Κρύα εποχή. Παγωμένη, σκληρή και απάνθρωπη. Ανησυχία μόνο για μας, κομπασμός για μας, φροντίδα για μας. Κοντόφθαλμος και γκρίζος ο προγραμματισμός. Βήμα-βήμα κυνηγούμε λάθος στόχους βιαστικά, χωρίς να επενδύσουμε στην αληθινή γνώση, στο συναίσθημα και στην επικοινωνία.
Απελπιστικά αγοραίες και χρηστικές, οι σχέσεις μας. Ο κύκλος του ενδιαφέροντος, το πολύ να κλείνει την οικογένεια μας, χωρίς ωστόσο να της παρέχει την συνοχή και τη θυσία, χωρίς να κυλά σε ράγες αγάπης αλλά σε σκληρόηχες, χαλύβδινες δοκούς ωφελιμισμού και χειραγώγησης.
Φασματική κοινωνική ζωή, άγονη. Ρηχές κοινωνικές αξίες, φανταχτερές, που προσπαθούν να καλύψουν με ακριβά αρώματα, τη δυσοσμία της εξαπάτησης και του βολέματος.
Σε κάποιους, αυτούς που εννοώ οραματιστές, μια ευθύνη δράσης και διανόησης για ένα γνησιότερο, αληθινό και αυθεντικό κόσμο, γεννιέται. Και οι ίδιοι κάνουν προσπάθεια και αγώνα για πράξη.
Έναν αγώνα εσωτερικό κατ' αρχήν, μια επανάσταση βιωματική, επώδυνη, με πολλές στερήσεις και συγκρούσεις με το άλλο κομμάτι του εαυτού τους.
Οι οραματιστές πληρώνουν με την κοινωνική και συχνά οικογενειακή απομόνωση τους, με μοναξιά, στέρηση, κούραση και απελπισία.
Τσακίζονται ψυχικά, πέφτουν και ξανασηκώνονται. Μια παράδοξα εγκατεστημένη μέσα τους, ασυντόνιστη με την εποχή, συνείδηση, κινεί τα νήματα της ζωής τους και χωρίς να είναι μαζοχιστική, τους φέρνει ανεξήγητη χαρά.
Η θυσία φέρνει το «φωτοστέφανο» της ολοκλήρωσης της προσωπικότητας, γίνεται ταυτόσημη με τη λογική, έχει το θάρρος και τη βεβαιότητα αυτών που αναζητούν την ελπίδα και βιώνουν σαν δική τους ευτυχία και ευτυχία των παιδιών τους, όλων των παιδιών του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, κυνηγοί - δολοφόνοι οραμάτων, τοποτηρητές κυβερνήσεων, εκπρόσωποι μεθοδευμένων σκοπιμοτήτων, καθυστερημένες διανοητικά ομάδες εξουσιών, συντηρητές μουσειακών ιδεών, εξολοθρευτές της εξέλιξης, προσπαθούν να πνίξουν την αύρα που αποπνέει η «αγιότητα» των οραματιστών.
Εχθροί του ιδεαλισμού, του ρομαντισμού, εκλογικεύουν τις θεωρίες τους με λόγια σαν κι αυτά: «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν, ό,τι φας και ό,τι πιεις, τίποτα δεν γίνεται, δεν αξίζει τον κόπο» και άλλα παρόμοια.
Και άλλοι πάλι εμποδιστές στήνουν στο δρόμο των οραματιστών, ό,τι εμπόδια μπορεί να φανταστεί ο νους. Από γελοίες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, παλινδρομήσεις, εκλογικεύσεις μέχρι παγίδες, εχθρότητες, μεθοδευμένα ψεύδη.
Όμως δεν μπορούν ποτέ να σβήσουν απ' το μυαλό κάποιου οραματιστή, την προσδοκία για τους ψυχασθενείς, για τη δημιουργία του αξιοπρεπούς χώρου διαμονής τους, για έναν καλύτερο κόσμο, που θα ‘χει βρύσες συμπόνιας και αγάπης, για να δροσίζουν τα διψασμένα χείλη της ψυχής τους.