Καταγγελία σε βάρος πολυπληθούς ομάδας εν ενεργεία και συνταξιούχων εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Λέσβο, που παρέχουν πολύωρες υπηρεσίες ιδιαίτερων μαθημάτων κατ' οίκον έχουν λάβει και εξετάζουν οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές αλλά και οι οικονομικές υπηρεσίες -για άλλη μια φορά. Πρόκειται για ένα γεγονός που πάντα διασκεδάζει τις εντυπώσεις, σπάνια όμως χτυπά τη ρίζα του προβλήματος.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η καταγγελία εστάλη στη Μυτιλήνη από την Αθήνα. Σε αυτήν δε περιλαμβάνονται οικονομικά στοιχεία που αφορούν καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς των καταγγελλομένων αλλά και στοιχεία ιδιοκτησιών δυσανάλογων με τις οικονομικές δυνατότητες των εκπαιδευτικών που τις κατέχουν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το όλο θέμα διερευνά διοικητικά για τη διάπραξη τυχόν διοικητικών παραπτωμάτων η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Πλην όμως και οι οικονομικές υπηρεσίες διερευνούν τα καταγγελλόμενα.

Ας σημειωθεί ότι ανάλογη καταγγελία, χωρίς όμως οικονομικά στοιχεία όπως αυτή τη φορά, είχε υπάρξει στη Λέσβο και στο παρελθόν, χωρίς όμως τότε οι καταγγελίες να αποδειχθούν. Και αυτό ακριβώς μας υπενθύμισε ο προϊστάμενος της ΔΟΥ Μυτιλήνης Παναγιώτης Μπαρούτης τονίζοντας στο «Ε» ότι είναι δύσκολο να αποδειχτούν τέτοιου είδους κατηγορίες: «Είναι μια παλιά ιστορία και καθόλου εύκολη. Δεν μπορείς να μπεις στο σπίτι κάποιου χωρίς Εισαγγελέα. Και αν μπεις το παιδί θα σου πει ότι έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από ιδιαίτερα μαθήματα. Παίρνουμε αρκετά συχνά τέτοιες καταγγελίες, αλλά έχουμε δεμένα χέρια».

Δεν φέρνουν αποτέλεσμα

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου τύπου καταγγελίες, είτε γίνονται από πραγματικό ενδιαφέρον για την τήρηση της νομοθεσίας και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραπαιδείας, είτε εκδικητικά, ακόμα και αν αποδειχτούν, δύσκολα «φέρνουν την Άνοιξη». Η πραγματικότητα, ακόμα και σήμερα που η κρίση έχει βαθύνει περισσότερο από τις προηγούμενες χρονιές, είναι ότι κάθε νοικοκυριό φροντίζει με κάθε τρόπο ώστε το παιδί του που δίνει τη μάχη των πανελληνίων να έχει κάποια βοήθεια. Και τα ιδιαίτερα μαθήματα είναι μια από τις πρώτες προτεραιότητες. Ακολουθεί το φροντιστήριο, η ενισχυτική διδασκαλία, κάποιο κοινωνικό φροντιστήριο ή κάποιος συγγενής που θα προσφερθεί εθελοντικά. Μάλιστα, για κάποιο λόγο -που βέβαια εξηγείται, αλλά είναι μεγάλη συζήτηση- το «ιδιαίτερο» είναι συνώνυμο με την περισσότερη φροντίδα που παρέχουν οι γονείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν και το ανάλογο βαλάντιο, βέβαια. Αν σε κάτι συνέβαλε η κρίση είναι το να περιορίζονται οι ώρες των μαθημάτων εκτός σχολείου στα πιο «αναγκαία». Με άλλα λόγια, στην ελληνική πραγματικότητα πανελλήνιες χωρίς έξτρα μαθήματα από το σχολείο, δε νοούνται. Είναι κάτι που το έχει αποδεχθεί η ελληνική κοινωνία, το θεωρεί αναγκαίο «κακό» που δεν μπορεί να αποφύγει αν πράγματι θέλει να βοηθήσει μια οικογένεια το παιδί της να πάει με περισσότερα εφόδια να δώσει στις πανελλαδικές.

Από την άλλη, αν ένας καθηγητής έχει τόση μεταδοτικότητα σπίτι του, απορεί κανείς γιατί αυτή δεν διαχέεται στη σχολική τάξη, οι μαθητές της οποίας καλούνται, με δεδομένο το πλαίσιο της παραπαιδείας, να είναι όρθιοι και συγκεντρωμένοι από τις 8 το πρωί μέχρι… αργά το βράδυ.