Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης

«Μια παλιά ιστορία (Δοσμένη με απίστευτη ελευθεριότητα)»

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Αθήνα 2017, σελ. 216

Ο Αλέξανδρος Γ. Τσαγκαρέλλης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη από γονείς Μικρασιάτες, πρόσφυγες απ’ τ’ Αϊβαλί. Μεγάλωσε εκεί και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα για σπουδές στην Φιλοσοφική Σχολή, στο Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια) για περίπου είκοσι χρόνια, αλλά παράλληλα, έκανε σημαντική καριέρα στην Ολυμπιακή Αεροπορία και ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο σαν εκπρόσωπος της σε σχετικά διεθνή συνέδρια. Στην λογοτεχνία έκανε μια πρώτη εμφάνιση ενώ ακόμα ήταν φοιτητής, με δημοσιεύσεις διηγημάτων στον τοπικό τύπο της Μυτιλήνης, αλλά ουσιαστικά παρουσιάστηκε σε πανελλήνια κλίμακα με το πρώτο του μυθιστόρημα "Σταγόνες στην Πέτρα" που κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, το 2001, όταν συνταξιοδοτήθηκε. Διηγήματά του, όπως και ποιήματα, έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά. Ακόμα, έχει τιμηθεί με τον Α! Έπαινο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης. Έχει εκδώσει 8 βιβλία: Σταγόνες στην πέτρα(2001), Αλκαίος ο Λέσβιος(2005 και 2015), Η λίμνη της φωτιάς(2010), Τ’ ανεμογκάστρι(2011), Εύρηκα!(2012), Η τελευταία θυσία (2014), Ο χαμός του Γιώργη (2017). Για το τελευταίο του βιβλίο «Μια παλιά ιστορία» διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Μια Παλιά Ιστορία», ή αλλιώς μια ιστορία γνωστή με τον τρόπο που γράφτηκε κάποτε, αυτόν που εξυπηρετούσε έναν συγκεκριμένο σκοπό. Αυτή η “παλιά ιστορία” παρουσιάζεται εδώ με τον πραγματισμό, τον ρεαλισμό που αρμόζει στην εποχή μας. Κι όχι μόνο! Παρουσιάζεται με την οπτική που ξεκινά απ’ τη γνώση πως ο κόσμος κυβερνιέται από άτομα και ομάδες με φιλοδοξίες, πάθη κι ελαττώματα π’ εμπλουτίζονται προοδευτικά καθώς η άσκηση της εξουσίας επηρεάζει τον χαρακτήρα τους. Οι παρασκηνιακές ενέργειες κι επιδράσεις, οι λανθασμένοι σχεδιασμοί, που δεν μπορούν να λείπουν, είναι -θα μπορούσε να πει κανείς- συγγραφικά ευρήματα και τεχνάσματα που συνάδουν με την μυθιστοριογραφία κι επινοούνται, αλλά πάλι είναι δύσκολο να τ’ αρνηθεί κανείς και να τα θεωρήσει σαν ολωσδιόλου ανύπαρκτα. Και η «Παλιά Ιστορία» τούτη, δοσμένη με μυθιστορηματική, ανήκουστη ελευθεριότητα, αλλά και με έμμεσες αναφορές σ’ ένα ιστορικό γεγονός το οποίο έγινε η αφετηρία για κοσμογονικές αλλαγές, πάει βαθύτερα απ’ ένα απλό μυθιστόρημα».

Μικρό δείγμα γραφής: «Η απόφαση του Φιλόλαου έπεσε σαν κεραυνός πάνω τους». Μήπως θα ήταν φρονιμότερο να μείνουμε στα λημέρια μας;» ρώτησε κάποια στιγμή ο Κράτιστος, σπάζοντας επιτέλους την αμήχανη σιωπή που είχε ακολουθήσει την ανακοίνωσή της. «Το να πάμε εκεί, τώρα μάλιστα που αρχίζει το Πανηγύρι, μοιάζει σαν να βάζουμε το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου!» συνέχισε, κάνοντας κάτι που δεν είχε διανοηθεί να κάνει κανείς ως τότε, να φέρει δηλαδή αντίρρηση, να διαφωνήσει-έστω και έμμεσα- με κάποια επιλογή του Φιλόλαου, κι αμέσως είδε την αστραπή ανακούφισης που διαπέρασε το βλέμμα των άλλων στο άκουσμα της πτώτης αυτής αντίδρασης στην αναπάντεχη απόφασή τους να πάνε στην Πρωτεύουσα. Τόσα χρόνια, πότε στα βουνά, πότε στους κάμπους, η δράση τους-πετυχημένη οπωσδήποτε, αφού είχε δώσει φτερά στη φήμη του κινήματός τους -έκανε τ’ όνομα του Φιλόλαου πασίγνωστο κι είχε τραβήξει πολύ κόσμο με το μέρος τους…».