Σήμερα το «Ε» φιλοξενεί το Μυτιληνιό κινηματογραφιστή Παύλο Αβαγιανό. Με το ντοκυμαντέρ «Μαρίνα Βαλιέρι: η μικρή ανιψιά του Καβάφη» να προβάλλεται για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης μετά την επιτυχημένη προβολή της Πέμπτης και έχοντας συμμετάσχει και ο ίδιος στη δημιουργία του, ο ιδρυτής της εταιρείας digaPictures μάς μιλάει για το εγχείρημα αυτό. Παράλληλα, αφηγείται τη δική του πορεία στο χώρο του και τις δουλειές που έχει κάνει, θίγοντας όμως και τα «κακώς κείμενα» του νησιού.


Σήμερα, προβάλλεται για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης η ταινία για τη Μαρίνα Βαλιέρι. Πώς πήγε η προβολή της Πέμπτης και τι κριτικές ακούσατε από το κοινό;
«Πήγαμε πολύ καλά. Ο κόσμος χειροκρότησε και συγκινήθηκε, ακόμα περισσότερο όταν εμφανίστηκε στο τέλος της ταινίας η ίδια η Μαρίνα Βαλιέρι και της έκαναν και προσωπικά ερωτήσεις.»

Ποια ήταν η ιδέα πίσω από το γύρισμα του ντοκυμαντέρ; Ποιοι συνεργάστηκαν;
«Ο σκηνοθέτης Σίμος Κορεξενίδης έδειξε ενδιαφέρον για το “υλικό” της μικρής ανιψιάς του Καβάφη, με το σκεπτικό να κάνει μια ταινία αφιέρωμα στον ποιητή. Η ζωή-ταξίδι, όμως, της Μαρίνας Βαλιέρι είχε τόσο ενδιαφέρον, που του άλλαξε τα σχέδια κι έτσι προέκυψε το ντοκυμαντέρ. Η γνωριμία του σκηνοθέτη με τη Μαρίνα έγινε μέσα από τη συνεργάτη του Βαρβάρα Γκιγκιλίνη, η οποία ανέλαβε και την οργάνωση παραγωγής.»

Ποιο είναι το ενδιαφέρον στο οποίο εστιάζει το ντοκυμαντέρ και πόσο χρόνο σάς πήραν τα γυρίσματα;
«Το ντοκυμαντέρ εστιάζει σε μια ζωή που δεν της έλειπε τίποτα, σε μια ζωή γεμάτη ταξίδια και γνωριμίες με πρίγκηπες και αριστοκράτες, μια ιστορία που φέρνει στο φως νέα στοιχεία σχετικά με τον Καβάφη και άλλους. Εστιάζει σε μια γυναίκα που είχε το θάρρος και την τόλμη για να αντιμετωπίσει πολλά. Πιστεύω ότι θα γινόταν και μια πολύ καλή ταινία (μυθοπλασίας). Τα γυρίσματα κράτησαν επτά μέρες περίπου και το μεγαλύτερο μέρος τους έγινε στον Παπάδο της Γέρας, στο σπίτι της.»

Για την digaPictures

Πες μας για την digaPictures. Πότε ιδρύθηκε, από ποιους και με ποιο έναυσμα;
«H digaPictures ξεκίνησε το 1997 από εμένα και κάποιους φίλους μου και ήταν ίσως η πρώτη ανεξάρτητη εταιρεία οπτικοακουστικών παραγωγών στο Αιγαίο. Σήμερα είμαι βασικά μόνος μου, δουλεύοντας με εξωτερικούς συνεργάτες. Στήσαμε ένα μικρό… “Χόλλυγουντ” εδώ. Στόχος μας, να προσφέρουμε στην τηλεοπτική εικόνα της Μυτιλήνης και όχι να κάνουμε μόνο σοβαρές, επαγγελματικές παραγωγές. Τελικά ο τόπος μας, όμως, δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Η εταιρεία ενεπλάκη και στο ντοκυμαντέρ για τη Βαλιέρι, καθώς ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε ήταν της digaPictures.»

Τι δουλειές αναλαμβάνει η εταιρεία και με ποιους συνεργάζεται, εντός και εκτός νησιού;
«Η εταιρεία αναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα σε ό,τι αφορά τα οπτικοακουστικά, δηλαδή τηλεοπτικές διαφημίσεις (όπου είμαστε και σε πολύ υψηλό επίπεδο), τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκυμαντέρ, παραγωγή προωθητικών βίντεο επιχειρήσεων, web video κ.ά.. Δυνατό μας χαρτί είναι το postproduction δηλαδή η επεξεργασία της εικόνας, τα ειδικά εφέ κ.τ.λ.. Επίσης προσφέρουμε τεχνική υποστήριξη και εκπαίδευση. Το 2006 στήσαμε στη Ρόδο ένα νέο σύγχρονο τηλεοπτικό σταθμό, τον “Κόσμος”. Και έτσι άνοιξε μια πόρτα και με την αγορά της Ρόδου, καθώς αναλάβαμε και το δημιουργικό για διαφημίσεις. Μια διαφορετική αγορά, με μεγάλη δυναμική. Τέλη τού 2009, επίσης, αναλάβαμε το στήσιμο ακόμα ενός σταθμού στη Σάμο. Οπότε, σήμερα έχουμε φτιάξει μια ψηφιακή γέφυρα που ενώνει τα νησιά από Δωδεκάνησα μέχρι Μυτιλήνη, με την digaPictures. Με το ιντερνέτ άνοιξαν τα όρια και πλέον κάνουμε δουλειά ακόμα και για το εξωτερικό.»

Ποια ήταν η πιο προκλητική και ενδιαφέρουσα δουλειά που έχεις αναλάβει μέχρι τώρα;
«Όλες οι δουλειές είναι πρόκληση και η αλήθεια είναι πως παρακαλώ να μας έρχονται δύσκολα projects. Έχω πάρα πολλά στο μυαλό μου, από ένα ντοκυμαντέρ στην Κύπρο, μέχρι την παραγωγή τηλεοπτικής εκπομπής αυτοκινήτου και πιο πρόσφατα τη συνεργασία μας με τους “Scorpions”. Αναλάβαμε την παραγωγή του τηλεοπτικού σποτ. Δε θα μιλήσω για το πώς χειρίστηκαν το promotion οι εδώ παράγοντες, όπου έγιναν μεγάλα λάθη, αλλά για το ότι βάλαμε τον πήχη ψηλά και τα καταφέραμε. Ήταν ένα project με τεχνικές που πρώτη φορά χρησιμοποιήσαμε και μια δουλειά που μας άνοιξε πόρτα σε μια διαφημιστική στην Αθήνα.»

Πριν από δύο χρόνια είχες κάνει και γυρίσματα στο Βόλο για τη ζωή και το έργο του Θεόφιλου εκεί. Ποιος ήταν ο σκοπός και πώς χρησιμοποιήθηκε το υλικό που συγκεντρώθηκε;
«Είχα συνεργάτη ένα φοιτητή από το Βόλο και πάνω σε μια κουβέντα έπεσε η ιδέα. “Γιατί όχι;”, σκέφτηκα. Χρήματα όμως δεν είχα, έτσι ζήτησα βοήθεια από το Δήμο Μυτιλήνης. Έδειξαν απλά πρόθυμοι. Από εδώ και από εκεί μαζέψαμε ένα ποσό, μικρό αλλά αρκετό για να κάνω έρευνα και γυρίσματα στο Βόλο. Εκεί κατέγραψα απίστευτο υλικό και στην πορεία το σενάριο διαμορφωνόταν σε κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση και με τα πολλά που ήδη έχουν γίνει για το Θεόφιλο. Η ιστορία, όμως, κόλλησε για το γνωστό λόγο. Χρήματα. Και εκεί έμεινε. Είναι μεγάλο θέμα και καλό θα ήταν να ξαναμιλήσουμε για αυτό όταν θα ολοκληρωθεί.»

Με την κάμερα στο χέρι

Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στο να βρίσκεσαι πίσω από την κάμερα; Τι είχες στο μυαλό σου όταν πήρες την απόφαση να σπουδάσεις και τι αντιμετώπισες όταν τελικά άρχισες να εργάζεσαι στο χώρο;
«Αυτό που με γοητεύει, είναι η αστικοποίηση των συναισθημάτων, και όχι μόνο με την κάμερα. Το να δημιουργώ εικόνες για να σου μιλήσω, να σου εκφράσω αυτό που νιώθω... Από πολύ μικρός κυκλοφορούσα με μια Zenith, φαινόταν λοιπόν με το τι θα ασχοληθώ. Αν και δεν είχα την κατάλληλη υποστήριξη από τους δικούς μου, δεν τους κατηγορώ. Δε γνώριζαν, κι έτσι το στήριξα όλο αυτό μόνος μου. Το 1994 σπουδές σωστές για το χώρο μας δεν υπήρχαν. Υπήρχε μόνο η Σχολή Σταυράκου, αλλά τότε ήθελε κάποια εκατομμύρια, οπότε επέλεξα μια πιο φθηνή σχολή, την Panavison, κι ευτυχώς υπήρχαν καθηγητές επαγγελματίες, τους οποίους και ακολούθησα για ένα διάστημα. Μετά τη Σχολή ήρθα στο νησί για το στρατιωτικό μου κι έμεινα εδώ. Αυτό ήταν μεγάλο λάθος, αφού στην Αθήνα τότε αναπτυσσόταν η ιδιωτική τηλεόραση και ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα, αλλά μάλλον τότε δεν το κατάλαβα.
Όταν ξεκίνησα εδώ, το 1997, ήμουν ήδη γνωστός στο χώρο, καθώς είχα εργαστεί και στα τότε τοπικά κανάλια (“Τηλεόραση Αιγαίου”). Όπως προείπα, όμως, ο τόπος μας δεν ήταν έτοιμος για - ας το πω λαϊκά - αθηναϊκού επιπέδου παραγωγές και έτσι για αρκετά χρόνια δεν είχα δουλειές. Επέμενα όμως στην ποιότητα, η μάλλον επέμενα σε αυτό που αγαπώ να κάνω, και έτσι η πρώτη δεκαετία τού 2000 μάς δικαίωσε. Έκτοτε, πολλοί μάς έδωσαν την ευκαιρία να δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.»

Κάνεις σχέδια για το μέλλον όσον αφορά στη δουλειά σου; Ποιο θα ήθελες να είναι το επόμενό σου βήμα;
«Το επόμενο βήμα δεν είναι ένα... μετά από την επιτυχία με το “foititeliaTV”, το πρώτο νεανικό webTV που στήσαμε εδώ (γι’ αυτό οφείλω ένα “ευχαριστώ” στο Χριστόφορο Σωμαράκη), βρίσκεται στα σκαριά ένα νέο τηλεοπτικό ιντερνετικό κανάλι, που θα είναι ντοκυμαντεριστικό, με τηλεοπτική φιλοσοφία και προς το παρόν θα αφορά όλο το Βόρειο Αιγαίο. Επιπλέον, η digaPictures θα μπει και στο χώρο τού wedding cinematography (κινηματογράφηση γάμων), κάτι που επίσης το είχαμε από πολλά χρόνια πριν σχεδιάσει, αλλά δεν ήταν κατάλληλη η χρονική στιγμή. Και, γεροί να είμαστε, πολλά άλλα, που θα τα δείτε στην πορεία…»

Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι πριν κλείσουμε;
«Θέλω να κλείσω με αυτό: με στενοχωρεί πολύ η τηλεοπτική διαφήμιση που υπάρχει στα Μέσα μας, δεν είναι σωστή. Χρόνια τώρα το λέω αυτό. Και πιο πολύ φταίνε οι ίδιοι επιχειρηματίες. Η διαφήμιση και ειδικά η τηλεοπτική, είναι η βιτρίνα μας και δε νομίζω ότι κάποιος θέλει να έχει άσχημη βιτρίνα. Ας το προσέξουμε και ας κάνουμε σύγκριση με παραγωγές της Αθήνας και ας ανεβάσουμε το επίπεδο. Έτσι, θα έχει και νόημα και αποτέλεσμα η διαφήμιση. Ευχαριστώ τους συνεργάτες μου και τους φίλους μου για την υποστήριξη.»