Η κατάσταση με το προσφυγικό παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και σε ένταση και σε έκταση και, με δεδομένη την πολυετή οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία, δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα που προκαλεί αβεβαιότητα και ανησυχία σε όσους επιχειρούν να το διαχειριστούν με ανοιχτά μέτωπα και με κλειστά τα σύνορα!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσοι από την κυβέρνηση μιλούν για το μείζον αυτό θέμα και εκθέτουν την κατάσταση στη ρεαλιστική της εκδοχή, τι δηλαδή μπορεί να προκύψει για το θέμα, αναγκάζονται -μετά το σοκ που προκαλούν οι δηλώσεις τους- να καταφύγουν σε πιο «μετριοπαθείς» εκτιμήσεις για να γίνουν πιο εύπεπτες και αποδεκτές οι αρχικές δηλώσεις.

Και όλα αυτά γιατί η ταλαιπωρημένη ελληνική κοινή γνώμη από τα συνεχή... χαστούκια που έχει φάει τα τελευταία χρόνια «τρελαίνεται» στην ιδέα να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα και να παραμείνουν αμανάτι πολλές χιλιάδες πρόσφυγες.

Πάντως, τα επόμενα 24ωρα είναι κρίσιμα και καθοριστικά για τι πρόκειται να συμβεί, αφού τόσο η σύνοδος κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας όσο και οι αποφάσεις της Τουρκίας για το θέμα αυτό εκ των πραγμάτων δρομολογούν εξελίξεις, που όλοι ελπίζουν ότι θα στοχεύουν στον περιορισμό των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη και ως εκ τούτου και στα νησιά μας και στη Λέσβο εν προκειμένω, που εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη.

Φαίνεται ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση αυτή βρίσκονται εν αναμονή των αποφάσεων και των εξελίξεων! Γιατί το γεγονός ότι τα σύνορα είναι κλειστά και ο κίνδυνος εγκλωβισμού υπαρκτός προφανώς λειτουργεί αποτρεπτικά και για τους πρόσφυγες και κυρίως για τους παράτυπους μετανάστες να περάσουν στα νησιά μας, τουλάχιστον στους αριθμούς που αναμενόταν αυτό να συμβεί πριν προκύψουν οι τελευταίες εξελίξεις.

Ο παράγοντας Τουρκία μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στην υπόθεση, αφού είναι κοινή η εκτίμηση ότι από τη δική της εμπλοκή θα εξαρτηθούν πολλά.

Τούτων δοθέντων λοιπόν φαίνεται διαχειρίσιμη η κατάσταση στη Λέσβο, παρόλο που το σχέδιο επιβράδυνσης της μετακίνησης προσφύγων από τα νησιά ξεπέρασε ήδη τη μια εβδομάδα χωρίς να δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα. Αυτό αποτελεί μια «κατάκτηση» για το νησί, γιατί διαμόρφωσε κάποιες δομές, μετά την ασφυξία που δέχτηκε το καλοκαίρι, τις οποίες τώρα επιχειρούν να δημιουργήσουν άλλες περιοχές που υποδέχονται τις προσφυγικές αφίξεις χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές.

Και εδώ είναι η ευθύνη του κρατικού μηχανισμού αλλά και των Ευρωπαίων, που πάλι αιφνιδιάστηκαν από κάτι που ήταν αναμενόμενο ότι θα συμβεί, έστω και με κάποια καθυστέρηση. Καλώς ή κακώς, η διαχείριση του προσφυγικού θέλει αντοχή και τακτική, γιατί είναι «μαραθώνιος» και όχι αγώνας «σπριντ»!