Ζωντάνεψε το παλιό κτήριο του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου το βράδυ της Παρασκευής, όταν στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή νεολαίας η εκδήλωση-αφιέρωμα στο εργατικό λαϊκό τραγούδι. Τόσο η προηγούμενη που «ανέστησε» τα εγκαταλελειμμένο κτήριο, όσο και η νεοεκλεγμένη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, το τελευταίο διάστημα προχωρούν σε εκδηλώσεις προκειμένου να καταστήσουν το χώρο ως Στέκι Εργαζομένων και Ανέργων.

Τραγούδια-αποτυπώματα της εργατικής περηφάνειας, κόντρα στους διωγμούς, τα βάσανα, τις στερήσεις, τη φτώχεια, κόντρα στον ασφυχτικό κλοιό της λογοκρισίας, στην απαγόρευση. Τραγούδια που τραγουδήθηκαν από χιλιάδες διαδηλωτές σε πολιτικές και εργατικές συγκεντρώσεις, που αγαπήθηκαν από τον απλό λαϊκό άνθρωπο γιατί καλούν σε πάλη και ανατροπή, γιατί εκφράζουν την ελπίδα για καλύτερη ζωή. Με αυτήν τη μουσική και τις μελωδίες καταπιάστηκε η ορχήστρα, αποτελούμενη από το Στέφανο Φευγαλά και τον Περικλή Πάγκα, στη φωνή, την κιθάρα και τα πλήκτρα.

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας, Γιώργος Κελεπούρης, εκπροσωπώντας τη διοίκηση του ΠΕΚ, ενώ στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο υποψήφιος περιφερειάρχης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Στρατής Κόρακας, καθώς και η υποψήφια δήμαρχος Νίκη Τσιριγώτη.

Εν όψει της απεργίας

Ο Γ. Κελεπούρης επεσήμανε ότι η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στο εργατικό και λαϊκό τραγούδι και ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της δράσης που αναπτύσσει το Εργατικό Κέντρο για την ανεργία. «Στόχος μας είναι όλοι εμείς που σήμερα δίνουμε το παρών σε αυτόν το χώρο, να ενώσουμε τις φωνές μας σε τραγούδια της εργατικής τάξης, που είναι εμπνευσμένα από αυτήν τη δύναμη που κινεί την κοινωνία και παράγει τον πλούτο. Να τραγουδήσουμε μαζί τους καημούς και τους αγώνες της εργατικής τάξης, να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για τη μεγάλη ταξική αναμέτρηση στις 9 του Απρίλη», προσέθεσε εν όψει της πανελλαδικής γενικής απεργίας.

«Συνάδελφοι, τους εργάτες όπου Γης, δεν τους χωρίζουν σύνορα, τους ενώνει η ιστορική αποστολή της τάξης μας για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Έτσι και το εργατικό-λαϊκό τραγούδι δεν έχει σύνορα», κατέληξε.