Κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι το προσφυγικό θα συνεχίσει να μας απασχολεί με τα μικρά και μεγάλα περιστατικά που θα διαδραματίζονται γύρω απ’ αυτό.

Περιστατικά που έχουν και την ευχάριστη, αλλά και τη δυσάρεστη πλευρά τους και τα οποία φαίνεται ότι θα μας συνοδεύουν όλο το επόμενο διάστημα στο νησί, αφού εκ των πραγμάτων θα μάθουμε να ζούμε και να πορευόμαστε με τη νέα αυτήν πραγματικότητα. Ευχή μας βέβαια είναι τα δυσάρεστα περιστατικά που θα μας απασχολούν να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα.

Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι στη διαχείριση αυτού του τεράστιου ζητήματος να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μη μετράμε πτώματα στις ακτές μας αφενός, αλλά αφετέρου και για έναν επιπλέον λόγο, που συμβαίνει στη Λέσβο και -όσο κι αν ακούγεται περίεργα- δεν παύει να είναι ένα ανυπέρβλητο προς το παρόν πρόβλημα.

Αναφερόμαστε στο θέμα της ταφής των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων, που ενώ αναζητούν τη «γη της επαγγελίας» φεύγοντας από τις πατρίδες τους, καταλήγουν στους υγρούς τάφους των ναυαγίων και μάλιστα παραμένουν άταφοι, αφού στο νησί δεν έχει βρεθεί ο χώρος για να εναποθέσουν τις ψυχές τους και να ηρεμήσουν μετά από τόση ταλαιπωρία!

Δυστυχώς, ακόμη παραμένουν άταφα τα θύματα του ναυαγίου της 28ης Οκτωβρίου και όσα ακόμη συνεχίζουν να ξεβράζονται στις ακτές μας, αναδεικνύοντας και αυτήν τη διάσταση του εκρηκτικού προβλήματος που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως νησί κοντά στα άλλα που εντελώς ξαφνικά και ανεπάντεχα κληθήκαμε να διαχειριστούμε.