Λεσβιακό Βιβλίο 09-10-21

10/10/2021 - 13:00

Στρατής Πασχάλης: Είναι παντού το ποίημα. 12 ποιητές του 20ού αιώνα. Μία επιλογή, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2021, σελ. 483

«Στο βιβλίο μου αυτό περιέλαβα μεμονωμένα ποιήματα, άλλα περίφημα και άλλα όχι τόσο γνωστά, όμως σημαντικά και καλοφτιαγμένα, άλλα σύντομα και άλλα πιο μακροσκελή, ποιήματα επίσης που έγιναν τραγούδια, τραγούδια που γράφτηκαν από κάποιους ποιητές, αλλά και κομμάτια ποιητικών συνθέσεων, που από μόνα τους μπορούν να σταθούν, αποκομμένα από το γενικότερο σύνολο, σαν ποιήματα ολοκληρωμένα. Άλλωστε, κάποιες φορές, η ποιητική σύνθεση δεν είναι απλή παράθεση αποσπασμάτων μιας ενιαίας συγκίνησης γύρω από έναν χαλαρό ατμοσφαιρικό άξονα, αλλά ποίημα εν εκτάσει, υμνητικό, επικολυρικό, δραματικό, με συγκεκριμένη και ισχυρή σύλληψη που συγκρατεί το σύνολο και του δίνει νόημα συνεχώς».

Με τα παραπάνω κλείνει το πολύ ενδιαφέρον και κατατοπιστικό του εισαγωγικό κείμενο ο συμπατριώτης μας  πολυβραβευμένος ποιητής, μεταφραστής και δοκιμιογράφος Στρατής Πασχάλης.

Ο Μανόλης Πιμπλής παρουσιάζοντας την ανθολογία στην εφημερίδα «Εποχή» γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Η ανθολόγηση που κάνει ο Στρατής Πασχάλης είναι σημαντική. Τα περισσότερα ποιήματα (περί τα 30) είναι του Κωνσταντίνου Καβάφη, ο οποίος ανθολογείται και πρώτος - αυτό και λόγω χρονολόγησης. Περί τα 20 ποιήματα έχουν στη συλλογή οι Παλαμάς, Σικελιανός, Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, ενώ περί τα 10 ο καθένας ποιήματα έχουν οι υπόλοιποι ανθολογούμενοι: Βάρναλης, Πολυδούρη, Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος. Αυτοί είναι οι «12 ποιητές του 20ού αιώνα» που επιλέγει ο Στρατής Πασχάλης. Εύλογα θα σκεφτεί κανείς ότι ο αιώνας κλείνει νωρίς με αυτές τις επιλογές, ωστόσο ο ανθολόγος έχει προσθέσει ένα άλλο κριτήριο που δικαιολογεί εν μέρει το χρονολογικό όριο της γενιάς του ’30, κριτήριο που αναλύει εκτενώς στον πρόλογό του.

Θέμα του, λέει ο Στρατής Πασχάλης, δεν είναι η ποίηση αλλά το ποίημα. «Πολλοί έγραψαν ποίηση. Λίγοι γράφουν ποιήματα, γερά και ξεκάθαρα, που να καρφώνονται στη μνήμη και να μας καλούν στον γοητευτικό τους κόσμο, κόσμο συμπυκνωμένης γλωσσικής ενέργειας, αντίστοιχο σε κύρος και στερεότητα μ’ ένα διήγημα, ένα μυθιστόρημα, ένα δράμα».

Η γενιά του ’30 έγινε λοιπόν ένα όριο, με την έννοια ότι εκεί «η νεωτερικότητα άρχισε να ευνοεί περισσότερο τις συνθέσεις ποιητικής ύλης, ή τα ποιήματα αόριστων και γενικευμένων θεματικών πυρήνων, (…) με κύριο εισηγητή τον Ελύτη και δευτερευόντως τον Σεφέρη. Το ήθελε η εποχή που είχε κουραστεί πια να ταυτίζει το ποίημα με την έννοια του λόγιου τραγουδιού κι απαιτούσε από την ποίηση ριζοσπαστική πρωτοτυπία. Ωστόσο, παραδόξως, οι δύο μεγάλοι Έλληνες υπερρεαλιστές μας, ο Εμπειρίκος και ο Εγγονόπουλος, υπηρέτησαν περισσότερο την ποιητική μονάδα έναντι της ύλης των ποιητικών συνθέσεων», συμπληρώνει, παρουσιάζοντας τους λόγους που συμπεριλήφθηκαν και οι δύο τελευταίοι στο εν λόγω σκεπτικό. Με μια σε βάθος θεωρητική τοποθέτηση υπέρ του ποιήματος έναντι της ποίησης, που ξεκινάει από τον Σολωμό και φτάνει στο Έλιοτ, τον Βαλερί και τον Γκαστόν Μπασελάρ, ο Στρατής Πασχάλης μας προσφέρει εντέλει την πρωτότυπη οπτική όχι μιας ανθολογίας ποίησης, ούτε κάποιων ποιητών, αλλά μιας ανθολογίας ποιημάτων. Και ανοίγει και μια συζήτηση για το αν οι «συνθέσεις ποιητικής ύλης» έχουν κουράσει κι αυτές».

 

Η ιστορική  «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» σε χέρια λεσβιακά

«Η Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά με τις νέες της βελτιώσεις φιλοφοξεί να καταστεί η λογοτεχνική και καλλιτεχνική εγκυκλοπαίδεια της κάθε χρονιάς, όπου θα καταγράφονται οι νέες δημιοιυργίες, του κάθε έτους, από νέους και καταξιωμένους δημιουργούς με τα βιογραφικά και τη φωτογραφία τους και να παρουσιάζονται στην αρχή του επόμενου έτους, ευελπιστώντας ότι θα αποτελέσει μια πολύτιμη πηγή άντλησης  για τους μεταγενέστερους ερευνητές, αφού θα μπορούν να ανατρέχουν κάθε φορά στον τόμο του εκάστοτε έτους και να ενημερώνονται για τις τότε δημιουργίες. Επίσης και να αποτελεί και μια πολύτιμη παρακαταθήκη στους νεότερους αναγνώστες και σ’ όλον τον πνευματικό κόσμο. Θα παρουσιάζονται και έργα διακεκριμένων δημιουργών, που δεν βρίσκονται εν ζωή, όπως κριτικές μελέτες, επετειακά αφιερώματα, άρθρα και ό,τι σπουδαίο αξίζει να πληροφορηθεί ο αναγνώστης για την πνευματική κληρονομιά που μας κατέλειπαν».

Τα παραπάνω είναι από το εκδοτικό σημείωμα του συμπατριώτη μας Αντώνη Θαλασσέλη, ο οποίος από το 2020 ανέλαβε την ιστορική «Φιλολογική Πρωτοχρονιά», η οποία  είχε μια σπουδαία διαδρομή, πολύχρονη και με σημαντικό πνευματικό αποτύπωμα, από το 1943 έως το 2011.Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1991.  Ιδρυτής ο Αριστείδης Μαυρίδης και συνεχιστής μέχρι το 2011 ο γιος του Γιώργος Μαυρίδης.

Από την πλουσιότατη και ποικίλη ύλη του τόμου του 2021  σημειώνουμε το αφιέρωμα στον Θεόφιλο για τη ζωή και το έργο του οποίου γράφουν οι:  Αντώνης Θαλασσέλης, Χάρης Κοντοσφύρης, Ευάγγελος Βογιατζής, Παντελής Ζοιόπουλος, Σοφία Ηλιάδου-Τάχου, Μαρία Μανώλα.

Πολύ ενδιαφέρουσα και η μελέτη της φιλολόγου Μαρίας Δεληπέτρου   με τίτλο «Λεσβιακή Άνοιξη (1910 -1946). Η πνευματική άνθηση της Λέσβου»

Ο Αντώνης  Θαλασσέλης γεννήθηκε το 1964 στο Νεοχώρι Πλωμαρίου. Ασχολείται με την ποίηση και με την συγγραφή, στιχουργική, σύνθεση μουσικής, τραγούδι και ερασιτεχνικά με το θέατρο. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές. Είναι μουσικός παραγωγός, διευθυντής και ιδιοκτήτης του καλλιτεχνικού - Ποιητικού ραδιοφωνικού σταθμού «WitRadio.gr» Έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς ποίησης και τραγουδιού.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey