«Ψάχνουμε την ουσία της τέχνης»

01/07/2012 - 05:56
Οι ιδρυτές του συγκροτήματος «Νέμεσις», Στρατής Αλτιπαρμάκης και Νίκος Περιφεράκης, μίλησαν στο «Ε» για την μέχρι σήμερα πορεία τους
Οι «Νέμεσις», το Μυτιληνιό συγκρότημα, που τραγούδησε πρόσφατα στη μεγάλη συναυλία των «Scorpions» που πραγματοποιήθηκε στη Λέσβο και που τα τελευταία χρόνια κρατά όμορφη μουσική συντροφιά στους μουσικόφιλους της πόλης κι ολόκληρης της Λέσβου, ιδρύθηκαν το 2005 από τους Στρατή Αλτιπαρμάκη και Νίκο Περιφεράκη, που αποτελούν μέχρι και σήμερα την «ψυχή» του συγκροτήματος. Πολύς κόσμος τους γνωρίζει από τις live εμφανίσεις τους στα στέκια της πόλης, όπου έγιναν αγαπητοί παίζοντας τη μουσική που τους αρέσει. Μέχρι σήμερα δική τους δουλειά έχουν παρουσιάσει όσον αφορά τη σύνθεση, αλλά στο μέλλον υπόσχονται μια ολοκληρωμένη δική τους «πρόταση», η οποία βρίσκεται ήδη στα «σκαριά». Στο «Ε» μίλησαν οι κ.κ. Αλτιπαρμάκης και Περιφεράκης, για την εμπειρία τους από τη συμμετοχή τους στη συναυλία των «Scorpions», για το πώς ξεκίνησαν και για την μέχρι σήμερα πορεία τους, εκπροσωπώντας όλη τη μπάντα.

Ξεκινώντας, θα ήθελα να μου πείτε πώς νιώσατε, παίζοντας μουσική στην ίδια σκηνή με τους «Scorpions».

Ν. Π.: «Επειδή εμείς μεγαλώσαμε με τους «Scorpions», η εμπειρία αυτή ήταν μοναδική. Απ’ όταν ακόμα κάναμε πρόβες για τη συναυλία, μας φαινόταν απίστευτο ότι ίσως παίξουμε στην ίδια σκηνή με το θρυλικό αυτό συγκρότημα. Ήταν σαν κάποιος να μας ευλόγησε. Ήταν σαν ένα όνειρο, το οποίο πραγματοποιήθηκε χωρίς να το κυνηγήσουμε. Ήταν πραγματικά απίστευτο».
Σ. Α.: «Ήταν μοναδική εμπειρία. Το συγκλονιστικό είναι ότι πιο μικροί, εγώ μαζί με τον αδερφό του Νίκου, που είμαστε και συνομήλικοι, καθόμασταν ακριβώς στο σημείο που έγινε η συναυλία με ένα κασετόφωνο. Ακούγαμε «Scorpions» και ονειρευόμασταν. Όταν ήρθε λοιπόν η στιγμή να επισκεφτώ το χώρο της συναυλίας, μου ήρθε αυτή η εικόνα στο μυαλό. Ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Αν και κάτι τέτοιο ούτε καν να το ονειρευτούμε μπορούσαμε. Είναι με λίγα λόγια μια εμπειρία που δεν περιγράφεται.

Τώρα ας πούμε για τη συναυλία που θα πραγματοποιήσετε σήμερα στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, με θέμα «Έρωτας και Θάνατος».

Σ. Α.: «Κάναμε πρόβες όλο το προηγούμενο διάστημα, αν και είχαμε αρκετές συναυλίες αυτή την εποχή. Ωστόσο, επειδή το θέμα της συναυλίας είναι διαφορετικό από αυτό που παίζουμε μέχρι σήμερα, έπρεπε να το δουλέψουμε αρκετά. Ερωτικά τραγούδια θα πούμε των Μάλαμα, Κανά, Αλεξίου και άλλων, ενώ θα παίξουμε και μια δική μας δουλειά, που είχαμε παρουσιάσει και πέρυσι, για τον Πρωτοπάτση».
Ν. Π.: «Να πούμε ακόμα ότι δεν θα παίξουμε μόνο μουσική όπως τις άλλες φορές. Αυτή τη φορά θα υπάρχουν και κάποιες απαγγελίες. Για την έναρξη της συναυλίας έχει γράψει ο Στρατής ένα πάρα πολύ ωραίο κείμενο, που μας εκφράζει όλους και θα παρουσιαστεί ως η προσωπική μας άποψη για το θέμα «Έρωτας και Θάνατος». Μαζί μας θα παίξουν και οι φίλοι μας Στράτος και Μανώλης. Η συναυλία αυτή θα έχει μια πολυμορφική διάσταση, έτσι ώστε να παρουσιάσουμε κάτι πιο ιδιαίτερο από μια απλή συναυλία».

Από ποια σκοπιά θα μας παρουσιάσετε στη σημερινή συναυλία τον έρωτα και το θάνατο; 


Ν. Π.: «Εμείς είδαμε το θέμα «Έρωτας και Θάνατος» από μια διαφορετική σκοπιά. Είδαμε το μεταβατικό στάδιο που υπάρχει ύστερα από έναν «θάνατο», κυριολεκτικό ή μεταφορικό, μέχρι τη στιγμή που κανείς θα «ξαναγεννηθεί». Για μας αυτή η κατάσταση είναι η πιο δύσκολη κι έχει σημασία το πώς την αντιμετωπίζει ο καθένας. Υπάρχει μια διαδικασία για να πατήσει κανείς ξανά στα πόδια του κι αυτή είναι που μας απασχόλησε. Εμείς λοιπόν μέσα από αυτή τη συναυλία θέλουμε να ρίξουμε το βάρος μας, όχι στο θάνατο του έρωτα, ούτε στην αναγέννηση, αλλά στο διάστημα μεταξύ αυτών των δύο».
Σ. Α.: «Υπάρχει μια διαδικασία ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τον έρωτα και το θάνατο και χωρίς το ένα δεν υπάρχει το άλλο. Τελειώνει ο έρωτας για κάτι με «θάνατο», με κάτι σκληρό, αλλά ο «θάνατος» είναι πάντα η αρχή για τη γέννηση κάτι καινούριου. Αυτή η ενδιάμεση κατάσταση είναι που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο κι εμάς, γιατί αυτή είναι και η κατάσταση που δημιουργεί προβλήματα στον ψυχισμό του ατόμου. Προσπαθούμε δηλαδή να δούμε το αρνητικό σαν θετικό, αλλά με τίποτα δεν μπορείς να μην ζήσεις τη στιγμή αυτή. Το θέμα λοιπόν είναι πώς ο καθένας την αντιμετωπίζει».

Ας μιλήσουμε τώρα για τους «Νέμεσις» γενικότερα. Πώς και πότε δημιουργήθηκε το συγκρότημα;

Ν. Π.: «Μετά από χρόνια γνωριμίας κι αφού συναντηθήκαμε ξανά στη Μυτιλήνη, έχοντας κλείσει ο καθένας τον προσωπικό του κύκλο, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι καινούριο, που τόσο καιρό θέλαμε. Ήταν το 2005 όταν νιώσαμε ότι ήταν η ώρα να φτιάξουμε κάτι πιο ώριμο».
Σ. Α.: «Ουσιαστικά πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε ένα συγκρότημα που θα μας αντιπροσωπεύει, γιατί μέχρι τότε αναγκαζόμασταν να δουλεύουμε ως μουσικοί σε μαγαζιά, όπου η μουσική δεν μας εξέφραζε. Νιώσαμε έντονα λοιπόν την πίεση του να κάνεις κάτι εμπορικό, χωρίς να σου αρέσει, για το μεροκάματο. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε ένα γκρουπ που θα έπαιζε τη μουσική που μας άρεσε, με ό,τι κι αν αυτό συνεπαγόταν, με πείνα ίσως στην αρχή. Ξεκινήσαμε από το μηδέν λοιπόν. Έπρεπε να βρούμε κι άλλους μουσικούς, έπειτα, την κεντρική ιδέα του γκρουπ και το τι αυτό θα εκφράζει και στη συνέχεια να προχωρήσουμε στο να φτιάχνουμε δική μας μουσική. Στο σημείο αυτό να κάνω μία παρένθεση. Δεν απαρνηθήκαμε τη μουσική του εμπορίου, των άλλων καλλιτεχνών και συναδέλφων. Απλά επιλέγουμε ό,τι εκφράζει εμάς από το σύνολο της δουλειάς τους και μόνο αυτό παίζουμε. Γι’ αυτό και το γκρουπ ονομάζεται και «Νέμεσις»».

Ήθελα να έρθουμε σε αυτό το σημείο. Από πού προέκυψε λοιπόν το όνομα του συγκροτήματος;

Σ. Α.: «Νέμεσις ήταν η Θεία Δίκη. Είπαμε κι εμείς λοιπόν ότι θα βγούμε και θα παίξουμε αυτό που μας εκφράζει, κανένας δηλαδή δεν θα στριμώξει ξανά την ψυχούλα μας. Παίζουμε αυτό που θέλουμε κι όχι αυτό που θέλουν οι μαγαζάτορες και μέχρι στιγμής φαίνεται να υπάρχει ανταπόκριση. Και για να μην είμαστε ρατσιστές με τη μουσική, έχουμε εντάξει στο πρόγραμμά μας πολλά διαφορετικά στυλ, γιατί μας αρέσουν λίγο απ’ όλα. Κι επειδή είμαστε μουσικοί που έχουμε σπουδάσει καλά τη μουσική, μπορούμε να παίξουμε το ίδιο τζαζ, ροκ, έντεχνο, έθνικ και λάτιν».

Με τον τρόπο αυτό είναι και δύσκολο να βαρεθεί το κοινό.

Σ. Α.: «Πράγματι. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό δεν αποκλείουμε κόσμο από το κοινό μας. Ούτε στη μουσική φέρεσαι ρατσιστικά. Για να μπορούμε μάλιστα να παίζουμε όλα αυτά τα διαφορετικά είδη μουσικής έχουμε στο γκρουπ και άτομα από άλλες χώρες, επί μόνιμης βάσης ή περιστασιακά».

Δική σας δουλειά έχετε παρουσιάσει στις συναυλίες σας;

Σ. Α.: «Παλιότερα, με τα γκρουπάκια που είχαμε, παίζαμε δική μας μουσική. Και τώρα στις συναυλίες μας παίζουμε κάποια δικά μας κομμάτια, όσον αφορά τη σύνθεση. Στο μέλλον, αυτό που θα μείνει από τους «Νέμεσις» πιστεύω πως θα είναι μια δική τους δουλειά. Είναι κάτι που ήδη προχωράει αργά και σταθερά. Γι’ αυτό παίζουμε κι όλα αυτά τα διαφορετικά στυλ, σε διασκευές Ελλήνων μουσικών που εκτιμάμε, οι οποίοι για εμάς είναι δάσκαλοι. Παίζοντας αυτά που μας αρέσουν μαθαίνουμε και τον εαυτό μας καλύτερα και μέσα από τους άλλους, μεγάλους καλλιτέχνες βλέπουμε, ας το πούμε, το μέλλον μας. Ό,τι παίζουμε από άλλους καλλιτέχνες είναι αυτό που θέλαμε να εκφράσουμε κι εμείς κάποια στιγμή στο μέλλον. Για την ώρα πάμε με το πάσο μας. Είναι πολύ δύσκολο να ετοιμάσεις μια δική σου ολοκληρωμένη δουλειά. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να απαρνηθείς όλα τα άλλα. Γιατί εμείς τώρα, σαν μπάντα, με τις διασκευές, δουλεύουμε λίγο έως πολύ και για την επιβίωση».

Συνεπώς, η κύρια απασχόλησή σας είναι το συγκρότημα.

Σ. Α.: «Για μένα και το Νίκο, ναι. Και πρέπει να πω ότι δεν είναι καθόλου καλό βιοποριστικό μέσο, στην περίπτωσή μας. Δεν βγαίνουν τα λεφτά που περιμένεις».
Ν. Π.: «Γι’ αυτό κάνουμε κι άλλα πράγματα, που έχουν σχέση όμως με τη μουσική. Ο Στρατής κάνει ηχογραφήσεις στο στούντιο, εγώ κάνω μαθήματα. Πάντως ασχολούμαστε μόνο με τη μουσική».

Να φανταστώ ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες λοιπόν, στη δουλειά σας.

Σ. Α.: «Υπάρχει πολύ κούραση και τα λεφτά δεν είναι ποτέ όπως θα τα ονειρευόσουν. Η μελέτη επίσης που χρειάζεται, για να συντηρήσεις το όργανό σου και για να εξελίσσεσαι, είναι ένα ακόμα ζήτημα. Στο βιοποριστικό κομμάτι πάντως υπάρχουν κυρίως οι δυσκολίες. Για να μη μιλήσω για τον ανταγωνισμό ή τη Μυτιλήνη μας, η οποία δεν έχει πρόσφορο έδαφος για τέτοιες προσπάθειες, σαν τη δική μας. Το ότι είμαστε οκταμελής μπάντα είναι βέβαια ένα μείον, από τη θέση του διοργανωτή μιας συναυλίας, αλλά εμείς είμαστε υπέρ αυτού. Ο καθένας βάζει το δικό του λιθαράκι».
Ν. Π.: «Όλοι είναι απαραίτητοι. Ιδίως από τη στιγμή που παίζουμε τόσα διαφορετικά στυλ μουσικής, χρειαζόμαστε πρόσωπα που να μπορούν να ανταπεξέλθουν καθένας ξεχωριστά σε αυτά, αλλά και πρόσωπα με άποψη που θα συνεισφέρουν στο συγκρότημα».

Να πούμε λίγο από ποια άτομα απαρτίζεται η μπάντα;

Ν. Π.: «Οι «Νέμεσις» ξεκίνησαν με εμάς τους δύο και τους Αντώνη Δηλαβέρη και Γιάννη Δαμαλή. Σήμερα όμως η μπάντα έχει ως εξής: ο Στρατής είναι στα drums, εγώ στην κιθάρα, ο Διομήδης Κούκος στο μπάσο, ο Roma Ramzi Jabbarli, ο Κύριλλος Διαμαντίδης, η Βίκυ Χατζηγιαννάκη και η Δήμητρα Παπαδημητροπούλου στο τραγούδι και η Αντιγόνη Ξαφέλλη στα κρουστά και στα backing vocals».

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να πούμε για τα μελλοντικά σχέδια των «Νέμεσις».

Σ. Α.: «Εκτός από το να ετοιμάσουμε μία δική μας ολοκληρωμένη δουλειά, στα σχέδια μας είναι να «ανοιχτούμε» και εκτός νησιού. Έχουμε φτάσει μέχρι τη Χίο, όπου μας κάλεσαν και τους αρέσαμε, απ’ ό,τι μας είπαν. Θα πάμε ξανά μάλιστα τον Οκτώβρη».
Ν. Π. «Εγώ ολοκληρώνοντας θα ήθελα να τονίσω κάτι ακόμα. Το γκρουπ μας έχει δύο όψεις. Η μία είναι να διασκεδάσουμε τον κόσμο και η άλλη είναι η καλλιτεχνική άποψη. Ο ρόλος μας δεν είναι απλά να κάνουμε τον κόσμο να διασκεδάζει, αλλά παράλληλα να βρούμε την ουσία της τέχνης. Κι αυτό είναι δύσκολο γιατί έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα, με άποψη για τη ζωή… Κοιτάμε τη μουσική σαν σύνολο.»

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey