Είχαμε γράψει τις προάλλες, με αφορμή τις αμοιβές ποδοσφαιριστών στα τοπικά μας πρωταθλήματα στη Λέσβο, ότι η διατήρηση της Γ΄ Εθνικής με τη σημερινή της δομή και λειτουργία, αποτελεί κοινωνικό έγκλημα πλέον. Και η διατύπωσή μας αυτή, μόνο υπερβολική δεν μπορεί να θεωρηθεί. Το ελληνικό ποδόσφαιρο ΑΔΥΝΑΤΕΙ να συντηρήσει τόσες χιλιάδες επαγγελματιών ποδοσφαιριστών! Και κατ’ επέκταση, είναι αδύνατο να συντηρηθούν από τους δικούς τους πόρους, τόσα πολλά επαγγελματικά ή ακόμα και ημιεπαγγελματικά σωματεία, που αποδεικνύονται και αφερέγγυα στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Η δημιουργία μίας ενιαίας κατηγορίας Γ΄ και Δ΄ Εθνικής, ως ημιεπαγγελματική, είναι αναγκαιότητα πια. Και οι συνταρακτικές (σ.σ ελπίζουμε να είναι τέτοιες) εξελίξεις που έρχονται, θα πρέπει να εκτιμηθούν σωστά από τους παράγοντες του λεσβιακού μας ποδοσφαίρου. Δε θα έλεγα ότι είναι διορατική η συγχώνευση που σκαρφίζονται τελευταία σε Καλλονή και Μυτιλήνη, Αιολικού-ΑΕΛΚ. Είναι μονόδρομος πια η επιλογή αυτή! Με τα νέα δεδομένα, θα είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ξαναδούμε δύο ομάδες στο Περιφερειακό και μία στη Γ΄ Εθνική, όπως είδαμε παλαιότερα. Φοβάμαι ότι εκτός από αδύνατο, θα θεωρείται έως και εγκληματικό να έχουμε έστω και δύο εκπροσώπους. Για να καταλάβει όμως και ο πλέον αδαής τι πρόκειται να συμβεί από την ερχόμενη κιόλας σεζόν, όπου θα ξεκινήσει το ξεσκαρτάρισμα των ομάδων με στόχο τη μείωσή τους, σημειώνω ότι στον 8ο όμιλο του Περιφερειακού θα αγωνίζονται 16 ομάδες, εκ των οποίων θα υποβιβάζονται οι οκτώ έως και οι δέκα τελευταίοι… Οι υπόλοιποι έξι - επτά θα εξασφαλίσουν απλά τη συμμετοχή τους στο νέο πρωτάθλημα… Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα στοιχεία, που σαφέστατα μας ευνοούν. Η μία και μοναδική ομάδα που θα έχουμε σε εθνική κατηγορία, λογικά θα αγωνίζεται στο μέλλον σε όμιλο διαμορφωμένο με πιο αξιοκρατικά (ελπίζω) γεωγραφικά κριτήρια. Και η άνοδος στη Β΄ Εθνική, μπορεί να είναι πιο εύκολη απ’ ότι σήμερα. Αν προηγουμένως κι εμείς με τη σειρά μας εξασφαλίσουμε τη συσπείρωση όλων των δυνάμεών μας γύρω από ΜΙΑ ομάδα. Και αυτής το όνομα είναι γραμμένο με οργή ως σήμερα στους τοίχους της πόλης μας…