριοποιούνται.

Καθώς είναι ανιστόρητοι, παραγνωρίζουν ότι ο λαός χρειάζεται «μπροστάρηδες», όπως ήταν αυτοί που μπήκαν μπροστά και οδήγησαν την ανθρωπότητα και την Ελλάδα στον δρόμο της ελευθερίας και του ανθρωπισμού: Θεμιστοκλής και Περικλής, Πλάτων και Αριστοτέλης, Ουάσινγκτον και Λίνκολν, Μοντεσκιέ και Βολταίρος, Μαρξ και Λένιν, οι τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, Ξάνθος, Σκουφάς και Τσακάλωφ (προκομμένοι έμποροι και λόγιοι), ο Ρήγας Φεραίος και οι Υψηλάντηδες, ο Καποδίστριας και ο Βενιζέλος. Όσοι από την ελίτ συνέβαλαν στην ανάπτυξη του πολιτισμού και την κοινωνική πρόοδο ήταν προσωπικότητες που διέθεταν την γνώση και την εμπειρία, την φαντασία και την τόλμη, οι οποίοι, προτού αναλάβουν ηγετικό πολιτικό ρόλο, είχαν επιδείξει ευδόκιμη θητεία στην πράξη, είναι αυτοί που σε κάθε κρίσιμη εποχή μπορούν να εμπνεύσουν, να συνεγείρουν και να καθοδηγήσουν τον λαό.

Η παραπάνω συνθηματολογία του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ για την …«λαομίσητη» ελίτ τροποποιήθηκε -εσπευσμένως- όταν αποκαλύφθηκε ότι, ενώ μάχονταν την ελίτ και τους πολιτικούς συνοδοιπόρους της, ο «φοβερός πολέμιός» της Αλ. Τσίπρας απολάμβανε χλιδάτες διακοπές σε δωρεάν παραχωρηθείσα θαλαμηγό εκ μέρους… ευγενεστάτης «ελίτισσας», συζύγου αποθανόντος μεγαλοεφοπλιστού, η οποία, στη συνέχεια,… κατά σύμπτωση, διορίστηκε (προσφάτως, στις 9 Απριλίου 2019) «πρέσβειρα επί τιμή», για να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο εξωτερικό, καθώς και στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή!

Και τι να πει και πώς να δικαιολογηθεί ο «κατσικοκλέφτης» που τον έπιασαν «με την γίδα στην πλάτη»;

Απολογούμενος στη Βουλή,…« λανσάρισε» τη θεωρία ότι παράλληλα προς τον «ταξικό εχθρό», την «κακή» ελίτ, υπάρχει και η «καλή» ελίτ, η ηθική και έντιμη ελίτ, στα σκάφη της οποίας είναι «νόμιμο και ηθικό» να κάνει -δωρεάν και κρυφίως- τις διακοπές του ο «επαναστάτης» Τσε Γκεβάρα της Ελλάδας, ο «αντισυστημικός» πολιτικός, ο «εκπρόσωπος του ΝΕΟΥ στην πολιτική», ο «ανένδοτος εχθρός της πλουτοκρατίας», ο μοναδικός «φίλος του λαού», «ο Πρωθυπουργός των Πολλών και της Φτωχολογιάς», ο διαθέτων το υπερπλεόνασμα του «ηθικού πλεονεκτήματος», ο ανερυθρίαστος υπερασπιστής της … «αριστερής ελίτ» των Πολάκηδων!

Υ.Γ. Την απάντηση στον υβριστή Τσίπρα για τον στίχο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν», που χρησιμοποίησε, κατά την συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να μειώσει τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη, την έδωσε ο γιος του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, Ανέστης Αναγνωστάκης, ο οποίος διευκρίνισε: ο στίχος «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν» προορίζεται γι’ αυτόν που τον χρησιμοποίησε. Πολλές φορές αυτοί που τον χρησιμοποιούν δεν ξέρουν ότι ο στίχος αυτός προορίζεται για αυτούς που τον χρησιμοποιούν. Όπως και ο Αλ. Τσίπρας δεν κατάλαβε ότι ο στίχος του πατέρα μου ισχύει για τον ίδιον.

Και ο Ανέστης Αναγνωστάκης κατέληξε (μιλώντας στο «Κανάλι Ένα» του Πειραιά): «είμαι Κεντρώος και θα ψηφίσω Κυριάκο Μητσοτάκη».