Όσο πλησιάζει η μέρα που θα στηθούν οι εθνικές κάλπες και θα κληθεί το εκλογικό σώμα να αποφασίσει για τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του και κυρίως για την κυβέρνησή του, εκ των πραγμάτων υποχρεώνει και τις πολιτικές δυνάμεις να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους, να κάνουν πιο σαφές το «στίγμα» τους και το πολιτικό αφήγημά τους με το οποίο θα διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών. Όταν μάλιστα οι αστάθμητοι παράγοντες αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, ελέω απλής αναλογικής, είναι δεδομένοι και η αβεβαιότητα για το μετεκλογικό σκηνικό δημιουργεί εύλογη ανασφάλεια, λόγω και της γενικότερης αναστάτωσης που επικρατεί στο γεωπολιτικό σκηνικό και στον κόσμο εξαιτίας του πολέμου και των δεινών που αυτός προκάλεσε, που δεν αφήνει περιθώριο για εφησυχασμούς, το διακύβευμα της πολιτικής σταθερότητας αναδεικνύεται σε μείζον ζήτημα, που θα μετρήσει στις επιλογές των ψηφοφόρων οδεύοντας προς τις κάλπες. Γιατί πέρα από τις όποιες πολιτικές και ιδεολογικές προτιμήσεις που μπορεί να έχει ο καθένας, ένα σημαντικό αλλά κρίσιμο μέρος του εκλογικού σώματος, προσέρχεται στις κάλπες και επιλέγει με κριτήριο το ποιος εγγυάται πολιτική σταθερότητα και ας μη ταυτίζεται πολιτικά, ή ας έχει ακόμη και ενστάσεις για σημεία της πολιτικής του. Όταν μάλιστα η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση κατά πάσα πιθανότητα θα έχει και ...δεύτερο γύρο, δηλαδή και δεύτερη ευκαιρία επιλογής, τότε το πράγμα αποκτά πρόσθετη «αξία» και επί αυτού θα παιχθούν πάρα πολλά εν όψει της τελικής έκβασης της αναμέτρησης. Γιατί το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης, αυτό της απλής αναλογικής, θα δείξει πάρα πολλά και για τους συσχετισμούς μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, αφού δεν θα πρόκειται πλέον για πρόθεση ψήφου δημοσκοπήσεων, αλλά για πραγματική αποτίμηση της προτίμησης του εκλογικού σώματος που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτησης, και μάλιστα θα καταγράφεται και η σειρά προτίμησης -ποιος δηλαδή θα προηγείται και ποιοι θα ακολουθούν- και κυρίως θα δείξει αν μπορεί να προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία από αυτήν την Βουλή, ή θα χρειαστεί και δεύτερη προσφυγή στις κάλπες. Και γι αυτό το λόγο, επειδή θα ξεκαθαρίζει σε μεγάλο βαθμό το τοπίο, το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης θεωρείται καθοριστικής σημασίας για την όποια εξέλιξη. Αν δηλαδή θα αναζητηθεί κυβερνητική πλειοψηφία, με πολύ μικρές πιθανότητες ομολογουμένως, από την κάλπη της απλής αναλογικής, όπως επιδιώκει και προτείνει εσχάτως το ΠΑΣΟΚ - με καθυστέρηση είναι αλήθεια, αφού για πολύ καιρό ...πελαγοδρομούσε μεταξύ αλληλοαναιρούμενων θέσεων- ή θα πάμε σε δεύτερες εκλογές όπως επιθυμεί το κυβερνών κόμμα προσδοκώντας και στοχεύοντας στην αυτοδυναμία του. Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την στρατηγική το κυβερνών κόμμα παραμένει σταθερό, κάνοντας λόγο για «ενιαία εκλογική αναμέτρηση» με στόχο την αυτοδυναμία, με τις πρώτες κάλπες να αποτελούν ουσιαστικά εργαλείο απενεργοποίησης της «νάρκης», όπως την χαρακτηρίζει, της απλής αναλογικής, που όπως τονίζει αποτελεί πηγή αστάθειας για τη χώρα, σε αντίθεση με τους άλλους διεκδικητές που εξακολουθούν να εκπέμπουν αμφίσημα μηνύματα με τις θέσεις τους και τη στρατηγική που αντιμετωπίζουν τις επικείμενες εκλογές.  

Οπως και να έχει, όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι από τις πρώτες εκλογές, αυτές της απλής αναλογικής, είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματιστεί κυβέρνηση. Δεν βγαίνουν τα ...νούμερα αριθμητικά, με δεδομένο ότι για να προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία από αυτή τη Βουλή θα χρειαστεί να συνεργαστούν περισσότερα του ενός κόμματα προκειμένου να συναθροίσουν ποσοστό της τάξης του 46% περίπου, κάτι που καθόλου εύκολο δεν είναι με βάση τις θέσεις και τι προθέσεις των κομμάτων. Η μόνη ενδεχόμενη περίπτωση που θα μπορούσε να ...περπατήσει το σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης από την πρώτη κάλπη, όπως φαίνεται διακαώς να επιθυμεί τελευταία το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να βάζει πλέον όρους για την «καταλληλότητα» του νυν και του τέως πρωθυπουργού για να συνεργαστεί, θέλοντας να αποφύγει προφανώς την ...διπλή πίεση που θα δεχθεί στις δεύτερες εκλογές, είναι να συναινέσει σε αυτό το πρώτο κόμμα, εν προκειμένου η ΝΔ που όλες οι δημοσκοπήσεις εκτιμούν ότι θα κόψει πρώτη το ...νήμα! Για να προκύψει αυτό όμως θα πρέπει η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος στην πρώτη κάλπη να είναι τέτοια που θα υποχρεώσει το κυβερνών κόμμα σε... αναδίπλωση, σε σχέση με τον εκλογικό στόχο της αυτοδυναμίας. Να φέρει δηλαδή ένα ποσοστό που θα απέχει πολύ από την πιθανότητα να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στη δεύτερη κάλπη, υποχρεώνοντας έτσι ενδεχομένως να κάνει ...δεύτερες σκέψεις. Αν όμως το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης δημιουργεί προσδοκίες για αυτοδυναμία, ή στη χειρότερη περίπτωση ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα, λόγω της πόλωσης που θα προκύψει μεταξύ των δυο πρώτων διεκδικητών, τότε οι δεύτερες εκλογές θα είναι αναπόφευκτες, δεδομένου ότι λόγω της «ενισχυμένης» και του μπόνους των εδρών για το πρώτο κόμμα, η κοινοβουλευτική του ομάδα θα είναι αισθητά ενισχυμένη και εκ των πραγμάτων θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αφού χωρίς τη συμμετοχή του δεν θα είναι δυνατή καμιά άλλη κυβερνητική λύση. Τούτων δοθέντων λοιπόν, η πρώτη αναμέτρηση, αυτή της απλής αναλογικής είναι από κάθε άποψη πολύ κρίσιμη, όχι γιατί θα «βγάλει» κυβέρνηση-αυτή όπως προείπαμε είναι αρκετά δύσκολο να προκύψει- αλλά γιατί θα καταγραφεί η δύναμη των κομμάτων, και επιπροσθέτως θα φανεί με την ...βούλα της κάλπης ποιο κόμμα προηγείται και μάλιστα με ποια διαφορά από το δεύτερο. Γεγονός που θα σημάνει αν έχει τύχη να διεκδικήσει με αξιώσεις στις δεύτερες εκλογές την αυτοδυναμία, ή αν θα πρέπει να συνεργαστούν πέραν τους ενός κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αν αυτό υπαγορεύσει τελικά η κάλπη. 

Γι αυτό και ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, γνωρίζοντας την κρισιμότητα της πρώτης κάλπης, τονίζουν με κάθε ευκαιρία ότι οι πρώτες εκλογές δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν με ...χαλαρότητα, επειδή ενδεχομένως υπάρχει η δεύτερη ευκαιρία για την όποια «διορθωτική» ψήφο, γιατί είναι υπαρκτός ο «κίνδυνος», όπως σημειώνουν, να σταλεί λάθος μήνυμα που θα υποπνομεύει τη στόχευση του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί είναι βέβαιο ότι άλλη τροπή θα πάρει η δεύτερη αναμέτρηση αν η διαφορά μεταξύ των δυο πρώτων είναι 6-7 μονάδες, όπως καταγράφεται σε όλες σχεδόν τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και με το ποσοστό του πρώτου να «φλερτάρει» με την αυτοδυναμία και άλλο αν η διαφορά είναι της τάξης των 2-3 μονάδων και με ποσοστά που απέχουν αρκετά από το να προκύψει αυτοδυναμία του ενός εκ των δύο. Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα μπορεί να είναι αρκετά προβλέψιμα για το πρώτο κόμμα, στη δεύτερη όμως, η αναμέτρηση εξελίσσεται σε ...θρίλερ με απρόβλεπτο αποτέλεσμα και με «συνέπειες» σε όλο το πολιτικό σκηνικό, αφού ο δικομματισμός θα πάρει ...άγριες διαστάσεις πιέζοντας όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο μέγιστο βαθμό. Ολα αυτά τα έχουν υπόψη και οι ηγεσίες των κομμάτων, που διαγκωνίζονται για την καλύτερη δυνατή καταγραφή των δυνάμεων τους, προκειμένου να αποκτήσουν πλεονέκτημα στην αφετηρία για τις δεύτερες εκλογές, γι αυτό και έχουμε τις τελευταίες «ακραίες» κινήσεις τακτικής από μέρους κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και αλλαγή «πλεύσης» (;) από το ΠΑΣΟΚ που προκαλεί την μήνιν του ΣΥΡΙΖΑ και τις πολεμικές ...βολές του! Γιατί μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας να δηλώνει «σίγουρος» (!) για την πρωτιά του κόμματός του και να καταγγέλλει ως «πετσωμένες» τις δημοσκοπήσεις, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, πρακτικά όλες, οι δημοσκοπήσεις από τον Φεβρουάριο του 2016, εδώ και επτά χρόνια δηλαδή, τον μετράνε δεύτερο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτώμενων πιστεύουν ότι με μια κυβέρνηση με επικεφαλής αυτόν τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Γι αυτό φαίνεται «είδε και αποείδε» ότι με την «καθώς πρέπει» αντιπαράθεση παρά την όποια τοξικότητα που εκτοξεύεται δεν αλλάζουν οι συσχετισμού και το γύρισε στον «ανένδοτο» για να επαναφέρει τη δημοκρατία στη χώρα, όπως ισχυρίζεται, που κινδυνεύει από τον «ακροδεξιό» Μητσοτάκη! Πόσοι όμως, πλην των φανατικών οπαδών του, θα ήταν πρόθυμοι να στρατευτούν σε μια τέτοια ...σταυροφορία, που προκάλεσε τεράστια έκπληξη ακόμη και στους βουλευτές του, που αιφνιδιάστηκαν από την απόφασή του να απέχουν από τη Βουλή, λειτουργώντας επί της ουσίας με τη λογική του «ενός ανδρός αρχή»;  

Κακά τα ψέμματα! Απέναντι σε έναν αντίπαλο, όπως ο σημερινός πρωθυπουργός, που τα τέσσερα τελευταία χρόνια τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, παρά τα λάθη και τις παραλήψεις, σε ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον αλλεπάλληλων κρίσεων ο Τσίπρας επιλέγει τον ρόλο του έξαλλου... καβγατζή, ο οποίος τα παίζει όλα για όλα αγχωμένος κυρίως για το πολιτικό του μέλλον. Αυτό όμως ελάχιστα ενδιαφέρει την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Και εδώ που τα λέμε αν δεν «έσκαγε» η υπόθεση με τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις, που ομολογουμένως είναι εκτεθειμένος ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης γιατί πράγματι παραμένουν αναπάντητα εύλογα ερωτήματα, υπόθεση που έχει κάνει... σημαία του ο κ. Τσίπρας και προτεραιότητα της προεκλογικής του ατζέντας, αναρωτιόμαστε τι θα είχε να επικαλεστεί η αξιωματική αντιπολίτευση προκειμένου να πλήξει την κυβέρνηση και να οξύνει το κλίμα. Αν και πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι είναι πολιτικά αφελής η άποψη ότι η στημένη όξυνση, ιδιαιτέρως σε περιόδους γεωπολιτικής ρευστότητας και ανασφάλειας, σαν αυτήν που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, ωφελεί αυτόν που την προκαλεί. Είναι βέβαιο, ότι πλησιάζοντας προς τις κάλπες το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτεια» θα κυριαρχήσει και δεν αποκλείεται καθόλου ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ταυτισμένοι, τουλάχιστον για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, με ακριβοπληρωμένες περιπέτειες και μάλιστα του πρόσφατου παρελθόντος, να ...λουστούν μια ήττα μεγαλύτερη από αυτή που μετρούν οι σημερινές δημοσκοπήσεις. Και αυτή η ήττα να μην αφορά μόνο την «μάχη» για την πρωτιά και τη κυβέρνηση, αλλά σε δεύτερο πλάνο και μια άλλη μάχη, αυτή της αλλαγής συσχετισμών στο χώρο της κεντροαριστεράς ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Υπό αυτό το πρίσμα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πως θα καταγραφεί ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των δυο κομμάτων στις δυο επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαία άλλωστε οι ...βολές περί εκβιασμού του Ν. Ανδρουλάκη, αν τελικά συνεργαστεί με τη ΝΔ. Όλα αυτά «εξηγούν»(;) γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά, έχουν αποφασίσει να βάλουν «μπουρλότο» στο προεκλογικό κλίμα ποντάροντας στην όξυνση, την τοξικότητα και τον διχασμό, με έναν ακτιβίστικο εξωκοινοβουλευτικό τυχωδιωκτισμό, που δεν συνάδει με κόμμα που διαχειρίστηκε κυβερνητική εξουσία και όταν είναι ορατό ότι κινδυνεύει να αποξενωθεί από ένα τμήμα κεντρώων ψηφοφόρων που πάντα (του) είναι απαραίτητο προκειμένου να επανέλθει. Όταν το δίλημμα των επικείμενων εκλογών, πέρα πάσης αμφιβολίας είναι «πολιτική σταθερότητα ή ακυβερνησία», ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να στέλνει ακαταλαβίστικα για τον πολύ κόσμο μηνύματα, προκειμένου να περιχαρακώσει το χώρο του, αντί να απευθυνθεί στο ευρύτερο ακροατήριο, που δίνει νίκες και βγάζει κυβερνήσεις. Αλλά για να συμβεί αυτό θέλει πειστικές θέσεις που να δημιουργούν προσδοκίες για κάτι καλύτερο και όχι... καρικατούρα «Ανένδοτου», που μπορεί να εκληφθεί και ως ήττα από τα ...αποδυτήρια! Αλλά για όλα αυτά ο κυρίαρχος λαός με την ετυμηγορία του θα αποφασίσει με ποιον θα πάει και ποιον θα ...αφήσει! Ίδωμεν.