Αρκετά πρωινά, περνώντας από το λιμάνι της Μυτιλήνης, σκεφτόμουν να σταματήσω κάποια στιγμή και να συναντήσω τον Κυβερνήτη του Λιμενικού Σώματος Κυριάκο Παπαδόπουλο. Να τον συγχαρώ και να τον ευχαριστήσω για τις πράξεις του, εκείνον ατομικά, αλλά στο πρόσωπό του όλους τους/τις συναδέλφους του στο Λιμενικό Σώμα για τη συμβολή τους στη διάσωση ανθρώπων.

Γνωρίζουμε ότι δεν λειτούργησε ως τυπικός υπάλληλος του δημοσίου κι αξιωματικός. Τα τελευταία χρόνια με αυταπάρνηση και με υπερβάλλοντα ζήλο διέσωσε χιλιάδες ανθρώπους. Άπλωσε τα χέρια σε κατατρεγμένους, οι οποίοι κινδύνευαν να πνιγούν. Είχε απέναντί τους ζευγάρια μάτια και χέρια ικεσίας και πόνου. Άκουσε τη λέξη βοήθεια σε πάρα πολλές γλώσσες.

Δεν αναρωτήθηκε τι ήταν ο θαλασσοβρεγμένος·χριστιανός, μουσουλμάνος ή βουδιστής; Είχε έγγραφα, νόμιμα ή πλαστά; Μετανάστης, πρόσφυγας, τυπικός ή μη. Ο απέναντι άλλος ήταν συνάνθρωπος κι ο Κυβερνήτης Παπαδόπουλος Άνθρωπος. Για Ανθρώπους σαν τον Κυριάκο έγραψε το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» ο Μανώλης Αναγνωστάκης.

Δεν έχεις καιρό

δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί ν’ αφίσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη

ή το παιδί σου.

Άνθρωποι είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι, με τις ανιδιοτελείς πράξεις τους, διασώζουν τη τιμή του ανθρώπινου γένους, όταν αυτό πάει να καταπέσει.

Σήμερα, 15 Οκτωβρίου, που αρχίζουν τα μαθήματα, στις Δομές Εκπαίδευσης Προσφύγων, ανάμεσα στους μαθητές πρόσφυγες πρέπει να είναι κάποια από τα παιδιά που διέσωσε με το σκάφος του. Η εκπαίδευση ταπεινά τον ευχαριστεί.

Καλό κατευόδιο, καπετάνιε Άνθρωπε!

Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ Δ/ΝΤΗΣ

Π. & Δ. ΕΚΠ/ΣΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Αριστείδης Καλάργαλης

Σημείωση:

Τις ίδιες μέρες με έκπληξη, και περισσότερο με θλίψη, διαβάσαμε την ανακοίνωση συνδικαλιστών της ΕΛΜΕ Λέσβου, οι οποίοι προσελήφθησαν ως εκπαιδευτικοί, να αποδέχονται και να δίνουν νομικίστικη και σοφιστική ερμηνεία στον όρο «λαθρομετανάστης», {επομένως και τα παιδιά τους «λαθρομεταναστάκια» (;)}. Αν ο Κυβερνήτης Παπαδόπουλος σκεφτόταν τι είναι ο άλλος, ο οποίος κινδυνεύει στη θάλασσα, αν έχει χαρτιά, και κατά περίπτωση να απλώνει το χέρι για βοήθεια, μάλλον θα είχαν πνιγεί πολλοί.

Βαθύτατα λυπάμαι για όσους από την εκπαιδευτική κοινότητα έχουν τέτοιες απόψεις, μη συμβατές με την ιδιότητα του δασκάλου.

Α.Κ.