Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το… βουνό στον Μωάμεθ, λέει η παροιμία και ταιριάζει στο διαχρονικό ζήτημα της Λέσβου που αφορά την αδυναμία λήψης εκ μέρους των φορέων δυναμικών αποφάσεων για τη λειτουργία της πόλης. Με τα προβλήματα όμως να διαιωνίζονται και τις λειτουργικές (και όχι μόνο) ανάγκες της πόλης να αλλάζουν ολοένα, το γεγονός πως οι φορείς ειδικά της αυτοδιοίκησης φοβούνται να «σπάσουν αβγά» και να τροποποιήσουν τα δεδομένα, ειδικά στο ιστορικό κέντρο, φαίνεται πως έχει λειτουργήσει μάλλον ως αφύπνιση για τους πολίτες.

Και πολύ περισσότερο για τους επιχειρηματίες, οι οποίοι πλέον παίρνουν πρωτοβουλίες και ζητούν με υπογραφές τις κανονικά… αυτονόητες παρεμβάσεις που η πολιτεία πρέπει να κάνει για να βελτιώσει τις συνθήκες και την εικόνα της πόλης. Με εκείνους δε των Λαδάδικων (σ.σ. οι οποίοι με τη δική τους επένδυση και πρωτοβουλία δημιούργησαν μια ολόφρεσκη νέα «πιάτσα» το καλοκαίρι) να απαιτούν εν προκειμένω την πεζοδρόμηση κατά τις βραδινές ώρες (και) των οδών Μητρέλια (Λαδάδικα), της «πλατείας» Μουσικού Καφενείου, της Μητροπόλεως, της Μεθοδίου και της Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Το αίτημά τους αυτό ήδη έχει βρει πολλούς υποστηρικτές στη δημοτική κοινότητα Μυτιλήνης και τον ίδιο τον πρόεδρό της Πάνο Πίτσιο, αλλά ομολογουμένως έχει πολύ… (πεζό;)δρομο ακόμα, αφού μια τέτοια απόφαση, που δύναται πάντως να απογειώσει το καλοκαίρι την περιοχή, θα έρθει σε σύγκρουση με τα «θέλω» των περίοικων και με τη -διαπιστωμένα- αναιμική συνδρομή της Αστυνομίας να περιφρουρήσει αποτελεσματικά τις πρόσφατες περιβόητες πεζοδρομήσεις της Ερμού και της Κομνηνάκη.

Το «τρίγωνο» Μητρέλια-Μητροπόλεως-Σμύρνης

Αν στο πρόσφατο παρελθόν οι πεζοδρομήσεις των οδών Ερμού και Κομνηνάκη προβλημάτιζαν για το πολιτικό κόστος που θα επέφερε η έξωση της βόλεψης πολλών εξ ημών στην καθημερινότητά μας, η πρόταση που κατέθεσαν -από πριν το καλοκαίρι- 24 επιχειρηματίες στα Λαδάδικα σηκώνει πολύ μεγαλύτερη συζήτηση. Και αν λάβει κανείς υπόψη τούς αρκετούς «αστερίσκους» που μπήκαν στις δύο προηγούμενες πεζοδρομήσεις και κυρίως το γεγονός πως δεν λειτουργούν στην πραγματικότητα ως πεζόδρομοι, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως είναι ανέφικτο ακόμα και να μπει στα σοβαρά ως ρεαλιστική προοπτική για τη Μυτιλήνη.

Η περίπτωση όμως των επιχειρηματιών στα Λαδάδικα είναι διαφορετική, καθώς η επένδυσή τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια για να ξορκίσουν το ερειπωμένο φάντασμα της Μυτιλήνης από τα εγκαταλελειμμένα κτήριά της υποκατέστησε τον ίδιο τον δήμο, που κανονικά θα έπρεπε εκείνος να δίνει κίνητρα και να προσφέρει ευνοϊκές συνθήκες για να ζωντανέψει και να κάνει σημείο αναφοράς το ιστορικό του κέντρο. Ανάγκασε έτσι τελικά στην πορεία τη σημερινή δημοτική αρχή να ακολουθήσει και να βάλει πια τα Λαδάδικα ακόμα και σε πλάνο ανάπλασης μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, λοιπόν, η απαίτηση των επιχειρηματιών σήμερα να λειτουργήσει ως πεζόδρομος το «τρίγωνο» Σμύρνης-Μητρέλια-Μητροπόλεως και να μπουν τραπεζάκια στον δρόμο και στα πεζοδρόμια όπου σταθμεύουν σήμερα δίκυκλα δεν μπορεί να περάσει στα «ψιλά», ειδικά τώρα που έχει γίνει «καραμέλα» (ξανά) η αναγκαιότητα τόνωσης του τουρισμού μέσα από κίνητρα που υποτίθεται δεν θα περιλαμβάνουν πια απλά τον ήλιο, τον… Άγιο Ραφαήλ και τα αντισταθμιστικά του προσφυγικού.

Η πρόταση και η… πρόσκρουση

Πώς έχει όμως πραγματικά η κατάσταση; Οι 24 επιχειρηματίες που υπέγραψαν το αίτημα της «νυχτερινής πεζοδρόμησης» στην ευρύτερη περιοχή της Κουμιδιάς και των Λαδάδικων το έστειλαν στα τέλη του Απρίλη προς τη δημοτική κοινότητα Μυτιλήνης. Ο πρόεδρός της Πάνος Πίτσιος ανέλαβε με προθυμία να προωθήσει το αίτημα, περνώντας το άμεσα από την αναγκαία πρώτη (ανεπίσημη) διαβούλευση. Σύντομα όμως το αίτημα αυτό προσέκρουσε στο πρόβλημα της πρόσβασης (με το αυτοκίνητο) των περίοικων της περιοχής και ειδικότερα εκείνων της οδού Βερναρδάκη που οδηγεί στη Θέμιδος και από εκεί στο Κιόσκι και στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, αναγκάζοντας τη δημοτική κοινότητα να μπει στη διαδικασία επεξεργασίας της πρότασης με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να βρεθεί μια μέση λύση. Διενέργησε μάλιστα επιτόπιες αυτοψίες στην περιοχή και οργάνωσε και μια ειδική σύσκεψη στο Παλαιό Δημαρχείο, παρουσία των επιχειρηματιών της περιοχής, του ιδίου του δημάρχου Σπύρου Γαληνού και του αντιδημάρχου Ποιότητας Ζωής Νίκου Καρασάββα, για να μελετηθούν όλες οι παράμετροι μία προς μία. Για να ακολουθήσει πάλι -με δεδομένη τη σύμφωνη γνώμη και απόφαση της Δημοτικής Κοινότητας πια- η συνάντηση και με την Τροχαία για να διερευνηθούν και οι παρενέργειες που μπορεί να προκαλέσει αυτή η νέα κυκλοφοριακή παρέμβαση, έστω και για τις βραδινές ώρες, με μια πρώτη σκέψη για να ξεπεραστεί το πρόβλημα της πρόσβασης με το αυτοκίνητο στη Βερναρδάκη να αποτελεί η αλλαγή κατεύθυνσης της οδού. Δηλαδή από τις 9 το βράδυ, τα οχήματα των περίοικων να μπαίνουν από την Κλαπάδου(;) ή τη Θέμιδος από το Κιόσκι και όχι από την προκυμαία. Εφαρμόζοντας δηλαδή ένα μέτρο που η αλήθεια είναι πως για να εξυπηρετήσει θα πρέπει η Τροχαία Μυτιλήνης να κάνει πολλή δουλειά μέσα στο καλοκαίρι πέριξ του ιστορικού κέντρου…

Η υπαναχώρηση που διχάζει προς στιγμήν

Το γεγονός ωστόσο πως το αίτημα για «νυχτερινή πεζοδρόμηση» της Κουμιδιάς τους θερινούς μήνες έγινε από τις 25 του Απρίλη και ακόμα… συζητείται (ενώ μπήκε πια και ο Ιούνης) ανάγκασε τους επιχειρηματίες να προχωρήσουν σε νέα (ανεπίσημη) πρόταση, που ουσιαστικά ακυρώνει τη λογική της πεζοδρόμησης του «τριγώνου» Σμύρνης-Μητρέλια-Μητροπόλεως και περιορίζει την απαγόρευση κυκλοφορίας των οχημάτων προκειμένου να είναι ελεύθερη για τα αυτοκίνητα η πρόσβαση προς τη Βερναρδάκη. Σε μια υπαναχώρηση δηλαδή που έγινε στην κατεύθυνση να επισπευτεί η διαδικασία και να εξασφαλιστεί άμεσα έστω και μια μερική πεζοδρόμηση στην Κουμιδιά, η οποία όμως διχάζει πια τους… ίδιους τους επιχειρηματίες, καθώς γίνεται αντιληπτό πως άλλοι εξυπηρετούνται και άλλοι όχι από αυτό το (ημί)μετρο.

Ο δήμος «χρωστάει» μια παρέμβαση στα Λαδάδικα

 

Με όλα τα παραπάνω γεγονότα, δεδομένα και διαπιστώσεις, η... μπάλα πια περνάει στη δημοτική αρχή, η οποία οφείλει να δει στα σοβαρά μια παρέμβαση που μάλλον τη «χρωστάει» (γενικά η αυτοδιοίκηση) στο ιστορικό κέντρο της πόλης, που είναι ένα από τα ελάχιστα στην Ευρώπη που λειτουργεί με ένα δικό του αυτόνομο καθεστώς, όπου κυκλοφορούν μέρα νύχτα παντός είδους τροχοφόρα και σταθμεύουν επίσης οι πάντες.

Και γιατί όχι; Να «σπάσει αβγά» και να πάρει και ένα πολιτικό κόστος σε μια παρέμβαση που είναι της απολύτου αρμοδιότητά της. Αργά ή γρήγορα, εξάλλου, η προοπτική ανάπλασης στα Λαδάδικα θα φέρει αναπόφευκτα το θέμα της πεζοδρόμησής τους και ήδη η περιοχή έχει αλλάξει φυσιογνωμία. Δεν αποτελεί πια το «πάρκινγκ» των αυτοκινήτων των Μυτιληνιών που διασκέδαζαν στην προκυμαία, είναι πια ένας από τους προορισμούς για τη διασκέδασή τους.