Μια σχέση άρρηκτη, που επηρέασε έντονα την όψη της περιοχής μέσα στα χρόνια

Φοιτητόκοσμος και Προκυμαία

15/06/2017 - 16:45

Κατά την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το μακρινό 1984, ελάχιστοι πίστευαν πως θα μπορούσε το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία από κάθε γωνιά της Ελλάδας ή της Κύπρου, που έφτανε στη Μυτιλήνη για σπουδές, να επηρεάσει τόσο πολύ την όψη της Προκυμαίας σε επίπεδο χρήσης των κτηρίων περιμετρικά αυτής. Κάτι περισσότερο από 30 χρόνια μετά, αυτό που είναι σήμερα η συγκεκριμένη γωνιά του λιμανιού της πόλης το οφείλει εν πολλοίς στους φοιτητές της. Εκτός φυσικά από τους επιχειρηματίες, που διέκριναν την προοπτική, δημιουργώντας χώρους εστίασης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας, ανταποκρινόμενοι σταδιακά στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες.

Τα πρώτα χρόνια, οι φοιτητές ήταν λίγοι σε αριθμό, αφού αρχικά υπήρχε μόνο το Τμήμα Περιβάλλοντος (1984) και λίγο αργότερα προστέθηκε το αντίστοιχο της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (1988). Εξίσου λίγα ήταν και τα σχετικά καταστήματα όπου θα μπορούσε κάποιος να απολαύσει έναν καφέ ή μία μπύρα. Καφενεδάκια όπως του «Φωτίου» και εστιατόρια στη μία πλευρά, εκεί που σήμερα βρίσκονται η μία πλάι στην άλλη οι καφετέριες, και απέναντι η «Φοντάνα».

Το 1994, η ίδρυση του Τμήματος Γεωγραφίας συμπίπτει με τη δημιουργία ενός χώρου που έμελλε να αποτελέσει την απαρχή ώστε να μετατραπεί σταδιακά η περιοχή σε στέκι της νεολαίας, το οποίο όχι απλώς διατηρείται ως τις μέρες μας, αλλά συνεχώς μετεξελίσσεται. Ο λόγος για το «Ναυάγιο», στην Πλατεία Σαπφούς, που πλαισιώνεται από το «Άρωμα» και κάποιες δεκάδες μέτρα μακρύτερα στα δεξιά από το «Inguane», κάτω από τη Μεγάλη Βρετάνια και την «Κίρκη», μεταξύ των σημερινών τραπεζικών καταστημάτων, στα αριστερά από το «Hott Spott» και παραπέρα από την «Hacienda». Η κλεψύδρα έχει γυρίσει πλέον ανάποδα και πρώην ιστορικά κτήρια, επί παραδείγματι η Οθωμανική Τράπεζα, διαμορφώνονται κατάλληλα ώστε να προσθέσουν μια ακόμα εναλλακτική επιλογή για την πρωινή ή απογευματινή έξοδο μικρών και μεγάλων, όπως στην περίπτωση του ζαχαροπλαστείου «Papagalino», το οποίο αργότερα θα μετατραπεί σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης.

 

Αλματώδης ανάπτυξη

Οι φοιτητές ολοένα και αυξάνονται και το 1999 προστίθεται στη δύναμη του Πανεπιστημίου Αιγαίου το Τμήμα Κοινωνιολογίας. Ακολουθούν την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2000, τα Τμήματα Πολιτισμικής Επικοινωνίας και Τεχνολογίας αλλά και Επιστημών της Θάλασσας, αυξάνοντας θεαματικά τον αριθμό των φοιτητών στο νησί μας μέσα σε μια διετία. Δεν είναι υπερβολή ότι από τους 100-200 φοιτητές στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η Μυτιλήνη βρέθηκε να φιλοξενεί περισσότερους από 2.500 στις αρχές της νέας χιλιετίας. Κάτι που, όπως είναι προφανές, διαμόρφωνε νέες συνθήκες, νέα δεδομένα, νέες ανάγκες, αλλά και νέες επενδύσεις.

Είναι η εποχή που κάθε οίκημα στην Προκυμαία, εγκαταλελειμμένο ή μη, βρίσκει τη χαμένη του αξία, με την ίδια χρήση κάθε φορά. Κατάστημα εστίασης. Αν μέχρι τότε υπήρχαν «Marush», «Faces», «Hott Spott», αρχίζουν σιγά – σιγά παραδίπλα τους να εμφανίζονται το «Flame», που είναι το νυν «Monkey», το «Romeo», το «Ocean 11». Το ίδιο συμβαίνει και στην Πλατεία Σαπφούς, όπου εκτός από «Ναυάγιο» και «Άρωμα», αξιοποιείται ενδιάμεσα και το κτήριο που φιλοξενούσε την ΕΦΑΜ και σήμερα φιλοξενεί το «Be Happy», ενώ προστίθενται συνεχώς νέες καφετέριες.

 

«Εξάλειψη» της… πείνας

Την ίδια περίοδο, όμως, αυξάνεται η ανάγκη και για φαγητό, αφού η νεολαία ολοκληρώνει πολύ αργά τη διασκέδασή της και οι μέχρι εκείνη τη στιγμή επιλογές είναι περιορισμένες. Μπουγάτσα, λουκουμάδες και καμιά τυρόπιτα στο «Number 1», παραδίπλα γρήγορο φαγητό στο «Time Out». Υπήρξαν εποχές που πολλοί, φοιτητές κυρίως, περίμεναν τις πρώτες πρωινές ώρες να βγουν τα πρώτα εδέσματα από τους γύρω φούρνους για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Από το 2000-2002 όμως κι έπειτα δημιουργούνται στην περιοχή πολλά καταστήματα για σάντουιτς, σφολιατοειδή, κρέπες, που προστίθενται στην κλασική επιλογή για σουβλάκι, με τη μόνη διαφορά ότι λειτουργούν πλέον, από τότε μέχρι και σήμερα, όλο το 24ωρο και κυρίως μπορούν να χορτάσουν τον κάθε πεινασμένο μετά τα μεσάνυχτα!

Τα τελευταία χρόνια, ενδιάμεσα στις καφετέριες που όλη αυτήν την περίοδο αλλάζουν ονόματα, πρόσωπα και ιδιοκτήτες, εδραιώνουν τη θέση τους επιχειρήσεις φαγητού για όλα τα γούστα. Το σουβλάκι παραμένει σταθερή αξία, αλλά την τιμητική της έχει και η πίτσα, η οποία εκπροσωπούνταν από παλιά με τη «Μιλάνο» ή την «Έλενα», αργότερα από τη «Domino’s» και σήμερα με τη «Martano». Είναι μια προσπάθεια να προσφερθούν μέσα σε λίγα μέτρα, όλα όσα έχει ανάγκη ένας… ξενύχτης πριν επιστρέψει στο σπίτι του από μια βραδινή έξοδο.

 

Αναλλοίωτη η αίγλη της

Είναι γεγονός ότι η Προκυμαία αλλάζει πρόσωπα. Κι αν δεν το συνειδητοποιεί κάποιος, επειδή διέρχεται καθημερινά από εκεί, είναι σίγουρα εμφανές σε εκείνους που έζησαν την περιοχή πιο παλιά και την επισκέπτονται ξανά σήμερα. Φοιτητές που ολοκλήρωσαν τις σπουδές και επιστρέφουν για να θυμηθούν εκείνα τα χρόνια, στρατιώτες που έκαναν τη θητεία τους στο νησί και αναζητούσαν τότε λίγες στιγμές χαλάρωσης στα μαγαζιά αυτά, κάτοικοι της πόλης, επισκέπτες της.

Εκείνο στο οποίο θα συμφωνούν όλοι, όμως, είναι πως ανέκαθεν η παραδοσιακή εικόνα της Μυτιλήνης είναι η ίδια η Προκυμαία της. Εκείνη που χιλιοπερπάτησαν όλοι σε κάποια τους επίσκεψη στο νησί. Εκείνη, εξάλλου, που αντίκρισαν πρώτη οι περισσότεροι, φθάνοντας με το πλοίο. Εκείνη, για την οποία όπως λέγεται συχνά μεταξύ των φοιτητών, κλαις συνήθως δύο φορές. Μία την πρώτη φορά που την αντικρίζεις και ακόμα μία όταν την αποχωρίζεσαι…

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey