Ένα χρόνο μετά το θάνατο του συμπατριώτη μας, εκλεκτού συγγραφέα 13 βιβλίων Δημήτρη Σαραντάκου, κυκλοφόρησε το παρόν βιβλίο με τρεις ανέκδοτες ιστορίες, που όπως σημειώνει ο ίδιος την πρώτη την άκουσε το 1975 και τις άλλες δύο τις έζησε, κατά κάποιον τρόπο, το 1985 και το 1995, αντίστοιχα. Και οι τρεις ανατρέχουν στον Εμφύλιο Πόλεμο και ειδικότερα στον τρόπο που διεξήχθη στην Πελοπόννησο. Οι τίτλοι των τριών ιστοριών είναι: Χθόνια Οδύσσεια, Νύχτα αγρύπνιας, Ο βενετσιάνικος καθρέφτης.

Δυο λόγια για την υπόθεσή τους:

Δύο κυνηγημένοι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού βρίσκουν καταφύγιο σε μιαν άγνωστη και ανεξερεύνητη σπηλιά - θα καταφέρουν να επιζήσουν και τι θα ανακαλύψουν στα σπλάχνα της;

Τρεις μηχανικοί της Αγροτικής Τράπεζας, αποκλεισμένοι από την κακοκαιρία σ’ ένα ορεινό χωριό, έχουν μιαν απρόσμενη, και λογικά ανεξήγητη, συνάντηση.

Μια αγωνίστρια της Αριστεράς, αντιμέτωπη με μια φριχτή αποκάλυψη, περνάει μέσα απ’ το γυαλί του βενετσιάνικου καθρέφτη, για να βρει τους συντρόφους της νιότης της.

Τρεις νουβέλες, που έχουν κοινό θέμα τους τον Εμφύλιο Πόλεμο στην Πελοπόννησο, στις οποίες ο συγγραφέας επιδιώκει να δείξει πώς σκέφτονται και πώς ένιωθαν οι άνθρωποι που βρέθηκαν στη δίνη της φοβερής εκείνης εποχής και να περιγράψει την ατμόσφαιρά της.

«Οι μορφές όλων αυτών των ανθρώπων που καθρεφτίστηκαν μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη, δεν άφησαν άραγες κανένα ίχνος; Αυτοί οι τόσο ζωντανοί άνθρωποι, που χόρεψαν, τραγούδησαν, μίλησαν, καμάρωσαν, γέλασαν μπροστά του, χάθηκαν έτσι, χωρίς ν’ αφήσουν τίποτα;»