Μια πολύ όμορφη κωμωδία, με ενδιαφέρον κείμενο και ιδιαίτερη σκηνοθεσία αλλά και υποκριτική δυσκολία, απόλαυσε την Κυριακή και τη Δευτέρα το κοινό της Μυτιλήνης. Πρόκειται για τη «Μαύρη Κωμωδία» του Πήτερ Σάφερ, που παρουσίασαν οι «Άστεγοι» κι από… μαύρη την έκαναν όσο πιο λαμπερή μπορούσαν. Οι ηθοποιοί το ευχαριστήθηκαν, το ίδιο και το κοινό που καταχειροκρότησε την προσπάθειά τους και τις δυο μέρες που γέμισε το Δημοτικό Θέατρο της πόλης.

Η «Μαύρη Κωμωδία» του Πήτερ Σάφερ είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας διακοπής ρεύματος. Η απουσία του φωτός δημιουργεί ανατροπές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στη ζωή ενός ανερχόμενου γλύπτη.
Η πρωτοτυπία του έργου βασίζεται, αφενός στο κείμενο, αφετέρου στην ερμηνεία των ηθοποιών, οι οποίοι υποκρίνονται ότι κινούνται στο απόλυτο σκοτάδι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, ενώ ο θεατής… βλέπει τα πάντα.
Η κύρια δυσκολία του έργου είχε να κάνει με το ότι οι ηθοποιοί καλούνταν να υποκριθούν ότι κινούνται στο σκοτάδι, την ώρα που βρίσκονταν σε μια πλήρως φωτισμένη σκηνή. Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν αρκετά ικανοποιητικό και ομολογουμένως πολύ αστείο, μια και το κοινό δεν έπαυε να γελάει με όλη του την ψυχή κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Άρτιο το σκηνοθετικό αποτέλεσμα από τον Κλεομένη Τζαννέτο. Μετά από πολλά… βασανιστήρια στα οποία εξανάγκασε ο κ. Τζαννέτος τους ηθοποιούς της παράστασης. Με λίγα λόγια, σκληρή δουλειά από τη μεριά της ερασιτεχνικής αυτής θεατρικής ομάδας, που κάποιες φορές θύμισε επαγγελματικό θίασο.

Οι συντελεστές
Στη «Μαύρη Κωμωδία» έπαιξαν με τη σειρά που εμφανίστηκαν, οι ηθοποιοί Παντελής Καραδούκας, Χριστίνα Μαμουλή, Αγγελική Γεωργαντά, Βαγγέλης Ντάβας, Λευτέρης Μυρσινιάς, Ντικράν Ματοσσιάν, Βενετσιάνα Αργυρίου και Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος.
Τα σκηνικά επιμελήθηκαν οι Λένα Τριανταφύλλου και Κλεομένης Τζαννέτος, τη σχεδίαση των γλυπτών που βρίσκονταν στη σκηνή η Λένα Τριανταφύλλου και την κατασκευή αυτών οι Αντουέλ Νάκε και Αντρέας Τζίκα. Την επιμέλεια των κοστουμιών ανέλαβαν οι Κατερίνα Κομνηνάκα και Αγγελική Γεωργαντά, το σχεδιασμό των φωτισμών ο Παναγιώτης Μανιάτης και τη μουσική επιμέλεια ο Κλεομένης Τζαννέτος.
Ηχητικά την παράσταση κάλυψε η Κατερίνα Κομνηνάκα, την αφίσα δημιούργησαν οι Νάγια Βακλατζή και Αναστασία Γαλάνη, το πρόγραμμα επιμελήθηκε η Όλγα Μιρονοπούλου και οι Ράνια Καχριμάνη και Μαρίνα Ιωαννάτου ανέλαβαν φροντιστές σκηνής.



Τι είπαν οι «Άστεγοι»
Για την ιδιαίτερη αυτή παράσταση και τις εμπειρίες τους μίλησαν οι «Άστεγοι».
Ο κ. Τζαννέτος τόνισε: «Τι είναι αυτό που, αν και κινείται ευθύγραμμα, στρίβει όταν πλησιάζει σε μεγάλα σώματα; Απάντηση: Το ΦΩΣ! Στο σκοτάδι δεν είμαστε αυτό που φαινόμαστε, αλλά αυτό που νιώθουμε. Η ψυχή μας ζει στο σκοτάδι, ή μάλλον, είναι πιο ευδιάκριτη στο σκοτάδι. Άλλοι τα σκέφτηκαν, αλλά εμένα μου άρεσαν.»
«Μονίμως μπερδεμένος, μονίμως στο σκοτάδι… Και να μου πουν ποιος είμαι, δυστυχώς δε θα μπορέσω να δω!», είπε ο Παντελής Καραδούκας, ενώ η Χριστίνα Μαμουλή σημείωσε: «Ωχ Θεέ μου! Θα κάηκε η ασφάλεια. Κανένα φως δε λειτουργεί. Απόψε έπρεπε να συμβεί κι αυτό; Και δεν έχουμε ούτε ένα σπίρτο. Έλλειψις οργάνωσης. Κακό σημάδι. Πόσο δίκιο είχε ο καημένος ο πατέρας μου. Πρόσεχε περδικούλα μου, μου έλεγε, το νου σου. Πώς είπατε παρακαλώ: Είναι κι άλλοι εδώ; Α, ώστε αυτό θα πει σκοτεινές συναντήσεις. Και τι αποκαλυπτική φωνή που έχουν στο σκοτάδι…»
«Στο φως του μπλακ-άουτ, οι χαρακτήρες του έργου, έχοντας την ψευδαίσθηση της κάλυψης του “σκοταδιού”, ξεγυμνώνονται, σατιρίζονται και σαρκάζονται, ανατρέποντας την αρχικά αναμενόμενη “καθώς πρέπει” συμπεριφορά. Εμείς πάντως να σας ψυχαγωγήσουμε θέλουμε. Μακάρι πρώτα να γελάσετε και μετά να προβληματιστείτε», είπε η Αγγελική Γεωργαντά και το λόγο παίρνει ο Βαγγέλης Ντάβας σημειώνοντας: «Πρόκειται για μια επείγουσα ανάγκη! Κάποιος μας σκαρώνει άσχημα παιχνίδια και δε μου αρέσει καθόλου! Δεν έχω ιδέα από τέχνη αλλά ξέρω να ζυγίζω καλά τους ανθρώπους, τόσο στο φως όσο και στο σκοτάδι!»
Ο Λευτέρης Μυρσινιάς από την άλλη είπε: «…………….. ! (μετάφραση: τι αποκαλυπτική φωνή που έχει το σκοτάδι!) Παιδιά ευχαριστώ για το ζεστό (αν και υγρό) χειμώνα που περάσαμε. Ήταν πολύ ωραία!»
«Πόσο διαφορετικό είναι το τυρί από την κιμωλία; Μυρίζει ή όχι το αεριόφως; Μοιάζει η κοτόψειρα με πέρδικα; Είναι το σφάλλειν ανθρώπινο; Γιατί άργησες, Λευτέρη; Έχουν οι εκατομμυριούχοι βελούδινη επιδερμίδα; Τελικά το βάζο ήταν Κανγκ-Τσι, Τανγκ-Τσι ή Κόουλ-Πορτ; Είναι οι άνθρωποι του Θεού επαγγελματίες; Τι ώρα έχουμε πει, Τέλη; Δεν είχε γυναίκα ο Μιχαήλ Άγγελος; Η τσάπα ή η τσουγκράνα συμβολίζει την υπερβολική αγάπη του ανθρώπου στον εαυτό του; Ο Μολβόλιο ήταν ασθενής του Αγίου Αυγουστίνου; Θέλει κανείς μπύρα; Είναι αυτός ο καναπές εύπλαστος; Τι είναι ο γρύλακας; Τελικά, ύστερα από έξι μήνες, δεν κατάλαβα γρυ από αυτό το έργο! Μόνο ότι ο θάνατος ενός δημιουργήματος φωτίζει όλη την προηγούμενη ύπαρξή του…», διαπιστώνει ο Ντικράν Ματοσσιάν.
Έπειτα. η Βενετσιάνα Αργυρίου τονίζει: «Όταν το σκοτάδι γίνεται αποκαλυπτικό, όλα συμβαίνουν ανάποδα.. Μπαίνει μέσα η βροχή, η υπηρέτρια της ημέρας έρχεται τη νύχτα… και από όμορφη υπηρέτρια μεταμορφώνεται σε ΤΕΡΑΤΩΔΗ φιλενάδα. Τότε είναι που ο σκηνοθέτης τρελαίνεται και η παράσταση αρχίζει…»
«Η ομάδα, μια… τρελή-τρελή παρέα, με πολύ κέφι σε όλες τις στιγμές που ζήσαμε! Η παράσταση, μια μοναδική εμπειρία που ούτε καν φανταζόμουν ότι θα ζούσα κατά την παραμονή στο νησί! Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την υπομονή σας και όσα απλόχερα μου προσφέρατε!», είπε ο Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος και ακολουθεί η Κατερίνα Κομνηνάκα, λέγοντας: «Τα σκηνικά τα στήσαμε. Το κοστούμια φορέθηκαν. Το μακιγιάζ ολοκληρώθηκε. Ωραία! Είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε! Μουσική, αυλαία και πάμε!!! Εεε… τι έπαθαν τα φώτα; Blackout; Και τώρα τι κάνουμε; Ε, όλο και κάποιος περαστικός θα φέρει λίγο φως…»
Η Ράνια Καχριμάνη με τη σειρά της είπε: «“Καλά να τους έχει ο Θεός, μας κόψαν απόψε το φως.” Γιατί στο σκοτάδι, όλα φαίνονται πιο καθαρά!»
Τέλος, η Μαρίνα - Ισμήνη Ιωαννάτου, τόνισε: «Ευτυχώς που καμμιά φορά πέφτει η ασφάλεια… και τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους…», ενώ η Όλγα Μιρονοπούλου είπε: «Φως ή σκοτάδι; Μπερδεύτηκα… Πάρτε όμως μαζί σας ένα κουτάκι σπίρτα, μπορεί να χρειαστεί…»