Ήταν Πέμπτη πρωί όταν νεανικές φωνές έσπασαν τη σιωπή της Δημόσιας Βιβλιοθήκης στη Μυτιλήνη. Μια ομάδα μαθητών πέρασαν, ίσως για πρώτη φορά, την πόρτα του ιστορικού κτιρίου. Τι γύρευαν στη βιβλιοθήκη;

@ Ήταν μαθητές από το Γυμνάσιο του Ιππείου και η επίσκεψή τους ήταν στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος «Βιβλιοθήκες: Λίκνο Πολιτισμού». Τους συνόδευαν δύο υπομονετικοί καθηγητές, ο Χατζάκης Κωνσταντίνος και η Κιάσσου Παρασκευή. @ Κι όπως ήταν φυσικό, οι μαθητές εντυπωσιάστηκαν από τον όγκο των βιβλίων. Αυτό όμως που τους τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν οι τόμοι με τις παλιές τοπικές εφημερίδες.

Έβαλαν μπροστά τους έναν τόμο με εφημερίδες του 1919 κι άρχισαν να τον ξεφυλλίζουν. Βλέπετε κάτω και τη φωτογραφία @ Και μετά ήρθαν οι απορίες… Γιατί όπως και να το κάνουμε ο δημοσιογράφος είναι ο ιστορικός του μέλλοντος. Μεγάλα ή και μικρά γεγονότα που αποτυπώνονται στα κιτρινισμένα πλέον φύλλα των παλιών εφημερίδων είναι αυτά που γράφουν σήμερα τα βιβλία της Ιστορίας. @ Τα παιδιά ενδιαφέρονται για την τοπική ιστορία. Αλλά πού και πώς να την μάθουν; Στο σχολειό υπάρχουν τα γνωστά γενικά βιβλία ιστορίας. Δε διδάσκονται την τοπική ιστορία. Άντε να ξέρουν το πότε απελευθερώθηκε το νησί.

Από κει και πέρα το χάος @ Πού αλλού μπορούν να την μάθουν; Προφανώς όχι στην… google! @ Δεν γνωρίζω εάν ο Άρης Καλάργαλης, ως νέος περιφερειακός διευθυντής, εκπαιδευτικός που έχει φάει ώρες και ώρες στη βιβλιοθήκη διαβάζοντας και γράφοντας, έχει τη δυνατότητα παρέμβασης. Προφανώς θα είναι εγκλωβισμένος στη γραφειοκρατική δομή του εκπαιδευτικού συστήματος με το πάγιο ισοπεδωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα.

@ Όμως δεν αξίζει το κόπο ν’ αναζητηθούν τρόποι έτσι ώστε οι νέοι της Λέσβου να μάθουν κάτι και για την ιστορία του τόπου τους; Χωρίς να επιβαρύνονται αλλά και χωρίς να το νιώθουν ως αγγαρεία. @ Βέβαια θα μου πείτε τι μέλλον έχουν τα βιβλία, οι εφημερίδες, γενικά το έντυπο σε γενιές παιδιών που μεγαλώνουν με internet, youtube, instagram, download; @ Τι να σας πω. Δεν ξέρω.

Θυμάμαι μόνο τον αείμνηστο Φρανκ Ζάππα να λέει: «So many books, so little time» Άλλες εποχές! @ Επιστρέφουμε λοιπόν στο σήμερα και ευτυχώς που τα καθίσματα της Βουλής είναι βιδωμένα… Διότι οι παρόντες προ ημερών μαθητές στη Βουλή θα μάθαιναν άλλου είδους… μαθήματα! @ Με (τηλεοπτική) παρέμβαση του ο πρόεδρος της «Τελείας» (Απόστολος Γκλέτσος) λίγο μετά την επανεκλογή του με ποσοστό 100%, μας αποκάλυψε την πολιτική ταυτότητα του κόμματός του. Είναι… ουμανιστικό! Κι εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψουμε στη δραχμή! @ Πρώτη φορά στην ιστορία είναι τόσο ενωμένη η Ευρώπη. Εναντίον μας… @ Ουάου…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…..
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1969
Ο Παττακός στη Μυτιλήνη
Ο Αντιπρόεδρος της Χούντας με την ιδιότητα του Υπουργού Εσωτερικών, Στυλιανός Παττακός, έρχεται στη Μυτιλήνη επικεφαλής κλιμακίου απαρτιζόμενου από Γενικούς Γραμματείς διαφόρων υπουργείων. Στο αεροδρόμιο τον υποδέχθηκαν ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης, ο Νομάρχης Λέσβου Κ. Δορκοφίκης, ο Δήμαρχος Μυτιλήνης Ζαννής Καμπούρης και εκπρόσωποι στρατιωτικών και πολιτικών φορέων. Μετέβη στην Καλλιθέα όπου θεμελίωσε τις Εργατικές κατοικίες, ενώ στη συνέχεια κατέθεσε το θεμέλιο λίθο του Γυμνασίου Θηλέων. Τέλος επισκέφθηκε τον Μανταμάδο όπου συναντήθηκε με τους εκεί εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μίλησε σε συγκέντρωση.

ΕΙΠΕ

Το μόνο που βλέπω είναι πως πολλές ατομικές επιχειρήσεις μας κλείνουν και πως πλέον είναι δύσκολο να τολμήσει κανείς να καταθέσει προσφορές στα έργα που έρχονται.
Βάσω Αψώκαρδου
Πρόεδρος Εργοληπτών Δημοσίων Έργων Ν. Λέσβου

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

- Έντεκα συνεχόμενα χρόνια παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων της Τηλεόρασης Μυτιλήνης συμπληρώνει η Αναστασία Βογιατζή. Και μάλλον πρόκειται για ρεκόρ! Ξέρετε να υπάρχουν πολλοί παρουσιαστές ειδήσεων που να διατηρούν τόσα χρόνια τη θέση τους; Μια ήρεμη, ευγενική παρουσία, ένα οικείο πλέον πρόσωπο που παρουσιάζει καθημερινά την τοπική τηλεοπτική ενημέρωση.
-Το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» χτυπά σήμερα στις 21:00 στον Alpha, από το Θέατρο «Βέμπο». Ο Λάκης Λαζόπουλος στήνει το Τσαντίρι του για να στεγάσει τα σοβαρά, τα ανάλαφρα, τα λογικά και τα παράλογα της καθημερινότητας, τους πρωταγωνιστές και τις ιστορίες της πολιτικής, κοινωνικής και τηλεοπτικής τρέλας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1908 Γεννιέται ο Όσκαρ Σίντλερ, γερμανός επιχειρηματίας, που έσωσε τις ζωές 1.200 Εβραίων κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος. Η ιστορία έγινε γνωστή από την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ Η λίστα του Σίντλερ (Θαν. 9/10/1974).
1945 πεθαίνει ο Μπενίτο Μουσολίνι, Ιταλός δικτάτορας (Γεν. 29/7/1883).
1963 Το Δ' Πανσπουδαστικό Συνέδριο αποφασίζει τη δημιουργία φοιτητικής ένωσης με την επωνυμία ΕΦΕΕ. Πρώτος πρόεδρός της εκλέγεται ο Γιάννης Τζανετάκος.

ΑΠΟΨΕΙΣ
Άσπρο ή Μαύρο

του Νίκου Δήμου
(www.protagon.gr)
Δεν νομίζω πως σε άλλη περίοδο της ιστορίας της χώρας μας υπήρχε τόση διάσταση απόψεων και γνωμών, όσο σήμερα. Τον καιρό του Εθνικού Διχασμού οι Βενιζελικοί και οι Βασιλόφρονες ακολουθούσαν άλλους ηγέτες. Στον καιρό του εμφύλιου, εθνικόφρονες και κομμουνιστές είχαν διαφορετικά ιδεολογικά «πιστεύω». Αλλά η διαφορά τους περιοριζόταν στα πολιτικά δεδομένα.

Σήμερα έχουμε εντελώς άλλη ανάγνωση της πραγματικότητας. Όταν η πρόεδρος της Βουλής αποκαλεί «τρομοκρατικές» τις «μνημονιακές» κυβερνήσεις, εξισώνοντας τον Σαμαρά με τον Κουφοντίνα, κάτι δεν πάει καλά. Δεν λέω πως ο Σαμαράς δεν έκανε σοβαρά λάθη -αλλά με καλάσνικοφ και σαρανταπεντάρια δεν είχε ποτέ σχέση.
Κι αυτοί που μας δανείζουν χρήματα, τι είναι; Άπληστοι τοκογλύφοι -ή εταίροι και αρωγοί; Τα Μνημόνια είναι προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Οικονομίας -ή καταχθόνια σχέδια για την εξόντωση των Ελλήνων;

Η Task Force του Horst Reichenbach ήταν ομάδα εμπειρογνωμόνων για την μελέτη έργων ανάπτυξης -ή ομάδα πλασιέ για την προώθηση ξένων (κυρίως γερμανικών) προϊόντων; Στην έκθεση της Ε.Ε. και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διαβάζω το πρώτο (αναφέρουν μάλιστα 181 έργα που πραγματοποιούνται με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση) ενώ από έγκυρους δημοσιογράφους μας ακούω το δεύτερο.

Για τους σημερινούς Έλληνες ο κόσμος δεν είναι ένας. Η ιστορία των τελευταίων χρόνων, γραμμένη από δύο φανατικά αντιφρονούντες ιστορικούς, (σίγουρα μη επιστήμονες) θα ήταν σαν να αφορά δύο παράλληλα σύμπαντα. Κι εμείς, που την ζούμε, προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε ένα σχιζοφρενικό κόσμο. Δεν μπορούμε πια ούτε να συζητήσουμε με τους απέναντι. Δεν καταλαβαινόμαστε.

Ο διάλογος είναι αδύνατος.
Αυτή η ακραία αντίθεση παραμορφώνει την πραγματικότητα. Η οποία δεν είναι ποτέ κάτασπρη ή κατάμαυρη. Υπάρχουν δεκάδες ενδιάμεσες αποχρώσεις. Όταν με αφετηρία ένα μονομερή φανατισμό, βλέπουμε τον ίδιο κόσμο μόνον άσπρο (ή μόνο μαύρο) χάνουμε την επαφή με την υπάρχουσα κατάσταση. Είναι βέβαιο ότι θα πάρουμε λανθασμένες αποφάσεις.
Ποτέ εμείς οι Έλληνες δεν είχαμε καλή σχέση με την πραγματικότητα. Στους μύθους είμαστε πρώτοι. Και επιμένουμε να βάφουμε τον κόσμο άσπρο ή μαύρο. Ένα τεράστιο γκράφιτι στο χείλος του γκρεμού.