Στα οκτώ με δέκα ευρώ το κιλό πωλείται η σαρδέλα Καλλονής και στα πέντε ευρώ πωλείται ο γαύρος. Αυτά είναι τα δύο από τα «φθηνότερα» είδη ψαριών που βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες στα ιχθυοπωλεία της Μυτιλήνης. Θα περίμενε κανείς ότι με αυτές τις τιμές, οι επαγγελματίες ψαράδες θα αποκομίζουν ένα καλό εισόδημα. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Επαγγελματίας ψαράς που δραστηριοποιείται στα στενά μεταξύ Λέσβου και Τουρκίας, μας έλεγε ότι με το ζόρι καταφέρνει να βγάλει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του ένα μεροκάματο, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν αθέμιτο ανταγωνισμό από ερασιτέχνες ψαράδες, οι οποίοι στην πραγματικότητα λειτουργούν ως επαγγελματίες, καθώς ψαρεύουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις επιτρεπόμενες και επιπλέον εμπορεύονται τα ψάρια που ψαρεύουν, παρά την απαγόρευση που έχει θεσπιστεί με νόμο.

Γιατί ανώνυμα…
«Εγώ είμαι ένας αγράμματος άνθρωπος που τελείωσα το δημοτικό με βαθμό 5. Πώς να τα βάλω με τους ερασιτέχνες ψαράδες, όταν πολλοί από αυτούς είναι δικηγόροι, αστυνομικοί, λιμενικοί, έχουν διατελέσει δήμαρχοι, στελέχη της κοινωνίας κ.λπ.;», μας εξηγεί ο ανώνυμος ψαράς, σημειώνοντας το γιατί δε θέλει να δημοσιοποιηθεί το όνομά του. Ωστόσο τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας.

Το σκάφος που διαθέτει, είναι επτά μέτρων, τρεχαντήρι, ψαρεύει με δίχτυα και νταούλια. Λόγω της υπεραλίευσης, τα ψάρια που πιάνει με τα δίχτυα, δεν ξεπερνούν τα δύο με τρία κιλά την ημέρα. Κι έτσι το μεροκάματο που βγάζει, προέρχεται κυρίως από τα χταπόδια που ψαρεύει με τα νταούλια. Στην ίδια κατάσταση, όμως, όπως λέει, βρίσκονται όλοι οι επαγγελματίες ψαράδες, καθώς δέχονται μεγάλο ανταγωνισμό από τους ερασιτέχνες.

Όπως μας είπε ο συνομιλητής μας, ο νόμος δίνει το δικαίωμα σε κάθε ερασιτέχνη ψαρά να βγάζει μέχρι και πέντε κιλά ψάρια για να τα καταναλώσει ο ίδιος και η οικογένειά του. Δεν του επιτρέπεται να τα εμπορεύεται. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι να ψαρεύουν έως και 30 κιλά ψάρια, χταπόδια και καλαμάρια. Όπως υποστηρίζει, πολλοί ερασιτέχνες ψαράδες κάνουν και ψαροντούφεκο.
Τα είδη που ψαρεύουν, τα πουλούν σε συγγενείς, σε φίλους στα χωριά γύρω από την πόλη της Μυτιλήνης, κυρίως όμως προμηθεύουν τις ταβέρνες με καλαμάρια, χταπόδια και καθαρά ψάρια.

Όπως πάντα ο επαγγελματίας ψαράς υποστηρίζει, στην πόλη της Μυτιλήνης και τα γύρω χωριά σε κάθε δύο επαγγελματίες ψαράδες αντιστοιχούν 100 ερασιτέχνες. Γι’ αυτούς το ψάρεμα είναι στην ουσία μια δεύτερη δουλειά κι όχι μια ευχάριστη ενασχόληση. Κι αυτό γιατί η κρίση έκανε πολλούς να αξιοποιήσουν το χόμπυ τους, ώστε να καλύψουν τις απώλειες εισοδήματος που έχουν από την κύρια εργασία τους.