Υπάρχει θέληση για ζωή και μπορείς να την βρεις μέσα στους Ναρκομανείς Ανώνυμους, της Μυτιλήνης

Το παραμύθι των Ναρκωτικών έχει ...δράκο! [Vid]

21/06/2019 - 14:50 Ενημερώθηκε 21/06/2019 - 15:05

Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών και την παράνομη διακίνησή τους, αλλά και για να τιμήσει τον κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντόνα.



Τα ναρκωτικά είναι ένα ζήτημα που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Ναρκομανής είναι ο άνθρωπος που η ζωή του ελέγχεται από τα ναρκωτικά. Ένας ναρκομανής, οποιοσδήποτε ναρκομανής, μπορεί να σταματήσει να κάνει χρήση, να χάσει την επιθυμία για χρήση και να βρει έναν καινούργιο τρόπο ζωής.

«Τώρα δεν χρειάζεται πια να είμαι μόνος, έχω και τους άλλους “Ναρκομανείς Ανωνύμους” (Ν.Α.) που με βοηθάν με την εμπειρία τους και με την επικοινωνία που έχουμε να μπορώ να νικάω τον εθισμό μου κάθε μέρα. Γιατί ενώ όταν έκανα «χρήση», έλεγα θα σταματήσω από αύριο, στους Ναρκομανείς Ανωνύμους σταματάω σήμερα» μας είπε ο Πέτρος, μέλος των Ναρκομανών Ανωνύμων της Μυτιλήνης.

Μιλήσαμε μαζί τους και μας περιέγραψαν τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ζωή τους ενώ έκαναν χρήση ουσιών, αλλά και τώρα που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης και είναι μέσα στην αδελφότητα των Ν.Α.

Η ζωή με τις ουσίες
«Είμαι ο Πέτρος και είμαι ναρκομανής. Εμένα η πρώτη μου επαφή με τις ουσίες ξεκίνησε με το αλκοόλ, στην ηλικία των 14. Νομίζω ότι είχα δυσκολία να σχετιστώ με τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, ένιωθα διαφορετικός και έτσι μέσα από τις ουσίες κατάλαβα ότι με βοηθούσαν να το ξεπεράσω όλο αυτό. Ξεκίνησα με το αλκοόλ και μετά στην πορεία ήρθε και το “μαύρο” και σιγά-σιγά και οι σκληρές ουσίες» ξεκίνησε λέγοντας ο Πέτρος.

Ενώ στην αρχή η χρήση ουσιών τον βοηθούσε να λειτουργεί καλύτερα, ξαφνικά βρέθηκε εγκλωβισμένος μέσα σε ένα λαβύρινθο και είχε χάσει τον έλεγχο του εαυτού του. «Από ένα σημείο και μετά έκαναν κουμάντο οι ουσίες και εγώ ήμουν η μαριονέτα. Έφτασα σε σημείο να κάνω πράγματα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έκανα, να στεναχωρήσω πάρα πολλούς ανθρώπους, ειδικά αυτούς που ήταν κοντά μου, που με στήριζαν και με αγαπούσαν. Έφτασα σε σημείο να έχω παραβατική συμπεριφορά και γενικότερα να έχω γίνει ένα δυσλειτουργικό μέλος της κοινωνίας» συνέχισε.

«Με λένε Χρήστο και είμαι ναρκομανής» είπε ο Χρήστος, ιδρυτικό μέλος των Ν.Α. της Μυτιλήνης. «Ο τρόπος που ξεκίνησα τη χρήση δεν διαφέρει από τις ιστορίες που έχω ακούσει να μοιράζονται μέλη μέσα στις συγκεντρώσεις, ή για τα μέρη στα οποία βρισκόμασταν ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε μια δόση».

Ο Χρήστος μας είπε πως οι τρόποι που επιλέγανε για να βρουν χρήματα είχαν να κάνουν με εξαθλίωση, με περιστατικά ντροπής που δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για αυτά. «Από μικρός είχα επαφή με ουσίες μέχρι που βρήκα το ναρκωτικό της αρεσκείας μου, στην αρχή ήταν όλα όμορφα, υπήρχε ένα αίσθημα εφορίας, σταδιακά αυτό άρχισε να σβήνει, ο μόνος λόγος που συνέχιζα να παίρνω ναρκωτικά ήταν μόνο και μόνο για να μην πονάω, συνάμα δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορέσω να μείνω μακριά από τις ουσίες, συμπεριλαμβανομένου και του αλκοόλ». Απογοήτευση, φόβος, εξαθλίωση, παραίτηση, ήταν τα συναισθήματα που τον διακατείχαν.



Τα βήματα προς την ανάρρωση

Πέρασαν πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων ο Πέτρος έκανε καθημερινή χρήση, και ο στόχος της ημέρας του ήταν η επόμενη δόση. Προσπάθησε να το κόψει με διάφορους τρόπους, οι οποίοι δεν λειτούργησαν, καθώς πάλι βρισκόταν στο ίδιο σημείο να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Έκανε χρήση 15 χρόνια και άλλα τόσα προσπαθούσε να ξεφύγει από αυτό. «Σε ένα τέτοιο σημείο απόγνωσης, όταν έβλεπα πάλι τη ζωή μου να καταστρέφεται και να χάνω ό,τι είχα δημιουργήσει, βρέθηκα και εγώ σε έναν χώρο, εκείνο των Ναρκομανών Ανωνύμων», εκεί ήταν η πρώτη του επαφή με ομάδα ανάρρωσης.

«Όταν διάβασα την βιβλιογραφία των Ν.Α. ξαφνικά διαπίστωσα πως ήταν λες και τα είχαν γράψει για εμένα, ταυτιζόμουν με ό,τι έγραφε μέσα», ενώ συνέχισε λέγοντας πως «ενώ η τάση μου ήταν να φεύγω μακριά από τους ναρκομανείς για να γλυτώσω, μετά διαπίστωσα ότι έπρεπε να είμαι μαζί με τους ναρκομανείς σε ανάρρωση, που θέλουν να βρουν λύση στο πρόβλημα τους, για να μπορέσω να γίνω και εγώ καλά».

Ο Χρήστος είπε πως είχε δοκιμάσει πάρα πολλούς τρόπους για να σταματήσει τη χρήση, με τη βοήθεια και τη στήριξη της οικογένειάς του, με το να πηγαίνει σε ψυχολόγους και σε ψυχιάτρους, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να ακουμπήσουν το πρόβλημά του και να κατανοήσουν ποιο είναι το θέμα του. «Ήξερα μέσα μου ότι εγώ είμαι ναρκομανής, ότι έχω πρόβλημα με τα ναρκωτικά, μόνο αυτό ήξερα, τίποτα άλλο. Είχα την εντύπωση και τη βαθιά πεποίθηση ότι θα πεθάνω ναρκομανής ή αλκοολικός. Τίποτα δεν μπορούσε να με ξυπνήσει, τίποτα δεν μπορούσε να μου δώσει ένα έναυσμα να μπορέσω να αλλάξω στάση ζωής».

Μέχρι που κάποια στιγμή πριν από 7 περίπου χρόνια επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να μπει μέσα σε ένα δωμάτιο με άλλους ναρκομανείς που είχαν βρει λύση στο θέμα του εθισμού από τις ουσίες, να παρακολουθήσει τη συγκέντρωση όπου μοιραζόντουσαν τα δικά τους θέματα, τους δικούς τους προβληματισμούς, το δικό τους παρελθόν και ήταν σαν να μιλάνε για αυτόν, «πολύ γρήγορα ένιωσα μια οικειότητα και μια ασφάλεια, πράγμα που δεν μπορούσα να νιώσω τόσα χρόνια, όπου και αν είχα πάει».

Ο Χρήστος είπε πως δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνη την πρώτη συγκέντρωση που συμμετείχε. Όταν κατάλαβε ότι όλοι γύρω του μέσα στο χώρο που γινόταν η συγκέντρωση ήταν ναρκομανείς, οι οποίοι είχαν σταματήσει να κάνουν χρήση ναρκωτικών, εξεπλάγη. «Με πλησίασαν, με αγκάλιασαν, συστηθήκαμε και μου πρότειναν να συνεχίσω να πηγαίνω. Συνέχισα να πηγαίνω χωρίς να ξέρω γιατί απλά ένιωθα την ασφάλεια, την οικειότητα ότι μπορώ να ανοιχτώ. …Ότι έχουν και αυτοί το ίδιο πρόβλημα με αυτό που έχω εγώ, απλά αυτοί έχουν βρει λύση από τον εθισμό στις ουσίες, απέχουν».

Το πρώτο βήμα που οι Ν.Α. προτείνουν σε όσους θέλουν να ξεφύγουν από τη χρήση ουσιών είναι να βρουν έναν υποστηρικτή, δηλαδή έναν άνθρωπο με εμπειρίες που ήταν για χρόνια στην ανάρρωση και να του ζητήσουν υποστήριξη. Κατόπιν συνιστούν την καταγραφή των βημάτων. «Τα βήματα έχουν να κάνουν με το να τακτοποιήσουν όλη την ακαταστασία μέσα μου. Έτσι σιγά-σιγά να καταφέρω να τακτοποιήσω το παρελθόν μου, να μπορέσω να ζήσω το παρόν, να το απολαύσω, να κάνω όνειρα για το μέλλον, τα οποία όνειρα που είχα κατά τη χρήση δεν τολμούσα να τα μοιραστώ με κανέναν γιατί τα ναρκωτικά δεν μου άφηναν αυτό το περιθώριο».



Το πρόγραμμα των Ναρκομανών Ανωνύμων στη Μυτιλήνη

Ο Χρήστος έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη Θεσσαλονίκη, αλλά η ζωή του ήταν εδώ στη Μυτιλήνη· ήθελε να γυρίσει στο νησί του. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει πίσω αλλά αυτό που κατάλαβε μέσα από τις συγκεντρώσεις είναι ότι ο πρωταρχικός σκοπός είναι το «να μεταφέρεις το μήνυμα», όπως το μεταφέρανε σε εκείνον. Έτσι αποφάσισε να το μεταφέρει στη Μυτιλήνη. «Πήγαμε στον Δήμαρχο, μας έδωσε ένα χώρο, στο ΚΑΠΗ όπου συναντιόμαστε εκεί κάθε Πέμπτη μεσημέρι 1 με 2:30. Η ομάδα σιγά-σιγά μεγαλώνει, έρχονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν εντοπίσει ότι έχουν πρόβλημα με τα ναρκωτικά, πρόβλημα με όλες τις ουσίες, συμπεριλαμβανομένου και του αλκοόλ, ότι χρειάζονται βοήθεια και ότι υπάρχει ελπίδα να μπορέσουν να φύγουν και αυτοί από αυτό».

Μετά από τη δημιουργία της ομάδας αυτής, η ζωή του Χρήστου έχει πάρει άλλη τροπή. Δεν το πίστευε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα, ότι θα ζει και θα χαίρεται τις απλές στιγμές της ζωής.

Η αδελφότητα των Ναρκομανών Ανωνύμων είναι τεράστια, γίνονται περίπου 137 χιλιάδες συγκεντρώσεις εβδομαδιαίως σε 140 χώρες σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα γίνονται 130 συγκεντρώσεις κάθε εβδομάδα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κόρινθο, Λουτράκι, Ηράκλειο, Πτολεμαΐδα, Λάρισα, Μυτιλήνη, Αλεξανδρούπολη, Μύκονο και αλλού.

Πέρυσι έκλεισε 30 χρόνια στην Ελλάδα η λειτουργία των Ν.Α. Είναι ο πιο μεγάλος και ο πιο παλιός οργανισμός παγκοσμίως που έχει να κάνει με τις ουσίες. Η αδελφότητα αυτή ξεκίνησε από τις αρχές του 1953, με ένα μικρό κίνημα από την Καλιφόρνια και πλέον έχει εξαπλωθεί σε όλο το κόσμο. «Είναι μαγικό, δεν χρειάζεται τίποτα, ούτε κάποιο οικονομικό αντίτιμο για να παραβρεθεί κάποιος σε μία συγκέντρωση, ούτε κάποια χαρτιά, ούτε κάποιες εγγυήσεις ούτε τίποτα. Η μόνη προϋπόθεση για να γίνεις μέλος της αδελφότητας των Ναρκομανών Ανωνύμων είναι να έχεις την επιθυμία να σταματήσεις τη χρήση», σημείωσε ο Χρήστος.



Τι συμβαίνει στις συγκεντρώσεις των Ν.Α.

Οι συγκεντρώσεις ξεκινούν με την ανάγνωση της βιβλιογραφίας των Ν.Α. Κατόπιν, είτε μπορεί να υπάρχει κεντρικός ομιλητής, ο οποίος θα μοιραστεί κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα, ή μπορεί να έχει επιλεγεί από τη βιβλιογραφία ένα θέμα και οι συμμετέχοντες να μοιράζονται την εμπειρία τους με τα υπόλοιπα μέλη που κι αυτά με τη σειρά τους μοιράζονται τις ανησυχίες τους πάνω σε αυτό, προσπαθώντας να τον βοηθήσουν με τις δικές τους εμπειρίες σε ανάλογες περιπτώσεις. «Υπάρχει ισοτιμία, υπάρχει ισονομία μέσα σε μία συγκέντρωση, είμαστε όλοι ίσοι. Τα μέλη που απαρτίζουν μια συγκέντρωση είναι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, δεν μας απασχολεί ποια είναι η οικονομική σου κατάσταση, δεν μας απασχολεί ποια είναι η οικογενειακή σου κατάσταση, ούτε η ηλικία, ούτε το φύλο, ούτε η θρησκεία, το δόγμα ή η έλλειψη θρησκείας. Τίποτα από αυτά δεν μας απασχολούν. Το μόνο που μας απασχολεί είναι ποιό είναι το πρόβλημα σου και αν και με ποιον τρόπο μπορούμε να βοηθήσουμε» τόνισε ο Χρήστος.

Ο Πέτρος είπε πως στους Ν.Α. μαθαίνεις τον τρόπο για να μπορείς να αντιμετωπίζεις όλο αυτό το πρόβλημα του εθισμού και πως από τη στιγμή που τους γνώρισε δεν ξαναέφυγε ποτέ. «Ένιωσα τόσο οικεία, σαν στο σπίτι μου και δεν νιώθω πια μόνος απέναντι στην αρρώστια μου, απέναντι στο πρόβλημα των ναρκωτικών, ενώ πάντα ήμουν μόνος. Μέρα με την μέρα έχω φτάσει τώρα να πλησιάζω τα 3 χρόνια που είμαι καθαρός με πλήρη αποχή από ουσίες και το αλκοόλ».

Στην αδελφότητά τους συστήνονται ως «ναρκομανείς» για να μην ξεχνάνε από πού έρχονται, το λόγο που πήγαν στην αδελφότητα και αυτό γιατί η «αρρώστια» που έχουν είναι ακίνδυνη μόνο όταν μένει ανενεργή. Στην αγγλική γλώσσα ο ναρκομανής μεταφράζεται ως «addict» που σημαίνει εθισμένος, όμως εδώ στην Ελλάδα κρίθηκε ότι η καλύτερη μετάφραση είναι αυτή του «ναρκομανή σε ανάρρωση».

Το μήνυμα είναι ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει ζωή. Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ο Χρήστος: «Τα ναρκωτικά σου προσφέρουν ένα παραμύθι και το παραμύθι έχει κακό τέλος, έχει δράκο. Έχει έναν πάτο που όσο σκάβεις πας όλο και πιο βαθιά. Εμένα οι Ναρκομανείς Ανώνυμοι μου έδωσαν αυτή την επιλογή, να αφήσω το φτυάρι κάτω και να σταματήσω να σκάβω αυτόν τον πάτο και να μπορέσω να ζήσω και εγώ χωρίς την χρήση ναρκωτικών».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey