Η Χρυσή Αυγή και ο υφέρπων φασισμός

09/10/2013 - 13:55

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν με τον πιο δραματικό τρόπο τα όσα έγραφα σε άρθρο μου με τον τίτλο «Επωαστήρια των αυγών του φιδιού τα σχολεία μας;», που δημοσιεύτηκε στο «Εμπρός» Μυτιλήνης στις 10-11-2010 και το οποίο περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Για την Παιδεία και τη Δημοκρατία».

Με ποιο σκεπτικό αυτοί που διενήργησαν την ΕΔΕ το 2010 κατά του εθνικοσοσιαλιστή καθηγητή - και νυν διευθυντή Γυμνασίου της Μυτιλήνης (;) - τον απάλλαξαν από κάθε κατηγορία για προσηλυτισμό των μαθητών στις θεωρίες του ναζισμού;

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν με τον πιο δραματικό τρόπο τα όσα έγραφα σε άρθρο μου με τον τίτλο «Επωαστήρια των αυγών του φιδιού τα σχολεία μας;», που δημοσιεύτηκε στο «Εμπρός» Μυτιλήνης στις 10-11-2010 και το οποίο περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Για την Παιδεία και τη Δημοκρατία».

Παίρνοντας, τότε, αφορμή από το δημοσίευμα του «Ε» στις 2-11-2010 που αναφερόταν στο περιεχόμενο της ιστοσελίδας καθηγητή Γυμνασίου της Μυτιλήνης, ο οποίος προπαγάνδιζε ανοιχτά τις εθνικοσοσιαλιστικές του ιδέες και, μάλιστα, προέτρεπε τους συναδέλφους του εκπαιδευτικούς «να διδάσκουν τις εθνικοσοσιαλιστικές αλήθειες στα παιδιά-μαθητές», έγραφα: «Πέρα από τη θλίψη που προκαλεί το γεγονός ότι εμφιλοχώρησαν τέτοιες ιδέες στον εγκέφαλο Έλληνα εκπαιδευτικού, η απροκάλυπτη, πλέον, δράση των κάθε λογής και προέλευσης ινστρουχτόρων στα σχολεία μας δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για το είδος των πολιτών που θα “παραγάγει” ένα τέτοιο “επωαστήριο”».

Και συνέχιζα: «η αντιδημοκρατική και αντιπαιδαγωγική δράση αυτών των... “παιδαγωγών”, που δηλητηριάζουν την ψυχή των νέων ανθρώπων, οι οποίοι, ως ανολοκλήρωτες προσωπικότητες και μη διαθέτοντες ακόμα τις απαραίτητες γνώσεις και την εμπειρία, αδυνατούν να κρίνουν ιδέες, που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα και οι οποίες καταδικάστηκαν τελεσίδικα από την ιστορία, και να αντιληφθούν πού οδηγούν τους ίδιους και την κοινωνία οι “επαναστατικές” μπαρούφες που τους σερβίρουν, ακυρώνει το μορφωτικό χαρακτήρα των σχολείων και τα μετατρέπει σε... “γιάφκες” μελανοχιτώνων, ερυθροχιτώνων (διαφόρων αποχρώσεων) κυανοχιτώνων ή πρασινοχιτώνων. Και τότε, αλίμονο στην κοινωνία, απ’ όπου θα εκλείψουν οι ελεύθεροι, υπεύθυνοι και σκεπτόμενοι πολίτες...».

Σήμερα όλοι πλέον - πολιτεία, κόμματα και πολίτες - είδαν ξεκάθαρα το φρικτό πρόσωπο της εγκληματικής οργάνωσης των νεοναζιστών και ανακάλυψαν, μετά παρέλευση τριών ετών, το ρόλο κάποιων Χρυσαυγιτών στα σχολεία, οι οποίοι επιδίδονταν σε ένα νέο «παιδομάζωμα» για τη δημιουργία ενός στρατού γενιτσάρων που θα συγκροτούσε τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Και θέλω να πιστεύω ότι τα πολιτικά κόμματα και η κοινωνία, μετά τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν από τη Χρυσή Αυγή και έγιναν πλέον σε όλους γνωστά, έχουν όλοι τους συνειδητοποιήσει πού μπορεί να οδηγήσει η μισαλλοδοξία, η βία και η ανομία, σε ποιες φρικτές ιδεολογίες προσφέρουν γόνιμο έδαφος για να ριζώσουν και να καρπίσουν, σε ποια σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να οδηγήσουν την κοινωνία μας και ιδιαίτερα τα ανώριμα και άπειρα παιδιά μας.

Σήμερα πρέπει να αναστοχαστούμε ποιες αξίες θα αγωνιστούμε για να προστατεύσουμε και με ποιες αρχές πρέπει να πορευτούμε από δω και πέρα ως πολίτες και πολιτικοί. Τώρα πια όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι ο εχθρός της δημοκρατίας και από ποιες Κερκόπορτες καραδοκεί να εισβάλει, για να αλώσει τη δημοκρατική πολιτεία, γι’ αυτό θα είμαστε υπόλογοι απέναντι στην ιστορία και σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν για να στεριώσουν τη δημοκρατία, εάν επιτρέψουμε να περάσει ο φασισμός της «Χρυσής Αυγής» ή - αύριο - κάποιας... «Σιδερένιας Νύχτας».

Ακόμα κι αν διαλυθεί το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, δεν πρέπει να εφησυχάσουμε πως ξοφλήσαμε τους λογαριασμούς μας με το φασισμό, διότι ο υφέρπων φασισμός είναι εδώ, στα σπλάχνα της κοινωνίας μας, κυκλοφορεί ανάμεσά μας, στρογγυλοκάθεται μέσα μας, στα πολιτικά μας κόμματα, στις συντεχνίες, στα σχολειά και στα πανεπιστήμιά μας.

Πρέπει, πριν απ’ όλα, να συνειδητοποιήσουμε ότι ο φασισμός δεν γεννάται εκ του μηδενός και σε «κενό αέρος», τον κουβαλάμε - συνειδητά ή ασυνείδητα - στις καθημερινές μας σχέσεις και συμπεριφορές· πολλές φορές παραμένει «εν υπνώσει» και στην πρώτη κρίση που διαταράσσει το status της ζωής μας, βγαίνει από το «λαγούμι» του και θεριεύει. Είναι παρών όταν αδειάζουμε στο δρόμο το τασάκι με τα αποτσίγαρά μας από το αυτοκίνητό μας, εν κινήσει, στα... μούτρα των άλλων που ακολουθούν.

Είναι κυρίαρχος στις μηδενιστικές γενικεύσεις του καφενείου (όλοι είναι κλέφτες!), στην παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε., στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα των άλλων, τους συνανθρώπους μας που διαφέρουν από εμάς ως προς τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, το φύλο ή τη φυλή, την ιδεολογία ή την πολιτική ένταξή τους, όταν αντιμαχόμαστε την αντίθετη άποψη με ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, αντί της διαλεκτικής αντιπαράθεσης επιχειρημάτων. Κρύβεται πίσω από κάθε πίστη σε απόλυτες ή δογματικές αλήθειες, που καταργούν την ανθρώπινη σκέψη και μεταμορφώνουν τον άνθρωπο από έλλογο σε ά-λογο και άβουλο ον και οι οποίες, όπου ισχύουν, εγκλείουν τον ελεύθερο πολίτη στο «στρατώνα» ή το «μοναστήρι» της άκριτης υποταγής.

Ο φασισμός ενδημεί στα σενάρια συνωμοσίας είτε αυτά είναι υποτιθέμενα σχέδια κυριαρχίας του κόσμου από τους Εβραίους, που εξέθρεψαν τον αντισημιτισμό, είτε υποτιθέμενα σχέδια για την υποδούλωση και την καταστροφή του Ελληνισμού, τα οποία εκτρέφουν το εθνικό μίσος και τον τυφλό φανατισμό.

Ενυπάρχει στον «καθαγιασμό της ατομικότητας ως μόνης οδού για την προσωπική ευημερία και ευτυχία», που ενθαρρύνει την - ακόμα και επί πτωμάτων - αναρρίχηση, αμβλύνει τη συνείδηση κοινωνικής συνευθύνης, αποδυναμώνει κάθε συλλογική προσπάθεια στα πλαίσια της κοινωνίας και καθιστά προβληματική την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος.

Η πιο... στοργική όμως τροφός του φασισμού είναι η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, ο οποίος «αναπαράγει, καλλιεργεί και κολακεύει τις ταπεινές και υποδουλωτικές ανάγκες των μαζών· πίσω απ’ αυτόν το δημαγωγικό λαϊκισμό κρύβεται μια βαθύτατη περιφρόνηση προς τις ίδιες τις μάζες, αφού ο ρόλος που τις επιφυλάσσει ο εξουσιαστικός λαϊκισμός, δεν είναι ούτε να σκέπτονται ούτε να αποφασίζουν ούτε να δρουν, αλλά να υπακούνε - να λένε τραγουδάκια, να χειροκροτάνε ρυθμικά και κάπου κάπου να ψηφίζουν. [...] Ο πολιτικός λαϊκισμός τείνει και ολοκληρώνεται στο φασισμό, που είναι η αποθέωση της χυδαιότητας, περιτυλιγμένης στο χρυσόχαρτο του Μύθου.»*

Αυτόν τον υφέρποντα φασισμό - που πολλοί θεωρούμε «αθώο» και αντιμετωπίζουμε χαλαρά με το «έλα μωρέ», με το «ωχ αδερφέ» και «τι με νοιάζει εμένα» - πρέπει να τον ξεριζώσουμε από μέσα μας, από την κοινωνία μας και την πολιτική μας ζωή. Και γι’ αυτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να αποκτήσει κάθε πολίτης την πλήρη και στέρεα μορφωτική υποδομή που ενδυναμώνει την κριτική ικανότητά του, ώστε να ζει «εν ελευθερία» και να εναρμονίζει την τροχιά της ζωής του με τη ζωή των άλλων μελών της κοινωνίας (στη βάση της αρχής ότι η δικιά του ελευθερία φθάνει ως τα όρια της ελευθερίας του άλλου), να αξιοποιεί τις δυνατότητες που του παρέχει η Δημοκρατία, για να αναπτύσσει τις δημιουργικές του δυνάμεις, να προάγει την ανθρωπιά του και να καταξιώνεται ως πνευματική και ηθική οντότητα.

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από τον εκδημοκρατισμό των σχολείων μας και των πανεπιστημιακών σχολών και από την καθιέρωση της δημοκρατικής αγωγής που θα εμπνεύσει στα παιδιά μας την πίστη και την αφοσίωση στα δημοκρατικά ιδεώδη και θα τους θωρακίσει απέναντι στους κάθε είδους και προέλευσης προπαγανδιστές των ολοκληρωτικών πολιτικών συστημάτων, τα οποία, όπου επιβλήθηκαν, υποβίβασαν την ανθρώπινη ζωή και τον πολιτισμό του ανθρώπου στο επίπεδο του υπανθρώπου.

* Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου «Η πολιτική ουσία του λαϊκισμού».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey