Ε πιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις, που είχαν καταγραφεί από το ξεκίνημα της περασμένης χρονιάς, πως το 2018 θα ολοκληρωνόταν με λιγότερες αφίξεις Τούρκων επισκεπτών για τη Λέσβο. Και παρότι κανείς δεν είχε «κρυστάλλινη γυάλα» για να προβλέψει επακριβώς το μέγεθος των απωλειών, γινόταν λόγος από τους πρώτους κιόλας μήνες της χρονιάς, ότι τα νούμερα θα είναι αισθητά μικρότερα, κάτι που αποδείχθηκε με την τυπική ολοκλήρωση του έτους και τον απολογισμό της τουριστικής σύνδεσης με τα απέναντι παράλια.

Για πρώτη φορά την τελευταία εξαετία, η Λέσβος βιώνει μια τόσο έντονη τουριστική καθίζηση ως προς την ακτοπλοϊκή επισκεψιμότητα από την Τουρκία, καταγράφοντας συνολικά μόλις 34.944 ταξιδιώτες, που ισοδυναμούν με μείωση της τάξης του 28,11% συγκριτικά με το 2017, όταν είχαν φτάσει στις πύλες της Μυτιλήνης και της Πέτρας συνολικά 48.610 επισκέπτες. Κι όλα αυτά μάλιστα, ένα χρόνο μετά μόλις από την καταγραφή της δεύτερης καλύτερης επίδοσης των τελευταίων ετών, πίσω από τις 50.659 επισκέψεις του 2016.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των απωλειών που υπέστη το νησί μας στις επισκέψεις Τούρκων, αρκεί να γυρίσει το χρόνο πίσω στο 2012. Τότε συναντάται συνολική επίδοση (25.807) χαμηλότερη από του 2018, σε μια εποχή όμως που το τουριστικό ρεύμα κινούνταν αντίστροφα, από τη Λέσβο δηλαδή προς το Αϊβαλί και το Δικελί, με τα οποία υπήρχε σύνδεση τότε. Κάτι που άρχισε να γίνεται ξανά αισθητό τους προηγούμενους μήνες, εξαιτίας της οικονομικής συγκυρίας, μετά την υποτίμηση της τουρκικής λίρας έναντι του ευρώ.

Θα είναι λάθος

Για την τουριστική αγορά της Λέσβου θα είναι λάθος και μάλιστα μεγάλο να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, μπροστά σε αυτή την αρνητική εξέλιξη. Κι αυτό γιατί η ακτοπλοϊκή σύνδεση με την Τουρκία κράτησε «ζωντανό» το τουριστικό προϊόν του νησιού μας σε εποχές πολύ δύσκολες, ειδικά μετά το καλοκαίρι του 2015, όταν οι συνέπειες από το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα ήταν έντονες.

Οι Τούρκοι φρόντισαν με την αθρόα προσέλευσή τους, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, τόσο του 2016 όσο και του 2017, να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος των απωλειών που υφίστατο η τοπική οικονομία, λόγω της απουσίας Ευρωπαίων τουριστών από τις παραδοσιακές χώρες που επισκέπτονταν διαχρονικά τη Λέσβο. Επομένως, μοιάζει απαραίτητη, από στρατηγική άποψη, να προσεγγιστεί εκ νέου η αγορά της Τουρκίας από τους επαγγελματίες του τουρισμού στο νησί μας, ώστε να μη χαθεί τίποτα περισσότερο από τα κεκτημένα των παλαιότερων ετών.

Εξάλλου, με ένα πρόχειρο υπολογισμό, βάσει των στοιχείων που αναφέρονται στη μελέτη του ΙΝΣΕΤΕ, του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, κάθε Τούρκος επισκέπτης του Βορείου Αιγαίου διέμενε κατά μέσο όρο 3,3 ημέρες στα ελληνικά νησιά, με ημερήσια δαπάνη τα €78,4 ανά διανυκτέρευση. Κάτι που σημαίνει ότι τα φετινά έσοδα της λεσβιακής οικονομίας από την τουρκική τουριστική αγορά ανήλθαν κατ’ εκτίμηση σε περίπου 8,6 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που το 2017 είχαν ξεπεράσει τα 12,5 εκατ. ευρώ. Απώλειες δηλαδή της τάξης των 3,9 εκατ. ευρώ, μόνο αμελητέες δεν μπορούν να θεωρηθούν…

Δε βοηθάει η αδύναμη τουρκική λίρα

Για να επιστρέψουν μαζικά οι Τούρκοι στη Λέσβο χρειάζεται πάντως να συμβούν πολλά περισσότερα, από όσα μπορεί η ίδια η τοπική κοινωνία του νησιού μας να αλλάξει, στο βαθμό που θέλει και μπορεί. Κι αυτό γιατί η αλήθεια είναι, πως οι διακοπές στα ελληνικά νησιά έχουν γίνει πλέον ακριβές για τους Τούρκους. Η «ελεύθερη πτώση» της τουρκικής λίρας οδήγησε σε ολέθριες συνέπειες την οικονομία της γειτονικής χώρας. Ο μέσος Τούρκος απώλεσε σχεδόν το 50% της αγοραστικής του δύναμης στο εξωτερικό, αφού η ισοτιμία της λίρας έναντι του ευρώ βρέθηκε από το 4 προς 1 (Ιανουάριος 2018) στο εξωπραγματικό 8 προς 1 (Αύγουστος 2018).

Σήμερα βέβαια, η τουρκική λίρα «βολοδέρνει» γύρω από το 6,5 προς 1 έναντι του ευρώ, επομένως μπορεί να πει κανείς ότι η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη. Όμως, με τόσα ανοικτά μέτωπα, η Τουρκία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να επιστρέψει σε μια κανονικότητα άμεσα. Ειδικά όσο παραμένει άλυτο το ζήτημα της Συρίας, όπου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βλέπει μια ευκαιρία να οριοθετήσει εκ νέου την περιοχή, με τους Αμερικανούς να παρακολουθούν άλλοτε διακριτικά κι άλλοτε δρώντας πιο δυναμικά, επιθυμώντας να στηρίξουν τους Κούρδους, στους οποίους οφείλουν μεγάλο μερίδιο της νίκης απέναντι στο χαλιφάτο του Ισλαμικού Κράτους.