Του Κομνηνού Αργυρέλλη,Φιλολόγου 

Υπευθύνου Περιβαλ.Εκπ.1987-90. 

«Συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα...» 

Ετσι άρχιζε το άρθρο μου το 2014, στο Aegina light της Βικτώριας Τράπαλη για την εξαιρετική Έκθεση Πέτρας, του καλλιτέχνη Παναγιώτη Μαρίνη, που επιχειρούσε να μιμηθεί, ως μια αληθινή μετεμψύχωση, τα εργαλεία της Νεολιθικής Περιόδου. Ειχα παρατηρήσει τότε, ότι είχε φτιάξει κι ένα πέτρινο σφυρί, δεμένο ευφυώς πάνω σε σκληρό δυνατό στυλιαρι,ομοίωμα εκείνου, που ίσως χρησιμοποιούσε ο πρόγονος μας της Νεολιθικής Περιόδου (4.000-2.700 π.Χ. περίπου) 

Από την αλλη-ως έτερος Θεμιστοκλής , «ουκ εία με καθεύδειν τα των Αρχαιοδιφών της Μυτιλήνης τρόπαια», αλλά και η προτροπή των Πανεπιστημιακών της Κρήτης στα Ροδαφνίδια Λισβορίου,να προσκομίζουμε οποιαδήποτε πέτρα φαίνεται πρωτινό εργαλείο, με ώθησαν να κάνω ένα ερευνητικό περίπατο- με τη μεθοδολογία, που είχα μάθει στο πετυχημένο Σεμινάριο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Μόλυβο του Κ. Δούκα,το 1986, με εκπαιδευτές τους Αλεξοπούλου, Επισκοποπούλου,Κωστόπουλο,Σιγάλα,Χρυσούλα Κουρτέλη κ.α.- στην ευρύτερη περιοχή του Κομμένου Λόφου του «Οδυσσέας Ελύτης»,για τα Παλαιολιθικά του οποίου είχε δημοσιεύσει πρόσφατα στο «Εμπρός» ο φίλος Βασίλης Κουμαρέλας. 

...Και έπεσα,πιστεύω, πάνω σε καμία πενηνταριά εργαλεία Νεολιθικού μάστορα: