Άλλο ένα αξιόλογο βιβλίο, λοιπόν, από το δάσκαλο και συγγραφέα κ. Στρατή Μισγίρη. Ένα βιβλίο με πολλές πληροφορίες για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην αγαπημένη του κωμόπολη, την Καλλονή.

Ο πολυγραφότατος φίλος Στρατής από τον πρόλογό του κιόλας εκφράζει την πικρία του για την κατάργηση του 1ου Γραφείου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Καλλονή εξ αιτίας του καλλικρατικού Δήμου και στη συνέχεια, στο πρώτο κεφάλαιο, αναφέρεται διεξοδικά στην οργάνωση του Γραφείου, αφού πρώτα κάνει μια περιδιάβαση στο χώρο της Εκπαίδευσης του νησιού μας από τα αρχαία χρόνια (Σαπφώ, Αριστοτέλης) μέχρι τη Λειμωνιάδα Σχολή στο μοναστήρι του Αγίου Ιγνατίου, φτάνοντας μέχρι το σήμερα.

Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στο Δημοτικό Παιδικό Σταθμό της Καλλονής, ξεκινώντας από την ίδρυσή του το 1965 και την οργάνωσή του στα επόμενα χρόνια ως Εθνικού Αγροτικού Νηπιοτροφείου Καλλονής και την κατασκευή ιδιόκτητου κτηρίου που λειτούργησε κατά το σχολικό έτος 1995 - 1996.

Τα επόμενα δύο κεφάλαια παρουσιάζουν το Νηπιαγωγείο, που πρωτοϊδρύθηκε το 1978 και λειτουργεί αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, και το Ειδικό Σχολείο που ιδρύθηκε το 2005 και στεγάστηκε σε μικρό οίκημα μέσα στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου και στο οποίο φοιτούν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.

Διεξοδικότατη ενημέρωση γίνεται στο επόμενο κεφάλαιο για το Δημοτικό Σχολείο Καλλονής. Ο συγγραφέας, ξεκινώντας την αφήγησή του από τη Λειμωνιάδα Σχολή, όπου στεγαζόταν το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και το Σχολαρχείο, αναφέρεται στην ανάγκη για ανέγερση σχολικού κτηρίου, πράγμα που ανέλαβε να διεκπεραιώσει η Επιτροπή Ανέγερσης Σχολής με πρόεδρο το δραστήριο Μητροπολίτη Μηθύμνης Διονύσιο.

Το κτήριο θεμελιώθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1923 και μετά από διάφορες διεργασίες, χρηματοδοτήσεις κ.λπ., λειτούργησε κατά το σχολικό έτος 1929 - 1930.

Όλα αυτά τεκμηριώνονται μέσα από ενδιαφέροντα έγγραφα και πρακτικά, που ο συγγραφέας βρήκε και τα παραθέτει.

Το κεφάλαιο τελειώνει με την εξέλιξη και προαγωγή του Σχολείου σε οκταθέσιο, καθώς και την επέκταση και ανακαίνισή του με δημοπρασία του έργου το 2003.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με την παράθεση καταλόγου των διευθυντών της Ελληνικής Σχολής, των διευθυντριών του Παρθεναγωγείου και των διευθυντών του Δημοτικού Σχολείου από το Φιλάρετο, ως πρώτο διευθυντή της Λειμωνιάδας Σχολής, μέχρι σήμερα.

Στις 100 και πλέον σελίδες του βιβλίου, ο συγγραφέας προσπαθεί να δώσει πολλές πληροφορίες για το θέμα του, τις οποίες, όπως προείπαμε, τεκμηριώνει με πολλά αποδεικτικά στοιχεία (έγγραφα, πρακτικά). Στόχος του Στρατή Μισγίρη δεν είναι να «διεκδικήσει δάφνες» σε λογοτεχνικό επίπεδο, αλλά να ενημερώσει τον αναγνώστη του, ώστε να έχει μια σφαιρική εικόνα για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην Καλλονή. Και, αν μη τι άλλο, το βιβλίο αυτό να αποτελέσει μια σημαντική ιστορική πηγή για τον ιστορικό του μέλλοντος.

Στο φίλο Στρατή, λοιπόν, εύχομαι να είναι πάντοτε υγιής και δημιουργικός, για να συνεχίσει να μας τροφοδοτεί και με άλλα ενδιαφέροντα βιβλία, που παράλληλα αποτελούν προσφορά στον τόπο μας, ενώ ταυτόχρονα αποδεικνύουν τη μεγάλη του αγάπη για την πόλη μας.