Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η Λέσβος, όντας το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, μετά την Κρήτη και την Εύβοια, έχει και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τις προϋποθέσεις για να έχει μια πολύπλευρη ανάπτυξη, διαθέτοντας έναν ισχυρό πρωτογενή τομέα και τεράστιες δυνατότητες για να αναδειχθεί σε τουριστικό προορισμό, που κυριολεκτικά μπορούν να «εκτοξεύσουν» το νησί, αν υπάρξει σωστός σχεδιασμός και οι ανάλογες πρωτοβουλίες. Προϋπόθεση ωστόσο για να συμβεί αυτό είναι οι τοπικοί «άρχοντες» και όσοι έχουν λόγο και ρόλο στις τοπικές υποθέσεις να αξιοποιήσουν προγράμματα και χρηματοδοτήσεις που ήδη έχουν «δεσμευτεί», προκειμένου να αναβαθμιστούν υποδομές στο νησί, αλλά και διευκολύνοντας την προσέλκυση επενδύσεων που μπορούν να συμβάλλουν ώστε και ο τόπος μας να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, αφήνοντας πίσω του «παθογένειες» και αγκυλώσεις που τον κρατούν δέσμιο στη στασιμότητα και στη μιζέρια. Γι αυτό έχει τεράστια σημασία οι τοπικές αρχές και όσοι έχουν θέση ευθύνης, από όποιο πόστο και αν συμμετέχουν στα πολιτικά και τοπικά δρώμενα, να ασχοληθούν και να προτάξουν τα «μείζονα» που αφορούν τον τόπο μας και όχι να «καταναλώνονται» και να καταπιάνονται με εκείνα τα θέματα που μπορεί να προκαλούν ένα πρόσκαιρο ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη, που αρέσκεται στην ...παραπολιτική διάσταση των πραγμάτων και στις πρόσκαιρες εντυπώσεις, αλλά επί της ουσίας λειτουργούν αποπροσανατολιστικά για τις κύριες στοχεύσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και αναβάθμιση του τόπου μας. Γιατί σε τελική ανάλυση αυτή είναι η αποστολή τους να βάλουν το δικό τους ...λιθαράκι στην αναβάθμιση του τόπου μας, που είναι «κρίμα και άδικο» με τέτοιες δυνατότητες, να παραμένει ο «φτωχός συγγενής», που ...αγκομαχά να γυρίσει σελίδα μετά τα όσα «τραυματικά» βίωσε τα προηγούμενα χρόνια από τις αλληλοδιαδεχόμενες κρίσεις που τον «έπληξαν». Και γιατί όχι η ευκαιρία, ακόμη για να αφήσουν έντονα το «αποτύπωμα» τους στις τοπικές εξελίξεις, είναι αυτήν την χρονική περίοδο , όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, που μια σειρά προγράμματα και χρηματοδοτήσεις ...τρέχουν και στο χέρι των τοπικών φορέων είναι να τα αξιοποιήσουν προς όφελος του τόπου και της τοπικής κοινωνίας που δικαιούνται να προσδοκούν «καλύτερες μέρες»! Γιατί τώρα ουσιαστικά «ανοίγει» το νέο ΕΣΠΑ με τα αυξημένα κονδύλια για την περιοχή μας και τα άλλα χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης και όχι μόνο, για τα οποία πολύς λόγος έχει γίνει και από τα πιο επίσημα χείλη σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, αλλά το ζητούμενο είναι αυτά να «απορροφηθούν» και να μη μείνουν αναξιοποίητα. Ένας «κίνδυνος» που είναι υπαρκτός και δεν αποκλείεται να προκύψει, αν η πολιτική ηγεσία του τόπου μας δεν έχει συγκεκριμένο σχεδιασμό τι θα κάνει και πως θα το υλοποιήσει.  

Αυτό, κατά τη γνώμη μας, είναι το μεγάλο «στοίχημα» των νέων αυτοδιοικητικών αρχών του νησιού μας, που για να το κερδίσουν, οφείλουν πρώτα απ όλα να έχουν μια καλή συνεργασία μεταξύ τους, χωρίς τις συνήθεις αντιπαλότητες και «εγωϊσμούς» και συντονισμό ενεργειών προς την κυβέρνηση για την στήριξη του τόπου μας, δεδομένου ότι χωρίς τη συνεργασία των τοπικών αρχών με την κεντρική διοίκηση τα όποια εμπόδια μπορεί να προκύψουν -που θα προκύψουν - δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς σε παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τις παραπάνω επισημάνσεις. Δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό να υπάρχει στο νησί πάντα «σύμπλευση» των τοπικών «αρχόντων», πρωτίστως για τα μείζονος σημασίας ζητήματα, γεγονός που αποδυνάμωνε τις όποιες προσπάθειες για να αναζητηθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που το διχαστικό κλίμα υπονόμευσε και την ίδια την κοινωνική συνοχή, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την περίοδο της «έκρηξης» του μεταναστευτικού, όπου οι διαφορετικές στρατηγικές από μέρους τοπικών αρχών και προσώπων που είχαν ρόλο και «εμπλοκή» στην υπόθεση αυτή, διόγκωσαν περαιτέρω το πρόβλημα, αντί να συμβάλλουν στην αναζήτηση της «καλύτερης» δυνατής λύσης. Έτσι έχουν τα πράγματα και είναι γνωστό ότι «ουκ ολίγες φορές» βγάλαμε μόνοι μας τα ...μάτια μας, γιατί δεν υπήρξε η στοιχειώδης συνεννόηση και συνεργασία μεταξύ των τοπικών «παραγόντων» και αυτή η κατάσταση είναι μια μόνιμη «παθογένεια» που «κατατρώει» τον τόπο μας και πρέπει επειγόντως να εκλείψει, αν πράγματι θέλουμε να γίνουν πράγματα στο νησί και να μη χαθούν, για άλλη μια φορά οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Τίποτα δεν είναι τυχαίο για την εικόνα που έχει το νησί και για την ανησυχητική... καθήλωσή του, συγκρινόμενο με άλλες περιοχές, που μάλιστα δεν έχουν και τις ίδιες δυνατότητες! Τούτων δοθέντων λοιπόν επιβάλλεται να υπάρξουν πρωτοβουλίες ώστε να τεθούν όλα τα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας στο ...τραπέζι μιας συγκροτημένης συζήτησης -διαβούλευσης, με ιεράρχηση προτεραιοτήτων από κοινού οι δύο δήμοι του νησιού και η Περιφέρεια, με στόχο τη δρομολόγηση των αναγκαίων παρεμβάσεων και έργων που μπορούν να αναβαθμίσουν τον τόπο μας, να τον κάνουν πιο ελκυστικό και προσβάσιμο σε ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Κάτι τέτοιο δεν είναι ανέφικτο, ειδικά στην παρούσα φάση, που φαίνεται ότι οι όποιες αντιδικίες και αντιπαλότητες μεταξύ των δυο δήμων, μετά τη διάσπαση τους από τον ενιαίο, βαίνουν προς «εξομάλυνση», αφού σε τελική ανάλυση αρκετές δραστηριότητες έχουν και διαδημοτικό χαρακτήρα και σημαντικές παρεμβάσεις, όπως αυτές της τουριστικής προβολής, αναφέρονται και αφορούν συνολικά το νησί και όχι επί μέρους περιοχές του. Σε αυτή τη λογική θα πρέπει να κινηθεί και η Περιφέρεια, ως δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, που ανεξαρτήτως των θεσμοθετημένων αρμοδιοτήτων της, λόγω του ότι λειτουργεί ως ενδιάμεσος κρίκος με την κεντρική διοίκηση για πολλά ζητήματα, μπορεί και πρέπει να παίξει ένα πιο συντονιστικό ρόλο για τις τοπικές υποθέσεις. 

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν δεν παρθούν από τώρα πρωτοβουλίες για να μπουν τα μείζονα τουλάχιστον προβλήματα του νησιού σε πορεία λύσης με μεθοδευμένες κινήσεις και σαφείς στοχεύσεις για το αποτέλεσμα, με τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων, πολύ λίγα θα καταφέρουμε να γίνουν στον τόπο μας. Και η περίοδος δεν ενδείκνυται για «μπαλώματα» και προχειρότητες που δεν δημιουργούν προσδοκίες για κάτι καλύτερο. Ακόμα και αυτά που υποτίθεται είναι προσδιορισμένα για να γίνουν, έχοντας μια πρώτη δέσμευση ότι θα ενταχθούν σε κάποιο πρόγραμμα και θα χρηματοδοτηθούν, για να φθάσουν στην υλοποίησή τους χρειάζεται τεράστια προσπάθεια, «επιστράτευση» και συνεργασία με πρόσωπα «κλειδιά» που μπορούν να συμβάλλουν τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε κεντρικό. Και η εμπειρία από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν κάθε άλλο παρά ανέφελη είναι, όταν μια σειρά έργα ενώ είχαν δημοπρατηθεί για διάφορους λόγους είτε απεντάχθηκαν, είτε «βάλτωσαν», είτε προχωρούν με ρυθμούς «χελώνας», εξελίξεις που εκ των πραγμάτων δημιουργούν δυσφορία και «βραχυκυκλώνουν» τον όποιο επιχειρούμενο σχεδιασμό. Το ζητούμενο πλέον στον τόπο μας, αν θέλουμε να έχει προοπτική για να αναπτυχθεί , να κρατήσει δηλαδή κόσμο και γιατί όχι να προσελκύσει και άλλον να επιστρέψει και να δραστηριοποιηθεί στο νησί, είναι οι όποιες παρεμβάσεις να μπορούν να ολοκληρωθούν, όσο το δυνατόν χωρίς προβλήματα και να στοχεύουν στην οικονομική και κοινωνική αναβάθμισή του, καθιστώντας τον πόλο έλξης επενδυτικής δραστηριότητας και δημιουργίας θέσεων εργασίας, χωρίς τις οποίες, η «μαράζωση» θα είναι μοιραία. Θέλουμε να πιστεύουμε όμως ότι το νησί έχει όλες τις προδιαγραφές για να αφήσει πίσω του τη ...μιζέρια και η συγκυρία για να συμβεί αυτό είναι τώρα, που αρχίζουν μετά από μακρά περίοδο στασιμότητας να διαφαίνονται προοπτικές ανάπτυξης, που για να επιβεβαιωθούν όμως στον ορατό ορίζοντα, θα πρέπει και οι τοπικές δυνάμεις, με τη συμβολή των τοπικών αρχών, να μπουν δυναμικά στο «παιχνίδι» υποχρεώνοντας όλους όσους έχουν λόγο και ρόλο στα τοπικά δρώμενα να αναλάβουν , ο καθένας στον τομέα του και από τη θέση που κατέχει, τις ευθύνες του για να πάνε τα πράγματα πολύ καλύτερα στον τόπο μας. Και μπορούν να πάνε, όπως δείχνουν και οι καλές προσπάθειες που γίνονται από μεμονωμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις και συλλογικές προσπάθειες φορέων, τόσο στον πρωτογενή τομέα , όσο και στον τουρισμό. Χαρακτηριστικά «δείγματα γραφής» τέτοιων αξιέπαινων προσπαθειών , που έχουν κάνει αίσθηση και εκτός νησιού έχουν να κάνουν με την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων, που μπορούν να πολλαπλασιαστούν αν έχουν την αναγκαία στήριξη. Όσο για τον τουριστικό κλάδο, που παρά τα όποια καλά βήματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, οι δυνατότητες ανάπτυξής του είναι τεράστιες, αφού ακόμη ο κλάδος υπολείπεται αρκετά σε σχέση με άλλες περιοχές, έχοντας ωστόσο και μια προνομιακή αγορά να προσελκύσει, αυτή της γείτονος Τουρκίας, που μπορεί να εκτοξεύσει την τουριστική κίνηση και πέρα από τους θερινούς μήνες, που άλλωστε είναι και το μεγάλο ζητούμενο. Υπάρχουν λοιπόν ορατοί στόχοι και έχουν «χρέος» οι τοπικές αρχές να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, πάντα συντονισμένα και στοχευμένα, για να τους «κατακτήσουν». Γιατί ό,τι σχεδιάζουν για να κάνουν και ότι κάνουν, για να πιάσει τόπο, αυτούς τους στόχους πρέπει να υπηρετούν το δίχως άλλο. Νομίζουμε.