Κωνσταντίνος Πολυπαθέλλης: Υδάτινες δυνάμεις και αερικά, Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, Αθήνα 2022, σελ. 71 

Στο βιογραφικό του Κώστα Πολυπαθέλλη διαβάζουμε: Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Η επαφή του με τη Λεσβιακή φύση, το ενδιαφέρον του για τα ζώα και τα φυτά, καθώς και η αγάπη του για τις θετικές επιστήμες συντέλεσαν στο να σπουδάσει Βιολογικές Εφαρμογές και Τεχνολογίες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παράλληλα του αρέσει να μαθαίνει ξένες γλώσσες και μια αποτυχία στα ισπανικά τον υποβοήθησε να βρεθεί για Erasmus στην κέλτικα παραμυθένια Αστούριας. Έκτοτε ζει και εργάζεται στη γενέτειρα του ,προσπαθώντας να ισοκατανείμει το χρόνο του στα ενδιαφέροντα του. Η ενασχόληση του με τη συγγραφή υπήρξε κάτι εντελώς απροσδόκητο, δεδομένου ότι συνήθως δίσταζε στη γραπτή έκφραση. Απέσπασε, ωστόσο, διακρίσεις σε διαγωνισμούς διηγήματος, με σημαντικότερες το α’ βραβείο Larry Niven στην κατηγορία διηγήματος τρόμου(2021), ενώ συμμετείχε με διηγήματα στην επετειακή έκδοση «Λεσβογραφίες του Αγώνα», που επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Σκορδάς(2021). 

Στο παρόν βιβλίο στεγάζονται π επτά διηγήματα με τους παρακάτω τίτλους: Σεληνόμεστη Εσπέρα, Η Δεντρόπτωση, Νυχτοπερπατήματα στις Αστούριες, Θυριωδία, Πασχαλινές Θύμισες, Το ιριδίζον κοχύλι, Εμείς και ο κούκος. 

Ως μικρό δείγμα γραφής παραθέτω ένα απόσπασμα από το διήγημα «Πασχαλινές Θύμισες»: «Δε χρονοτρίβησα: χρησιμοποίησα τον κορμό για να κατέβω στον κήπο και να ανοίξω την αυλόθηρα. Οι γείτονες πλησίασαν από τον περίβολο αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα από το να παρακολουθούν, αφού είχαν μόνο κουβάδες και οι φλόγες ήταν θεόρατες. Ήταν πετρόκτιστο και καλοχτισμένο αλλά οι σκάλες, το πάνω πάτωμα, ο όροφος και η σοφίτα ήταν όλα ξύλινα, παμπάλαια και πολύ ξεφτισμένα. Στο τέλος, ήχησε ένα τελευταίο σφύριγμα και ο περίεργος εισβολέας κατέληξε στο χώμα, σιγά-σιγά και με ένα μακρύ σύρσιμο. Ελάχιστα μετά κατέρρευσε και η σκεπαστή, δίνοντας τη θέση της σε ένα σμήνος από σπίθες που περιελίσσονταν προς τον ουρανό. Με πολλή προσπάθεια κατορθώσαμε να σβήσουμε την πυρκαγιά και όταν καταλάγιασαν ο καπνός και οι αναθυμιάσεις βρεθήκαμε μπροστά σε ένα λυπηρό θέαμα: έστεκε καμένη μια γιγάντια συκιά που είχε τις ίδιες ρίζες με την πεσμένη. Ήταν τόσο ογκώδης που το καλοκαίρι θα πρέπει να γέμιζε όλο το εσωτερικό του κτίσματος. Η κορυφή της είχε πάρει το σουλούπι της σκεπή, λες και ένας απελπισμένος Άτλας αγκομαχούσε να αποτρέψει την κατεδάφιση. Η άποψη της αδελφής μου για έναν κατατρεγμένο που ωρυόταν φάνταζε πια αλλόκοτα ταιριαστή με τα συμβάντα και ανέπνεε πλέον μάλλον στενοχώρια παρά αποστροφή». 

Αντώνης Ν. Δουκέλλης: Καρτερία (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Άπαρσις, Αθήνα 2022, σελ. 470 

Ο Αντώνης Δουκέλλης γεννήθηκε στη Σκάλα Καλλονής Λέσβου. Σπούδασε Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων.με ποντοπόρα πλοία. Δούλεψε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, χτίζοντας αξιόλογη καριέρα. Εργάστηκε για την ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού, κυρίως των πωλήσεων. Στα Λεσβιακά Γράμματα εμφανίστηκε το 2012 με το σπουδαίο λαογραφικό βιβλίο « Η Σκάλα μας (Αγία Άννα). Χθες, σήμερα, αύριο». Από τότε έχουν ακολουθήσει άλλα δέκα βιβλία: λογοτεχνικά, ιστορικά, κά. 

Μέσα στο 2022 κυκλοφόρησε το έβδομο λογοτεχνικό βιβλίο, ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο «Καρτερία», η υπόθεση του οποίου έχεις ως εξής: «Στο καφενείο του Μαραθόβουνου, ενός χωριού της Αμμοχώστου, ένας αιωνόβιος έφηβος αφηγείται με τον δικό του τρόπο την Ιστορία 
και τα δεινά της πατρίδας του: σκλαβιά, σκληρή βιοπάλη, Τούρκοι, Άγγλοι κατακτητές. Το όνειρο των Ελληνοκυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα βάφεται με αίμα χωρίς αποτέλεσμα. Όμως, το νησί γίνεται ανεξάρτητο κράτος. Οι σύνοικοι, Έλληνες και Τούρκοι, σφάζονται μεταξύ τους καθώς 
έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς: Ένωση ή διχοτόμηση. Ο εθνικισμός και από τις δύο πλευρές θριαμβεύει. Οι απλοί άνθρωποι τραβούν τον δρόμο τους, αγνοώντας εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές. Ένας δυνατός, ακατανίκητος, βουκολικός έρωτας αιχμαλωτίζει έναν Ελληνοκύπριο και μια 
Τουρκοκύπρια. Μαζί μέσα από τον θάνατο, ως τον θάνατο! Το προαιώνιο ελάττωμα των Ελλήνων, η διχόνοια, είναι παρών και σε τούτη τη γωνιά της Γης. Τα μίση και τα πάθη ανοίγουν την κερκόπορτα για να εισβάλουν οι εχθροί. Η πικρή επιστροφή σε ό,τι απόμεινε στο φτωχό Μαραθόβουνο. Ο αγώνας των απογόνων για ένα φωτεινό μέλλον». 

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη και στα παρακάτω επιμέρους κεφάλαια; Της ζωής, Πατρίδα, Ο Μακρυγιώρκης θυμάται,Κάματος,Τζιάδος,Άγγλοι,Απόφαση,Γάμος,Απόπειρα,Απρόοπτο,Λευκωσία,386 Χρόνια μετά, νοσταλγική περιήγηση, Διαμαρτυρία, Το σύνδρομο της Κρήτης, Χάμκω, Το «ξάφνιασμα» του Μακρυγιώρκη, Αμμόχωστος, 386 χρόνια μετά, Θέρισο, Της καρδιάς σκιρτήματα, Ίασπης, Απαγωγή, Πανικός, Η χαμένη ευκαιρία, Το τέλος του Μακρύγιωργη, Χάσμα, Νέα εποχή, κίνδυνοι και αβεβαιότητες ,Έρωτας, Το φυτίλι άναψε, Οι δυο Παναγίες, Η ζωή βδεν γυρίζει πίσω, «Φωτιές» παντού, Μαχαιριά, Παραδοχή, Εκδίκηση, Αίμα, 

Αλληλοσπαραγμός, Κερύνεια, Μαραθόβουνος, Μερκούρης, Το τέλος, Έξοδος, Χατζηψύλλος, Βαγγέλης, Ασλάν, Νεκρή ζώνη, Λονδίνο, Ανταγωνισμός, Αγία Νάπα, Πικρή επιστροφή. 

Αριστείδης Καλάργαλης: Το πανηγύρι του Ταύρου Αγίας Παρασκευής Λέσβου, Αγία Παρασκευή Λέσβου 2022, σελ. 124 

«Το υπεραιωνόβιο “Πανηγύρι του Ταύρου” της Αγίας Παρασκευής Λέσβου ανάγεται, από την προφορική παράδοση , στο μακρινό 1774. Τότε ιδρύθηκε το μεγάλο “Ισνάφι των Ζευγάδων” και αρχίζει να τιμά τον προστάτη του Άγιο Χαράλαμπο. Το αρχικό συλλείτουργο μετατρέπεται σε μεγαλοπρεπές πανηγύρι , με ιδιαίτερη φήμη στη Λέσβο και στη Μικρά Ασία. Το 1915 το Ισνάφι αποκτά νομική υπόσταση, μετατρεπόμενο στο “Γεωργικό Σωματείο η Πρόοδος”. Τα θρυλοούμενα της ωπροφορικής παράδοσης καταγράφονται για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’30 σε εφημερίδες της Λέσβου». 

Τα παραπάνω είναι από το πρόλογο του Αριστείδη Καλάργαλη στο βιβλίο του για το πανηγύρι του Ταύρου Αγίας Παρασκευής Λέσβου, που κυκλοφορεί σε δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση. Η πρώτη είχε κυκλοφορήσει το 2015. 

Αποδελτιώνονται κείμενα των: Στρατή Παπανικόλα, Κώστα Μάκιστου, Πέπης Δαράκη, Νικολάου Κονδύλη, Γιώργου Κονδύλη, Σίμου Χουτζαίου, Θείλελπη Λεφκία και του αγνώστου ΑΘΠΑΡ. Τα κείμενα αυτά δίνουν σημαντικά στοιχεία από την καθημερινότητα του Πανηγυριού και τη ζωή στο χωριό. 
 

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ 

- Χρήστος Αγγελάκος: Ημερολόγια Μυτιλήνης (κείμενα - φωτογραφίες), Προλογικό σημείωμα: Τίνα Μανδηλαρά, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2022, σελ. 118 

- 40 Αστυνομικές Ιστορίες (Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης), Εκδόσεις Λέμβος, Αθήνα 2022, σελ. 228 

- Ευστρατία Βουζούλια: Στις φλόγες του πολέμου και του έρωτα (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Μένανδρος, Αθήνα 2022, σελ. 508