Εξαιρετικά ενδιαφέρων είναι ο απολογισμός των γιατρών της Αχαΐας αναφορικά με την αποστολή τους στη Λέσβο τον περασμένο Οκτώβριο.

Στο αναλυτικό απολογιστικό τους σημείωμα διαπιστώνουν μεταξύ άλλων ότι η Λέσβος «βιώνει συνθήκες μικρής έντασης μαζικής καταστροφής και θα έπρεπε να υπάρχει ένας κεντρικός συντονισμός των υπηρεσιών που προσφέρουν ο μηχανισμός του Δήμου, ο κρατικός μηχανισμός, οι πάσης φύσεως εθελοντές και πολλές από τις παχυλά χρηματοδοτούμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), που δραστηριοποιούνται χωρίς να δίνουν λογαριασμό ποιες ανάγκες καλύπτουν και πού πάνε τα χρήματα των χορηγιών και των επιδοτήσεων που λαμβάνουν».

Μάλιστα οι 18 γιατροί που έφτασαν στο νησί μας κάλεσαν το δήμαρχο να παίξει αυτόν το ρόλο και να δώσει αρμοδιότητες συντονισμού σε φορείς που μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτόν, πιέζοντας τον κρατικό μηχανισμό να ανταποκριθεί κι αυτός σε ό,τι του αναλογεί.

Διαπιστώσεις που «πληγώνουν»
Τα βασικά ιατρικά προβλήματα που αντιμετώπισαν περιθάλποντας τους πρόσφυγες ήταν: υποθερμία, εξάντληση, λοιμώξεις, μικροτραυματισμοί -αν εξαιρέσουμε τα μεγάλα συμβάντα των ναυαγίων. Αρκετοί με χρόνιες νόσους και απορρυθμίσεις αυτών ή πιο ειδικά νοσήματα παραπέμπονταν στο ΠΕΔΥ και στο νοσοκομείο. Πολλά μικρά παιδάκια και έγκυες γυναίκες χρειάζονταν παρακολούθηση.

Το ΕΚΑΒ, αναφέρουν οι γιατροί, «είναι πολύ αδύναμο, με δύο ασθενοφόρα για όλο το νησί τη μέρα και ένα το βράδυ, άρα πολλές φορές το βάρος των διακομιδών μικρής επικινδυνότητας το έφεραν οι εθελοντές ή τα λεωφορεία της ΥΑ».
«Το στρατόπεδο της Μόριας ήταν ένα σχολείο για όλους μας.

Εκεί μας επισκέπτονταν πάνω από 70-80 άνθρωποι τη μέρα για εξέταση, σε έναν χώρο όπου ο συνωστισμός και οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης ήταν ο κανόνας. Ιστορίες ανθρώπων ξεριζωμένων ξεδιπλώνονταν σε πρώτο πρόσωπο μπροστά στα μάτια μας.

Οι υπηρεσίες μας βάλσαμο μεν, ανεπαρκείς πολλές φορές για το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι πρόσφυγες. Εκεί έβλεπες και την αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού και των ιθυνόντων του ΟΗΕ για τα καθημερινά προβλήματα υγιεινής, λειτουργίας ιατρείου ή ακόμα και σίτισης» προσθέτουν.
Για δύο βράδια παρείχαν ιατρική κάλυψη στο διασωστικό σκάφος του Λιμενικού και έγιναν μάρτυρες ακόμα και καταδίωξης διακινητών ανθρώπων. Δύο πρωινά προσέφεραν εξειδικευμένες υπηρεσίες στο ΠΕΔΥ, «καλύπτοντας ελλείμματα του συστήματος».

Βρέθηκαν στο μνημόσυνο του παπα-Στρατή και σημειώνουν τα εξής: «Γνωρίσαμε τους θαυμάσιους ανθρώπους της “Αγκαλιάς”, που προστρέχουν σε κάθε ανάγκη υλικής κάλυψης ή και στέγασης ακόμα των προσφύγων και τροφοδοτούν τις εθελοντικές ομάδες με ρούχα, τρόφιμα, πάνες, υλικό, φάρμακα». Μεταξύ άλλων επισκέφτηκαν και το ΠΙΚΠΑ.