Το «Ε» φιλοξενεί σήμερα το γνωστό και αναγνωρισμένο στην Ελλάδα και το εξωτερικό γλύπτη, Αριστείδη Πατσόγλου. Από την Αθήνα, όπου βρίσκεται τώρα μέχρι να αναχωρήσει και πάλι για το Παρίσι, μας μιλά για τα πρώτα του χρόνια στη Λέσβο, για τα βήματά του στο χώρο της γλυπτικής, για τις εκθέσεις του και τις επιρροές του, αλλά και για τη σχέση που διατηρεί με το νησί, όπου έρχεται κάθε καλοκαίρι.

Γεννηθήκατε σε ένα νησί με μεγάλη παράδοση στην τέχνη της κεραμικής και της γλυπτικής. Εσάς σας επηρέασε αυτό στην απόφασή σας να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο είδος τέχνης;
«Γεννήθηκα στη Μυτιλήνη. Οι παιδικές μου αναμνήσεις χαράχθηκαν στη μνήμη μου και δεν έσβησαν ποτέ. Από μικρό παιδί είχα τάσεις προς την καλλιτεχνική δημιουργία, γλυπτική - ζωγραφική. Στην παραλία του νησιού, παίζοντας με τα βότσαλα, ξεχώριζα φόρμες που τις παρομοίαζα με πουλιά, με ανθρώπους, με καράβια. Μέσα στην παιδική μου φαντασία έβλεπα έναν κόσμο ονείρου. Μεγαλώνοντας γνώρισα τις φυσικές ομορφιές της Μυτιλήνης και παρομοίαζα το νησί σαν έργο τέχνης. Φυσικά γνώρισα την Αγιάσο, την τέχνη της κεραμικής, το Απολιθωμένο Δάσος και όλες τις ομορφιές του νησιού. Το πατρικό μου βρίσκεται στην Άργενο, Σκάλα Σκαμνιάς. Η οικογένειά μου μετακόμισε στην Αθήνα το 1958.»

Περί γλυπτικής…

Πότε ξεκινήσατε και με ποιους δασκάλους; Ποια ήταν για εσάς τα σημαντικότερα βήματα στην πορεία σας ως «εκπαιδευόμενου»;
«Μετά το γυμνάσιο, οι βασικές μου επιλογές ήταν η Γλυπτική και η Αρχιτεκτονική, τελικά με κέρδισε η Γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή το Γιάννη Παππά. Όταν τελείωσα το 1968, έφυγα για το Παρίσι και συνέχισα τις σπουδές μου στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού Γλυπτική, Ζωγραφική και Χαρακτική, με τους δασκάλους Cesar στη γλυπτική και Lagran στη χαρακτική.»

Τη δεκαετία τού ‘70 φύγατε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Παρίσι. Ήταν πιο ευνοϊκά τότε τα καλλιτεχνικά πράγματα στην καρδιά της Ευρώπης απ’ ό,τι εδώ;
«Η σταδιοδρομία μου σαν καλλιτέχνης αναπτύχθηκε στο Παρίσι, με πολλές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία και πολλές αναθέσεις έργων γλυπτικής σε πόλεις και μουσεία σε όλη τη Γαλλία. Ουσιαστικά πήγα έξω για να συνεχίσω τις σπουδές μου και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα στη συνέχεια, έμεινα. Το θέμα στην τέχνη δεν είναι να βρεις καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά πηγές τέχνης. Ως νέος, έχεις την εντύπωση ότι τα μεγάλα κέντρα είναι πηγές έμπνευσης, ενώ στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό, καταλαβαίνεις ότι οι πηγές έμπνευσης δεν είναι ούτε τα μουσεία, ούτε οι γκαλερί, αλλά η ίδια η φύση. Μπορεί να είσαι μέσα της και να έχεις περισσότερη έμπνευση απ’ οπουδήποτε αλλού. Πλέον έχω σπίτι και στην Αθήνα, μένουμε κάποιο χρόνο εκεί και μετά εδώ. Ζούμε στη Γαλλία, με τη γυναίκα μου και την κόρη μου, από το 1968. Ερχόμαστε στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι ή όταν έχω κάποια έκθεση.»

Έχετε επιρροές από άλλους καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού;
«Φυσικά και γνωρίζω το έργο πολλών καλλιτεχνών, Ελλήνων και ξένων, και λογικό είναι να έχω επιρροές και από τους δασκάλους μου, η σημαντικότατη όμως επιρροή και έμπνευση είναι η φύση. Θαυμάζουμε έργα άλλων και δε γίνεται να μην επηρεαστούμε, και ο δημιουργός καλείται σταδιακά να καταφέρει να αποβάλει τις επιρροές που έχει από άλλους και να δώσει το δικό του στίγμα. Είναι ένας αγώνας που κάνουν πάντα οι καλλιτέχνες, τόσο ως προς άλλους καλλιτέχνες, όσο και προς τις διάφορες εποχές και τα ρεύματα που έχουν υπάρξει.»

Δημιουργείτε κυρίως γλυπτά με ανθρώπινες μορφές. Ποια είναι τα υλικά σας και τι σας εμπνέει;
«Τα έργα μου είναι από μπρούντζο, μέταλλο ή μάρμαρο. Τα γλυπτά που δημιουργώ, είναι εμπνευσμένα από την ανθρώπινη μορφή, αλλά και από γεγονότα. Στην πραγματικότητα, όπως ανέφερα και προηγουμένως, πηγή έμπνευσης είναι η φύση, γιατί είναι αυτή που βγάζει την ομορφιά. Βλέπουμε ένα ωραίο τοπίο και το θαυμάζουμε, βλέπουμε ένα ωραίο πρόσωπο και το θαυμάζουμε, αυτό σημαίνει ότι στη φύση υπάρχει η ομορφιά. Δε στερεί όμως από τον καλλιτέχνη αυτό που του ανήκει, αλλά αυτό έρχεται όταν ο καλλιτέχνης αφήσει να αναβλύσει μέσα του η δύναμη της φύσης.»

Ποιες είναι οι σημαντικότερες για εσάς εκθέσεις που έχετε πραγματοποιήσει;
«Τα έργα μου βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και σε μουσεία στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Κύπρο και σε άλλες χώρες. Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια έκθεση, κάνω πολλές κάθε χρόνο και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ίσως πολύ σημαντική ήταν αυτή που έγινε στο Λονδίνο φέτος το καλοκαίρι, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν και δεν μπορώ να τη διαχωρίσω και από μια άλλη που είχα στην Αθήνα, σε μια γκαλερί.»

Για τη Λέσβο…

Με τη Λέσβο, τι σχέση διατηρείτε; Έρχεστε στο νησί;
«Στη Λέσβο ερχόμαστε κάθε καλοκαίρι. Έχω με τον αδελφό μου το πατρικό μας στην Άργενο, αλλά έχω και πολλούς φίλους στο Πέραμα της Γέρας και πολλές φορές μένω κι εκεί ή στη Σκάλα Συκαμνιάς, όπου είχε σπίτι ο παππούς μου και πήγα τα πρώτα μου χρόνια στο σχολείο. Όπου και να πας, η Μυτιλήνη είναι τόσο όμορφη, που μας αρέσει να τη γυρίζουμε όλη. Έχω κάνει άλλωστε πολλές εκθέσεις στο νησί και έργα μου βρίσκονται στο Μουσείο Τεριάντ και στο Μουσείο της Γέρας, του ποιητή Ελύτη.»

Παρακολουθείτε από κοντά και το θέμα του Πνευματικού Κέντρου «Μίλτης Παρασκευαΐδης», που έχει αναλάβει εδώ και χρόνια να χτίσει η ΟΛΣΑ. Τι θα λέγατε για την όλη προσπάθεια;
«Γνωρίζω πολύ καλά την προσπάθεια που κάνει ο πρόεδρος της ΟΛΣΑ, Τσακιρέλης Χριστόδουλος. Πιστεύω στις ικανότητές του και θα υλοποιήσει το σκοπό. Θα είμαστε συμπαραστάτες του σε όλες τις εκδηλώσεις, αφού δεν είναι απλώς ένα πολιτιστικό κέντρο, αλλά θα είναι και μια πηγή συγκέντρωσης, ώστε να μην αποκόπτονται τα νέα παιδιά, απ’ όπου κι αν προέρχονται.»