Η Νίκη (Κλεονίκη) Λογγίου, υποψήφια με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Λέσβο, εξηγεί στο «Ε» γιατί πρέπει να ψηφιστεί η Δημοκρατική Αριστερά. Μιλά ακόμα για τους γυναικείους συνεταιρισμούς και για την τουριστική ανάπτυξη.

Είμαστε λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές. Πείτε μας δυο λόγους για τους οποίους οι ψηφοφόροι θα πρέπει να ψηφίσουν τη Δημοκρατική Αριστερά.
«Η ΔΗΜΑΡ ζητά από τον και την ψηφοφόρο στις 6 Μαΐου να ψηφίσει και να το κάνει υπεύθυνα. Πρέπει ο καθένας μας μόνος του και όλοι μαζί ν’ αναλάβουμε την ευθύνη για ν’ αλλάξουμε τη χώρα μας και την πορεία της.

Θέλουμε μια Ελλάδα ισότιμη χώρα στην Ευρώπη, με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια!

Αυτό είναι το κυρίαρχο μήνυμα της ΔΗΜΑΡ, αυτοί είναι και οι δύο λόγοι που μας οδηγούν μπροστά στην κάλπη για να ανατρέψουμε το κατεστημένο πελατειακό κράτος. Με την ψήφο μας, για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, θα απαλλαγούμε από το άρρωστο πολιτικό σύστημα που υιοθέτησε άδικα και αναποτελεσματικά μνημόνια!

Η ΔΗΜΑΡ είναι η εναλλακτική πρόταση, που υποστηρίζοντας τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ζητά την επαναδιαπραγμάτευση και τροποποίηση συγκεκριμένων όρων του μνημονίου που μειώνουν τους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας, επιβάλλοντας ακόμα και ιδιωτικοποιήσεις, χωρίς τη μέριμνα ενός απαραίτητου αναπτυξιακού προγράμματος προκειμένου ν’ αντισταθμιστούν οι αρνητικές συνέπειες όλων όσα οι πολιτικές Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ υπέγραψαν.»

Λέσβος και τουρισμός

Αν είχατε τη δυνατότητα να σχεδιάσετε την τουριστική πολιτική της Λέσβου, ποια θα ήταν τα βασικά στοιχεία που θα χρησιμοποιούσατε;
«Σήμερα πια, κρίνεται απαραίτητο να μετρήσουμε και να σταθμίσουμε όλα όσα οι ίδιοι οι επισκέπτες έχουν να μας επισημάνουν... κι ο τουριστικός οργανισμός του Μολύβου συστάθηκε “με αρετή και τόλμη” θα έλεγα, για να ζητήσει κατ’ αρχήν τη διακίνηση ερωτηματολογίου στους χώρους υποδοχής επισκεπτών, με στόχο τον έλεγχο της ικανοποίησής τους από τη φιλοξενία και την εξυπηρέτηση...

Η τουριστική πολιτική για να σχεδιαστεί και να πετύχει πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της τον ίδιο τον επισκέπτη και τις ανάγκες του! Κι επειδή η Λέσβος έχει πλούσιο φυσικό περιβάλλον, μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και μια έντονη παραγωγική φυσιογνωμία, εγώ στο σχεδιασμό μου θα ετοίμαζα ένα τουριστικό προϊόν που θα περιείχε όλα τα καλούδια κι όλα τα στολίδια της Λέσβου! Δε θα άφηνα κανέναν επισκέπτη να φύγει χωρίς να του μιλήσω για τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα, τα μουσεία και τα μοναστήρια μας, τους παραδοσιακούς οικισμούς, που πρέπει να επισκεφθεί. Θα του πρότεινα περιπάτους και συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες της αγροτικής ζωής στον ελαιώνα και θα του ετοίμαζα ένα χάρτη για να γνωρίσει από κοντά τους παραγωγούς του ούζου, του τυριού, των κεραμικών, των ξυλόγλυπτων, των υφαντών και όλων των προϊόντων που παράγονται στα χωριά της λεσβιακής υπαίθρου από τα χέρια των νέων γυναικών και συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα.»

Τι σημαίνουν για σας οι γυναικείοι συνεταιρισμοί του νησιού;
«Αυτήν τη στιγμή λειτουργούν τουλάχιστον 12 τέτοια σχήματα και αποτελούν πόλο έλξης σε κάθε χωριό. Τα οφέλη είναι πολλά και όλοι - όχι μόνο οι φορείς - ας αναλογιστούμε τις λύσεις που πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα για την υποστήριξή τους. Δεν είναι μόνο τα μεγάλα χρέη σε βάρος τους που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα, αλλά κι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που πρέπει να οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής διαδικασίας τόσο, όσο και στην πιστοποίηση των προϊόντων τους ως ιδιότυπων και παραδοσιακών, για να προστατευθούν στην αγορά.

Ή μήπως θα εξυπηρετούσε κάτι η κατάρρευση και της γυναικείας συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας, αν ακολουθήσει τις άλλες γνωστές πρόσφατες περιπέτειες του συνεταιριστικού κινήματος στη Λέσβο;

Η βαθιά μου πίστη ότι τα γυναικεία σχήματα ιδρύθηκαν κι αναπτύχθηκαν ακουμπώντας σε μια πραγματική ανάγκη των νέων γυναικών για εργασία, μου δίνει την ελπίδα ότι θ’ αντέξουν και θ’ ανταποκριθούν στις δυσκολίες της εποχής και πάντα θα είναι για μας παράδειγμα, όπως οι κυψέλες των αφοσιωμένων μελισσών στον κοινό στόχο της επιβίωσης. Άλλωστε, οι νησιώτισσες πάντα αναλάμβαναν δύσκολους ρόλους για να κρατήσουν την οικογένεια και διαχείριση της περιουσίας κι είχαν μια άλλη κοινωνική θέση και καταξίωση, αφού πολύ συχνά οι νησιώτες γίνονταν ναυτικοί.»